Yıllardır 3+1 evde yalnız yaşıyorum. Şunu gördüm ki hâlâ anne babasıyla yaşayan arkadaşlarım sürekli bana kaçmak istiyorlar. Evimde "rahat ediyorlar!" Ülke ekonomisi öyle berbat hâlde ki normalde artık yalnız yaşaması gereken yaşa ermiş çoğu arkadaşım bunu gerçekleştiremiyor. Hatta bazı öğretmen arkadaşlar kiraya ortak olup benimle yaşamak istiyorlar ama bilen bilir yalnızlığa alışan bir insan için bu kolay kolay kabul edilebilecek bir durum değildir. Üniversite yıllarında bazen 10 kişi bir evde kalıyorduk, evet ama artık o yıllar geçti. O yıllarda düzensizdik, gürültüye düşkündük. Şimdi gürültüyü sadece canımız çektiğinde yaşamak istiyoruz. Aslında olması gereken herhangi bir işte çalışan bir bireyin rahatlıkla kirasını ödeyebileceği bir eve çıkabilmesidir. En azından bir arkadaşıyla... Bilemiyorum. Toplumsal olarak bir cinnet sürecindeyiz gibi yediden yetmişe. Bunun nedeninin mecburî biraradalık olduğunu düşünüyorum biraz da.