11. Muhafız Ordusu (SSCB)

[bullvar_katip]

11. Muhafız Ordusu Kızıl Ordu, Sovyet Kara Kuvvetleri ve Rusya Kara Kuvvetleri'nin 1943'ten 1997'ye kadar aktif olan sahra ordularından biridir. Tarihi II. Dünya Savaşı Savaştaki cesareti nedeniyle, 16. Ordu'nun ikinci oluşumu, 27 Ağustos'ta albay generalliğe terfi eden Korgeneral İvan Bagramyan, komutasındaki 16 Nisan Stavka direktifine uygun olarak 1 Mayıs 1943'te 11. Muhafız Ordusu olarak yeniden adlandırıldı. Ordu, 8. ve 16. Muhafız Tüfek Kolordusu'nu ve doğrudan ordu karargahı tarafından kontrol edilen bir tüfek tümenini içeriyordu. 1 Haziran 1943'te 11. Muhafız Ordusu, 8. Muhafız Tüfek Kolordusu (11., 26. ve 83. Muhafız Tüfek Tümenleri), 16. Muhafız Tüfek Kolordusu (1., 16. ve 31. ve 84. Muhafızlar ve 108. ve 217. Tüfek Tümenleri, çeşitli topçu tümenleri, zırhlı birimler ve diğer destek birimlerini içeriyordu. Ordu, 8., 16. ve 36. Muhafız Tüfek Kolordusu, 5. Tank Kolordusu ve 108. Tüfek Tümeni'nin yer aldığı Kutuzov Harekâtı'nda savaştı. 12 Temmuz'da Batı Cephesi'nin bir parçası olarak taarruza başlayan ordu, ilk günün sonunda Alman kuvvetlerinin ana ve yedek savunma hatlarını kırdı. 19 Temmuz'a kadar 70 kilometre ilerledi ve Alman kuvvetlerinin Oryol çevresindeki iletişim hattını tehdit etti. 11. Muhafız Ordusu, 30 Temmuz'da Bryansk Cephesi'ne transfer oldu ve güney ve güneybatıya doğru taarruza devam ederek, Oryol'un güneyindeki Alman birliklerinin yenilgisine katkıda bulundu. Ordu, 15 Ekim'de Baltık Cephesi'nin (20 Ekim'den itibaren 2. Baltık) bir parçası oldu ve 18 Kasım'da 1. Baltık Cephesi'ne transfer edildi. Bagramyan terfi etti ve orduya Kasım ayında kısa bir süre Tümgeneral Alexander Ksenofontov ve ardından savaşın geri kalanında Korgeneral Kuzma Galitsky (28 Haziran 1944'te albay generalliğe terfi etti) komuta etti. Ordu, 22 Nisan 1944'te Yüksek Komutanlığın Yedek Birimi'ne çekildi ve 27 Mayıs'ta 3. Beyaz Rusya Cephesi'nin bir parçası olarak cepheye geri döndü. Bagration Harekâtı'nın Minsk ve Vilnius taarruzları sırasında ordu, diğer birimlerle birlikte Orşa, Borisov, Maladzeçna, Alytus'u aldı ve Neman Nehri'ni geçti. Ekim ayı boyunca ordu, Doğu Prusya'ya yaklaşırken Alman savunmasını kırıp, sınırına ulaştı. Ardından ordu, Alman sınır savunmasına ilerledi ve atılımı 75 kilometreye çıkardıktan sonra 70 kilometre ilerledi. 