135 Hertha

[bullvar_katip]

Hertha (küçük gezegen tanımı: 135 Hertha), asteroit kuşağının iç bölgesinden gelen, yaklaşık çapında bir asteroittir. 18 Şubat 1874'te Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York yakınlarındaki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Nerthus olarak da bilinen Töton ve İskandinav doğurganlık tanrıçası Hertha'nın adını aldı. Nysa asteroit ailesi arasında yörüngede döner, ancak metalik bir M-tipi asteroit olarak sınıflandırılması, bu aile için daha yaygın olan F-tipi asteroit özellikleri ile uyuşmuyor, ki bu da onun bir müdahaleci olabileceğini düşündürüyor. Spektroskopik analiz, Herthanın muhtemelen mevcut M tipinden önerilen W tipine yeniden sınıflandırılması gerektiğini belirten hidratlı silikatların olası varlığını gösteriyor. Hertha'dan gelen ışık eğrisi verileri düzleştirilmiş bir cismi gösterir ve radar gözlemleri Herthanın metalik olmadığını gösterir. 2000 ile 2015 yılları arasında bu asteroit tarafından beş yıldızın örtülmesi olayı gözlemlenmiştir. Keşif Hertha, C. H. F. Peters tarafından 18 Şubat 1874'te Clinton, New York'ta keşfedildi. Diğer gözlemler 1883'te W. T. Sampson tarafından gerçekleştirildi ve Tuğamiral R. W. Shufeldt tarafından onun adına Astronomische Nachrichten'e iletildi. Fiziki özellikleri 1874'teki keşfinden sonra, ' müteakip gözlemler Herthanın yörüngesini belirledi. Gök bilimciler daha sonra fiziksel özelliklerini araştırmaya başladılar. 1904 gibi erken bir tarihte, G. W. Hill, Herthanın parlaklığının parlaklığının yarım büyüklükte ve kısa bir periyotta değiştiğini gösteren gözlemlerini bildirdi. Ekim 1992'de Dotto ve arkadaşları Hertha'nın dönme periyodunu, yaklaşık şeklini ve dönme ekseninin koordinatlarını araştırmak ' 6 geceye yayılmış 20 saatlik gözlem gerçekleştirdi. Daha önce Harris ve diğerleri tarafından ölçüldüğü gibi 8,398 ± 0,001 saatlik bir dönüş periyodunu doğrulayabildiler. Aynı çalışmada Dotto ve arkadaşları asteroidin şeklini ve dönme eksenini ölçtü. Eksen oranları şu şekilde bulundu: a/b = 1,34 ± 0,03 ve b/c = 1,22 ± 0,05. Dönme ekseni için iki olası değer belirlendi, ancak hangisinin doğru olduğunu belirlemek için farklı ekliptik boylamlarda daha fazla ölçüm yapılması gerekmektedir. Ağustos 2003'te Torppa ve arkadaşları Hertha da dahil olmak üzere bir dizi asteroitin şekli ve dönme özellikleri hakkındaki sonuçlarını yayınladı. Hertha'nın 1978'den 2002'ye uzanan 42 ışık eğrisinden elde edilen veriler kullanılarak, daha rafine bir eksen oranları seti elde edildi ve tersine çevirme yoluyla ayrıntılı bir şekil modeli elde edildi. Eksenlerin oranları için yeni değerler şunlardır: a/b = 1,1 ve b/c = 1,5. Kutup yönü ölçümleri de elde edildi, ancak Dotto ve arkadaşları gibi. (β=+58°, λ=96°) ve (β=+53°, λ=274°) olmak üzere iki olası çözümü arasında ayrım yapamadılar. 2017'de Hanuš ve arkadaşları doğru çözümün β= °, λ= ° olduğunu onayladı. Ayrıca ışık eğrisi ve yıldız örtülme verilerine dayalı olarak ilk dışbükey olmayan şekil modelini hesapladılar. Spektral sınıflandırma Hertha, spektral özelliklerine dayalı olarak uzun süredir M-tipi bir asteroid olarak sınıflandırılmış olsa da, 1996'da Mauna Kea Gözlemevinde Rivkin ve arkadaşları tarafından yürütülen gözlemlerde IRTF'yi kullanmaları, yeniden sınıflandırma olasılığını artırdı. 3μm'da gözlemlenen spektrumda bir düşüşün varlığı, yüzeyin hidratlı olduğunu gösteriyor, bu da Hertha'nın W tipi ("ıslak M tipi") bir asteroit olarak yeniden sınıflandırılması gerektiğini düşündürüyor. Salisbury ve Walter tarafından yürütülen çalışmaya dayanan Rivkin çalışması, asteroitin su içeriğinin kütle olarak yüzde 0,14 ila 0,27 arasında olduğunu tahmin ediyor. Öte yandan bu tahmin, laboratuvar ölçümlerine dayanmaktadır ve uzaydaki asteroitler için geçerli olmayabilir. Rivkin ve diğerleri tarafından yapılan daha yeni bir çalışma, spektral absorpsiyonun asteroitin dönme fazına bağımlılığını inceledi ve 2002'de yayınlandı. Çalışma aynı zamanda hidratlı silikatlarla da ilişkili olan 0.7μm bandına baktı ve asteroit döndükçe yansıtmanın değiştiğini buldu. Bu da yüzeyin kuru alanlarla karışan bazı hidratlı alanlar ile heterojen olduğunu düşündürüyor. Asteroit ailesi Hertha, Herta ailesi olarak da bilinen Nysa ailesinin (405) çekirdek üyelerinden biridir. Nysa-Polana kompleksi, yaklaşık 20.000 üyesiyle ana kuşağın en büyük asteroit grubudur. Daha fazla okuma Kaynakça Dış bağlantılar 135 Hertha'nın ışık eğrisi grafiği , Palmer Divide Gözlemevi, BD Warner (2008) 2008-Aralık-11 Örtülme / (Kuzey Amerika için 2008 Asteroit Örtülme Sonuçları) Asteroid Lightcurve Database (LCDB) , sorgu formu (bilgi Archived) Küçük Gezegen İsimleri Sözlüğü, Google kitapları Asteroitler ve kuyruklu yıldızların dönüş eğrileri, CdR – Observatoire de Genève, Raoul Behrend Keşif Koşulları: Numaralandırılmış Küçük Gezegenler (1)-(5000) – Küçük Gezegen Merkezi JPL Küçük Kategori:1874'te keşfedilen astronomik cisimler Kategori:Xk-tipi asteroitler Kategori:M-tipi asteroitler (Tholen) Kategori:Adlandırılmış küçük gezegenler Kategori:Christian Peters keşifleri Kategori:İncelenmemiş çeviri içeren sayfalar