Küçük bir kasabada görevliyseniz ve kasabanın tek otelinde konaklıyorsanız (tabii ki yıldızsız), iş çıkışında "uyumayacağım da biraz dinlenip yemeğe gideceğim" diyerek kendinizi yatağa atarsınız. Ancak uyandığınızda karşınızda önemli bir sorun vardır: açlık. Hemen bir şeyler atıştırmaya çalışırsınız ama o da yetmez. "Boşver, unuturum" diyerek internete girersiniz. Şimdiye kadar sıradan bir akşam yaşadığınızı düşünüyorsunuz. Bu noktadan sonra anlatım birinci tekil şahıs ağırlıklıdır: "Yarın kabotaj bayramıymış" diyerek ilgili başlıklara girdim. Komik yorumlara güldüm. Sonra 1 Temmuz 2010'a ait bir başlık araştırdım. İki entry buldum. Birinde 1 Temmuz 2004'ün "karnımın acıkması"nın altıncı yılını anlatıyordu. Bu kez 2010'a ait bir başlık buldum: "1 Temmuz 2010 Karnımın Acıkması" hayatımda çok özel bir anıya denk gelmiştim. Benzer kader arkadaşlarını görmek beni rahatlattı. Ama açlık hissi geçmedi. Sonunda kendime "iyi ki bugün aç kalmışım" dedim. Kendimi daha çok bir sözlük yazarı gibi hissettim. Şimdi etrafıma bakıyorum, bu özel günü nasıl kutlayacağım diye düşünüyorum. Sonunda kararımı verdim: Çekirdek! İşte böyle kutlayacağım bu günü. Ehe!