1945 Doğu Prusya Taarruzu sırasında, ordu ikinci kademeden savaşa girdi, Alman birliklerini Insterburg civarında yendi, Frisches Haff'a ulaştı ve Königsberg'i güneyden kuşattı. Ordu 13 Şubat'ta 1. Baltık Cephesi'ne transfer edildi ve 25 Şubat'ta 3. Belarus Cephesi'nin Zemland Kuvvetler Grubu'nun bir parçası oldu. 11. Muhafızlar, Nisan ayı başlarında şehri ele geçirmek için savaştı ve Königsberg Kuşatması'nı sona erdirdi. Zemland Taarruzu sırasında, ordu 25 Nisan'da Pillau'yu ele geçirdi ve Alman kuvvetlerinin Zemland'daki Frische Nehrung'daki yenilgisini tamamladı. Ayrıca Bryansk, Gorodok ve Gumbinnen taarruzlarında da savaştı. Savaş sonrası Temmuz 1945'te, ordu karargahı Özel Askeri Bölge'nin karargahını oluşturmak için kullanıldı. 26 Şubat 1946'da bölgenin karargahı, Baltık Askeri Bölgesi'nin bir parçası olan ordunun karargahı olarak yeniden adlandırıldı. Yeniden yapılandırıldığında ordu, savaşı bitirdiği aynı kolordudan oluşuyordu - Çernyahovsk'ta 8. Muhafızlar, Kaliningrad'da 16. Muhafızlar ve Gusev'de (daha sonra Çernyahovsk) 36. Muhafızlar. 36. Kolordu'nun 84. Muhafız Tüfek Tümeni yıl içinde dağıtıldı ve kış ve ilkbaharda 16. Kolordu'nun 31. Muhafız Tüfek Tümeni ve 36. Kolordu'nun 18. Muhafız Tüfek Tümeni sırasıyla 29. ve 30. Muhafız Mekanize Tümeni oldu. Haziran 1946'da 8. Muhafızlar Sovyet hava kuvvetlerine transfer edildi ve Polotsk'a taşındı ve 11. ve 83. Muhafız Tüfek Bölümleri dağıtıldı. 1946'nın sonundan 1956'ya kadar 11. Muhafız Ordusu, 1. ve 16. Muhafız Tüfek Tümenleri ile 16. Muhafız Tüfek Kolordusu ve 28. Muhafız Mekanize Tümeni ve bağımsız 1. Tank Tümeni (aynı sayıdaki eski tank birlikleri) içeriyordu. Albay General Pavel Batov, 1950 ile 1954 yılları arasında orduya komuta etti. 1956 yazında, 10. Tüfek Kolordusu Ural Askeri Bölgesi'nden geldi; 26. Muhafız Tüfek Tümeni ve 71. Mekanize Tümeni (İvanovo'dan) ona bağlıydı. 1957 baharında, tüm Muhafız Tüfek Tümenleri ve 30. Muhafızlar ve 71. Mekanize Tümenler, motorlu tüfek bölümleri olarak yeniden adlandırıldı, 71. tümenin 119. olması dışında sayılarını korudular. 28. Muhafız Mekanize Tümeni, 40. Muhafız Tank Tümeni oldu. 1950'lerin sonlarında ordunun kolordusu, 5. ve 16. Muhafız Motorlu Tüfek Tümenleri ile birlikte dağıtıldı. Kasım 1964'te, 30. Muhafızlar 18. Muhafızlar oldu ve 119. Muhafızlar, o zamana kadar Uzak Doğu Sovyetleri'ne transfer edilmiş olmasına rağmen, 265. oldu. Soğuk Savaş'ın geri kalanında, ordunun organizasyonu büyük ölçüde değişmeden kaldı. 22 Şubat 1968'de Sovyet Silahlı Kuvvetlerinin 50. yıldönümünde Kızıl Bayrak Nişanı verildi. O yılın Ağustos ayında, 18. Muhafız Motorlu Tüfek Tümeni, Varşova Paktı'nın Çekoslovakya'ya müdahalesine katıldı ve sonuçlanmasının ardından Çekoslovakya'daki Merkez Kuvvetler Grubuna katıldı. Bundan böyle, ordu dört tümen içeriyordu: 1. (Kaliningrad merkezli) ve 26. (Gusev) Muhafız Motorlu Tüfek ve 40. Muhafız (Sovetsk) ve 1. (Kaliningrad) Tank. Tank bölümleri, motorlu tüfek bölümlerinden daha yüksek bir güçte tutuldu ve 1. Muhafız Motorlu Tüfek'te neredeyse hiç topçu yoktu ve az sayıda zırhlı araç içeren azaltılmış bir güçte tutuldu. 