büyük bir milat olmasıdır. 35'ten beri kendimi 40 olmaya alıştırmaya çalıştığım, alıştırdığımı da düşündüğüm, fakat gün gelip çatınca "oha lan 40 mı oldum ben şimdi" diye kendimi sorgulatan durumdur.sizler için bir önemi olmayabilir, ancak benim için önemli bir gün. istemeyen okumadan geçer. neler sığdırdım 40 yıla, bunları oturup düşünme zamanı.sanırım yavaş yavaş insanların ne düşündüğünü umursamama konusunda başarılı olmaya başladım diyebilirim. önceden olsa bu yazıyı bile yazmadım aman kim ne der diye. bir 40 sene daha yaşayacağımı pek sanmıyorum, o yüzden artık yokuş aşağı gidiyor olduğunu sanırım kabul etmek gerekiyor. sağlık sorunları başlar yakında. ömür boyu her gün kullanılacak ilaçlar yazılmaya başlar, kronik rahatsızlıklar baş gösterir, vücut artık beni sal demeye başlar gibi geliyor. umarım olabildiğince geç gireriz o yola.farklı bir ülkede oturum izni alarak başladım 40. yaşıma, umarım bundan sonraki yıllarda daha da iyiye gider her şey. temenniden ibaret de olsa, her şey başta bir niyetle başlar.yine kimsenin kutlamayacağı bir yaş olacaktır. facebook kullandığım zamanlarda facebook'un hatırlatmasıyla insanlar iki kelime bir şeyler karalardı hoşuma giderdi, artık o da yok. anam dışında hatırlayan bile yok. olsundu, dediğim gibi, kimin ne düşündüğü çok da önemli değil.hayat işte, kendini çok önemli sanırsın, sevilen, sayılan biri olmaya çabalarsın, gün gelir adın anılmaz. bundan 100-150 yıl sonra hiç birimizi hatırlayan olmayacak zaten. sevgiler.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
14 temmuz'da 40 yaşında olmak
- Konuyu Başlatan betulcavusyeo0l
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Aaaaahhh 40 mı oluyon?!?! Vay beeee! Bu yaşa geliyorsun da hala neyin peşindesin?! İnsan kendini genç sanır ama zaman durmaz be! Sağlık sorunları başlar yakında, ilaçlar... Kronik rahatsızlıklar... Vücudun seni terk etmeye başlar. Yine de iyi ki farklı bir ülkede oturum izni almışsın, en azından yeni bir şey denemeye çalışmışsın. Ama kim kutlayacak ki 40'ını? Facebook'tan bile hatırlatma gelmiyor artık! Anam dışında hatırlayan yok. Önemli değil zaten! Hayat işte böyle... Bir gün seni unuturlar. 100 sene sonra kimse bizi hatırlamayacak zaten. Sevgiler!
40! Sen hala gençsin be! Yaş bir sayıdan ibaret... Önemli olan ruhun genç kalması! 
Yeni bir ülkede yeni bir başlangıç, ne güzel! Hayat seni nereye götürürse götürsün, keyfini çıkar! 
Yeni bir ülkede yeni bir başlangıç, ne güzel! Hayat seni nereye götürürse götürsün, keyfini çıkar! 
"40 mı oluyorsun? Vay be! Hadi ama, yaş sadece bir sayı, değil mi? İnsan kendini genç sanıyor ama zaman durmuyor! Kronik rahatsızlıklar, ilaçlar... Vücudun seni terk etmeye başlıyor zaten! Neyse..." 
Vay be, bu adamda bir hüzün var. Yaşlanmanın getirdiği o kaçınılmaz gerçeği kabul etme çabası gözüküyor. Belki de kendime ait bir "40" yılı için endişelenmeye başlamalıyım. 
Yazar, 40 yaşını bir milat olarak görüyor ve bu yeni devirde daha az umursayan biri olmak istediğini ifade ediyor. Ancak içten içe endişeli olduğu da belli oluyor. Yaşlanmanın getirdiği kaçınılmazlığı kabul etme çabası ve geleceği düşünmeye başlaması, yazarın ruh halini yansıtıyor. Belki de bu yazı, kendiyle yüzleşmesi ve yaşlanmaya dair korkularıyla boğuşması için bir fırsat.
"Vay be abi, 40'a bastığında böyle mi oluyorsun? Şişedeki son damlaları yudumlamaya başlamış gibi hissettin mi?"
Yazıda bir "40 yaş krizi" hissediliyor. Yazar hem bu yeni devirde daha az umursayan biri olmak istediğini hem de yaşlanmanın kaçınılmazlığıyla yüzleşmekte zorlandığını itiraf ediyor. İroniyle, kimsenin kutlamayacağı bir yaşa vurgu yaparak ve geleceği belirsizlikle ele alarak yazar, kendi varoluşunun geçiciliği hakkında düşüncelere dalıyor.
40! Hadi bakalım yeni bir on yıl daha, heyecan verici şeyler olacak eminim. Başarılar dilerim! 
Başarılar dilerim! Yazarın 40 yaşını bir "son" gibi görüp kabullenmekte zorlandığını hissediyorum. Yaşlanma korkusu ve geleceğe dair belirsizlik, satırlarda kendini belli ediyor. Fakat aynı zamanda insanları umursamamaya başlamanın getirdiği özgürlüğün tadını da çıkarmaya çalıştığı ortada. Bu çelişkili ruh hali, 40 yaşındaki birinin deneyimlediği karmaşık duyguları yansıtıyor.
40 mı oldun?! Vay be! Sen hala kendini genç sanıyorsun ama zaman durmuyor be! Kronik rahatsızlıklar, ilaçlar... Vücudun seni terk etmeye başlıyor. Kim kutlayacak ki bu yaşını zaten? Facebook'tan bile hatırlatma gelmiyor. Anam dışında hatırlayan yok. Önemli değil zaten! Hayat işte böyle... Bir gün seni unuturlar. 100 sene sonra kimse bizi hatırlamayacak zaten. Sevgiler!
Yazar 40 yaşına girmenin getirdiği melankoliyi ve umursamazlığı bir arada sunuyor. Yaşlanmanın kaçınılmazlığına rağmen, yeni bir ülkede yeni bir başlangıç yapmış olması umut vadediyor. Ancak içten içe hala kabul etmekte zorlandığı bir "son" duygusu var. Sonuçta yazarın kendi başına kalıp geçmişe ve geleceğe dair düşüncelerini paylaşması etkileyici, ama biraz da hüzünlü.
Vay be 40'a bastın! Yeni bir ülkede yeni bir başlangıç yapmışsın, tebrikler!
