1889-1890 Rus gribi

[bullvar_katip]

1889-1890'da, Asya gribi veya Rus gribi olarak bilinen bir salgın, dünya çapında yaklaşık 1 milyon insanın ölümüne neden oldu. Tarihin en ölümcül salgınları arasında yer alan pandemi aynı zamanda 19. yüzyılın son büyük salgınıydı. Salgının en çok bildirilen etkileri Ekim 1889'dan Aralık 1890'a kadar gerçekleşti. Mart-Haziran 1891, Kasım 1891-Haziran 1892, 1893-1894 kışı ve 1895'in başlarında tekrarladı. Salgına hangi faktörün neden olduğu tam olarak bilinmemekle beraber 1950'lerden beri, influenza A virüsü alt tipi H2N2 olduğu tahmin edilmektedir. Daha sonraki çalışmalar, suşun influenza A virüsü alt tipi H3N8 olabileceğini ortaya koydu. 2005'te yapılan bir genomik virolojik çalışma, virüsün bir grip virüsü değil, insan koronavirüsü OC43 olabileceğini söylüyor. Salgının yayılması Modern ulaşım altyapısı, 1889 gribinin yayılmasına yardımcı oldu. Rusya İmparatorluğu da dahil olmak üzere en büyük 19 Avrupa ülkesi 202.887km demiryoluna sahipti. Virüsün transatlantiğe ulaşması demiryolu ve deniz yolu ulaşımı nedeniyle altı günden az sürdü (bir pandeminin küresel yayılımının zaman ölçeği göz önüne alındığında, hava yoluyla mevcut seyahat süresinden önemli ölçüde farklı değil). Bu sadece Avrasya gibi bir bölgeye değil, tüm dünyaya yayılan ilk pandemiydi. Hastalık ilk olarak Mayıs 1889'da Rusya İmparatorluğu'ndaki Orta Asya şehri Buhara'da ortaya çıktı.Modern araştırmacılar, Buhar'daki salgının grip virüsünden değil, sıtmadan kaynaklandığına inanıyorlar.Trans-Hazar demiryolu, Ağustos ayına kadar Semerkant'a kadar yayılmasına neden oldu ve Ekim ayına kadar 3.200km uzaklıktaki Tomsk şehrine ulaştı. Trans-Sibirya Demiryolu henüz inşa edilmediğinden, doğuya yayılması Batı'ya nispeten daha yavaştı. Ancak Trans-Hazar'ın en batıdaki istasyonu olan Krasnovodsk'a (şimdi Türkmenbaşı olarak biliniyor) salgın ulaştı ve oradan onu taşıyan Volga ticaret yollarına ulaştı. Kasım'da Sankt-Peterburg'a ve Moskova'ya ulaştı. Saint Petersburg'da şehrin bir milyona yakın nüfusunun 180 bini salgına yakalandı. Salgın, Kasım ortasına kadar Kiev'e ve Aralık'ta da Baykal Gölü bölgesine ulaştı. Ardından yıl sonuna kadar Sibirya ve Sahalin'in geri kalanı salgınla yüzleşti. Salgın St. Petersburg'dan, Baltık gemi ticareti yoluyla 1889 Kasım'ının başlarında Vaxholm'a ve ardından Stockholm'e ve İsveç'in geri kalanına yayıldı. Virüs, sekiz hafta içinde nüfusun %60'ına bulaştı. Hemen ardından Norveç'e ve sonra Danimarka'ya yayıldı. Alman İmparatorluğu ilk olarak Aralık ayında Poznan'da virüsü tespit etti. 12 Kasım'da Berlin ve Spandau'da 600 işçinin hasta olduğu bildirildi. Şehirdeki vakalar birkaç gün içinde 150.000'e ve nihayetinde 1,5 milyonluk Berlin nüfusunun yarısına ulaştı. Viyana da aynı günlerde salgınla tanıştı. Salgın, 17 Aralık'ta Roma'ya ulaştı. Salgın Aralık'ta Paris'e de geldi ve ay sonuna doğru anakarada Grenoble, Toulon, Toulouse ve Lyon'a ve Korsika'da Ajaccio'ya yayıldı. Salgın daha sonra İspanya'ya da ulaştı ve Madrid'de günlük 300 ölüm rakamları görüldü. Salgın aynı zamanda Londra'ya ulaştı ve oradan Büyük Britanya ve İrlanda'da hızla Birmingham, Glasgow, Edinburgh ve Dublin'e yayıldı. Amerikan topraklarında ilk vaka 18 Aralık 1889'da rapor edildi. Daha sonra hızla Doğu Sahili boyunca yayıldı ve birkaç içinde de Chicago ve Kansas'a