28 Ağustos 1988, ordu bölümlerinin roket taburları, doğrudan ordu karargahına bağlı 463. Roket Tugayı'nı oluşturmak için kullanıldı. Soğuk Savaş'ın sonlarına doğru Sovyet kuvvetlerinin boyutu küçüldü. 26. Tümen Eylül 1989'da 5190. Muhafız Silahları ve Ekipman Depolama Üssü'ne düşürüldü. Sovyet birlikleri 1991'de Doğu Avrupa'dan çekildiğinde, 18. Muhafız Motorlu Tüfek Tümeni Gusev'e döndü, ardından 5190. Muhafız Üssü dağıtıldı ve 11. Muhafız Roket Tugayı Çernyahovsk'a geldi. 1991'in başlarında, 11. Muhafız Ordusu 620 tank, 753 BMP ve BTR, 239 top, havan ve çok namlulu roketatar, 71 saldırı helikopteri ve 38 nakliye helikopterinden oluşuyordu. 1 Şubat 1997'de Baltık Filosunun Kara ve Kıyı Savunma Kuvvetleri olarak yeniden adlandırılarak dağıtıldı. Ordunun komutanları Aşağıdaki generaller orduya komuta etmişlerdir: Korgeneral İvan Bagramyan (17 Nisan – 15 Kasım 1943) Tümgeneral Alexander Ksenofontov (16–25 Kasım 1943) Albay general Kuzma Galitsky (26 Kasım 1943 – 24 Ekim 1946) Albay general Alexander Gorbatov (25 Ekim 1946 – 27 Mart 1950) Albay general Pavel Batov (27 Mart 1950 – 8 Haziran 1954) Albay general Pyotr Koşevoy (8 Haziran 1954 – 15 Temmuz 1955) Korgeneral Iosif Gusakovsky (15 Temmuz 1955 – 16 April 1958) Tümgeneral (25 Mayıs 1959'de korgeneralliğe terfi etti) Yefim Marchenko (16 Nisan 1958 – 23 Eylül 1960) Albay general Mikhail Povaly (23 Eylül 1960 – 13 Aralık 1961) Tümgeneral (27 Nisan 1962'de korgeneralliğe terfi etti) Khachik Hamparian (13 Aralık 1961 – 19 Mart 1966) Tümgeneral (23 Şubat 1967'de korgeneralliğe terfi etti) Alexander Altunin (19 Mart 1966 – 28 Haziran 1968) Korgeneral Yury Naumenko (28 Haziran 1968 – 16 Ekim 1971) Korgeneral Dmitry Sukhorukov (4 Kasım 1971 – 20 Mart 1974) Tümgeneral (14 Şubat 1977'de korgeneralliğe terfi etti) Alexander Ivanov (20 Mart 1974 – Mart 1979) Tümgeneral (5 Mayıs 1980'de korgeneralliğe terfi etti) Yury Petrov (Mart 1979 – Temmuz 1982) Tümgeneral (28 Nisan 1984'de korgeneralliğe terfi etti) Vladimir Platov (Temmuz 1982 – 1984) Tümgeneral Georgy Saburov (1984) Korgeneral Fedor Melnychuk (1984–1988) Tümgeneral Yury Grekov (1988–4 Ocak 1989) Korgeneral Anatoly Koretsky (1989–1991) Korgeneral Andrey Nikolaev (Şubat–Temmuz 1992) Kaynakça Özel Genel Keith E. Bonn, Slaughterhouse: Handbook of the Eastern Front, Aberjona Press, Bedford, PA, 2005 The Great Patriotic War of 1941-1945.; Active army. Scientific reference book. - Zhukovsky, M: Kuchkovo field. 2005 Konuyla ilgili yayınlar M11 Kategori:1943'te kurulan askerî birimler Kategori:1997'de feshedilen askerî birimler