Gece gece nefesimi kesen ninemiz. Bu aşağılıklık, bu namussuzluk, bu kötülük nasıl yapılabilir aklım, hafsalam almıyor. 11 tane zalimden bir tanesi bile almamış yanına. Söylediği her kelime, boğazında düğümleniyor. Ukdelerle dolup taşmış, ağlamaktan ağlayamaz hale gelmiş. Koyu veremiyor kendini; ne acılar sığdırdı kim bilir, o 11 kansızı doğururken, yetiştirirken. Kim bilir kocasının ne eziyetlerini çekti. Öyle bir "şükürcülük" dünyası var ki bu insanların, videonun başında "elektrik yok, su yok!" diyen adama "suyum var." diye gösteriyor. Bir evlat olarak annenin acısı olmak, annenin kursağında yumru olmak, o iç çekişlerinin sebebi olmak, sonsuz bedbaht olmak için yeter bir insana. Tesadüfen okursanız burayı, hepinizin ruhu o "ne yapayım yavrum, nereye gideyim" diyen annenizin çaresizliğininin ahı altında ezilecek, bu dünyada da inanıyorsanız ahirette de huzur bulamayacaksınız. Ninemiz 4 yıl önce vefat etmiş. O kadar üzgünüm ki anlatamam. Böyle insanlar bir yerlerde var, bu acılar bir yerlerde yaşanıyor. Gerçekten bu coğrafya kötülüğü besleyip büyütmekte çok mahir bir coğrafya; her köşesinde ayrı bir acı, geri döndürülemez kederler, yitip giden hayatlar var.