kadar ulaştı. İlk ölüm, 25 Aralık'ta Canton, Massachusetts'ten Thomas Smith olarak bildirildi. San Francisco ve diğer şehirlere de Aralık içinde salgın ulaştı ve toplam ABD ölüm sayısı yaklaşık 13.000 oldu. Oradan güneye, Meksika'ya ve daha aşağılara yayıldı ve 2 Şubat'ta Buenos Aires'e ulaştı. Salgın, Güney Afrika'da Durban'a Kasım 1889'da ulaştı. Hindistan'a Şubat 1890'da ve Singapur'a ve Hollanda Doğu Hint Adaları'na (şimdi Endonezya) Mart ayına kadar ulaştı. Bunları, Nisan'da Japonya, Avustralya ve Yeni Zelanda, ardından Mayıs'ta Çin izledi. Salgın yayılmaya devam ederek çıkış noktası olan Orta Asya'ya tekrar ulaştı. Salgın dört ay içinde Kuzey Yarımküre'ye yayıldı. 1 Aralık 1889'da Saint Petersburg'da ve 12 Ocak 1890 haftasında Amerika Birleşik Devletleri'nde ölümler zirveye ulaştı. İlk bildirilen vaka ile en yüksek ölüm oranı arasındaki medyan süre beş haftaydı. Salgın Malta'da Ocak 1889 ile Mart 1890 arasında %4 ölüm oranı (39 ölüm) ve Ocak-Mayıs 1892'de %3,3 ölüm oranı (66 ölüm) ile yeniden canlandı. Bu grip başladığında bulaşıcı olup olmadığı tartışıldı ancak hızla ve tüm iklimlerde ve arazilerde yayılması bulaşıcı olduğunu kanıtladı. Tepkiler Tıbbi tedavi Grip için standart bir tedavi yoktu. Kinin ve fenazonun yanı sıra küçük dozlarda striknin ve daha büyük viski ve brendi dozları ve daha ucuz tedaviler olarak keten tohumu, tuz ve ılık su ve gliserin kullanıldı. Birçok insan, vücudun daha az yiyecekle daha fazla ısı üretemeyeceği inancına dayanarak oruç tutmanın ateşi 'aç bırakacağını' düşündü. Bu aslında zayıf bir tıbbi tavsiyeydi. Ayrıca birçok doktor bulaşıcı yayılmadan ziyade hastalığın miasma teorisine hâlâ inanıyordu. Örneğin, Viyana Üniversitesi'nin önde gelen profesörleri Hermann Nothnagel ve Otto Kahler, hastalığın bulaşıcı olmadığını düşünüyorlardı. Halk sağlığı Malta'daki salgının bir sonucu, influenzanın ilk kez zorunlu olarak bildirilmesi gereken bir hastalık haline gelmesidir. Virüsün kaynağının araştırılması Grip virüsü Araştırmacılar, 1889-1890, 1898-1900 ve 1918 salgınlarından sorumlu olan Influenza A'nın alt tiplerini uzun yıllar belirlemeye çalıştılar. Başlangıçta, bu çalışma esas olarak "seroarkeolojiye" (yaşlıların serumlarında influenza enfeksiyonuna karşı antikorların tespiti) ve 1889-1890 pandemisinin Influenza A alt tipi H2'den, 1898-1900 H3 alt tipi ve 1918 pandemisi alt tipi H1'e dayanıyordu. Mezardan çıkarılan cesetlerde H1N1 antikorlarının tanımlanmasının ardından İspanyol gribinin nedeni olarak H1N1'in doğrulanmasıyla seroarkeolojik verilerin yeniden analizi, 1889-1890 pandemisinin daha olası bir nedeni olarak influenza A alt tipi H3 (muhtemelen H3N8 alt tipi) ön plana çıktı. Koronavirüs 2002-2004 SARS salgınından sonra, virologlar insan ve hayvan koronavirüslerini sıralamaya ve karşılaştırmaya başladılar ve Betacoronavirus 1 türündeki iki virüs suşunu, bovine koronavirüsü ve insan koronavirüsü OC43'ü karşılaştırarak, 19. yüzyılın sonlarında en son ortak ataya sahip olduklarını belirttiler. Çeşitli yöntemlerle 1890 civarı en olası tarih olarak ortaya çıktı. Yazarlar, eski türün insan popülasyonuna girmesinin salgına neden olabileceğini düşünüyorlardı. 2020'de Danimarkalı araştırmacılar Lone Simonsen ve Anders Gorm Pedersen benzer şekilde insan koronavirüsü OC43'ün yaklaşık 130 yıl önce sığır koronavirüsünden ayrıldığını ve bunun yaklaşık olarak 1889-1890'daki pandemi ile aynı zamana denk geldiğini hesapladı. Hesaplama, sığır koronavirüsü ile farklı OC43 suşları arasındaki genetik karşılaştırmalara dayanıyordu. Araştırma Kasım 2020 itibarıyla resmi olarak yayınlanmamıştı. Çağdaş tıbbi raporlar üzerinde yapılan bir araştırma, klinik belirtilerin grip semptomlarından ziyade SARS-CoV-2'nin neden olduğu başka bir hastalık olan COVID-19'a daha çok benzediğini gösteriyor. En dikkate değer benzerlikler, çoklu sistem hastalığı, tat ve koku algısı kaybı ve uzatmalı COVID gibi uzun süreli iyileşmedir. Patoloji Ölüm örüntüsü 1918 gribi gibi çoğu grip pandemisinin aksine, 1889'da öncelikle yaşlı insanlar öldü. Genel olarak daha düşük yaşam standartları, daha kötü hijyen ve daha düşük ilaç standartları nedeniyle, savunmasız insanların ölüm oranı modern dünyadan daha yüksekti. Salgına yakalanan önemli kişiler Ölümler İlk salgın 1 Ocak 1980 Henry R. Pierson 7 Ocak 1890 Augusta Saxe-Weimar-Eisenach Dowager Alman İmparatoriçesi, Prusya Kraliçesi 14 Ocak 1890 Ignaz von Döllinger 15 Ocak 1890 Walker Blaine 18 Ocak, I. Amadeo 22 Ocak 1890 Adam Forepaugh 22 Şubat 1890 Bill Blair 12 Mart 1890 William Allen 26 Mart 1890 Afrikan Spir 23 Mayıs 1890 Louis Artan 19 Temmuz 1890 James P. Walker 14 Ağustos 1890 Michael J. McGivney Yinelemeler 23 Ocak 1891 Belçika Prensi Baudouin 10 Şubat 1891 Sofya Kovalevskaya 18 Mart 1891 William Herndon 8 Mayıs 1891 Helena Blavatsky 15 Mayıs 1891 Edwin Long 3 Haziran 1891 Oliver St John 9 Haziran 1891 Henry Gawen Sutton 1 Temmuz 1891 Frederic Edward Manby 20 Aralık 1891 Grisell Baillie 28 Aralık 1891 William Arthur White 8 Ocak 1892 John Tay 10 Ocak 1892 John George Knight 12 Ocak 1892 Jean Louis Armand de Quatrefages de Bréau 14 Ocak 1892 Prens Albert Victor, Clarence Avondale Dükü, Kraliçe Victoria'nın torunu 17 Ocak 1892 Charles A. Spring 20 Ocak 1892 Douglas Hamilton 12 Şubat 1892 Thomas Sterry Hunt 15 Nisan 1892 Amelia Edwards 5 Mayıs 1892 Gustavus Cheyney Doane 24 Mayıs 1892 Charles Arthur Broadwater 10 Haziran 1892 Charles Fenerty 21 Nisan 1893 Edward Stanley, 15. Derby Kontu 7 Ağustos 1893 Thomas Burges 31 Ağustos 1893 William Cusins 15 Aralık 1893 Samuel Laycock 16 Aralık 1893 Tom Edwards-Moss 3 Ocak 1894 Hungerford Crewe, 3. Baron Crewe 24 Ocak 1894 Constance Fenimore Woolson 14 Mart 1894 John T. Ford 19 Haziran 1894 William Mycroft 19 Şubat 1895 John Hulke 1 Mart 1895 Frederic Chapman 2 Mart 1895 Berthe Morisot 5 Mart 1895 Sir Henry Rawlinson, Baronet 20 Mart 1895 James Sime 24 Mart 1895 John L. O'Sullivan 2 Ağustos 1895 Joseph Thomson Hayatta kalanlar Rusya İmparatoru III. Aleksandr İspanya Kralı XIII. Alfonso Charles I of Württemberg Johanna von Puttkamer Avusturya Kralı Karl Ludwig Marie François Sadi Carnot Rus Çarı II. Nikolay'ın kızı Olga Nikolaevna Robert Gascoyne-Cecil, 3. Salisbury Markisi Ayrıca bakınız İspanyol gribi Asya gribi Hong Kong gribi 1977-1979 Rus gribi 2009 domuz gribi salgını COVID-19 pandemisi Notlar Konuyla ilgili yayınlar Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Influenza" . Encyclopædia Britannica. 14 (11th ed.). Cambridge University Press. pp.552–556. Kaynakça Kategori:1890'da biyoloji Kategori:1889'da biyoloji Kategori:19. yüzyıldaki salgınlar Kategori:Grip salgınları Kategori:1889'da başlangıçlar