30 yaşından sonra aşk meşk işlerinin bitmesi gibi görünen aslında yorucu olan şey, yaş ilerledikçe kimsenin işine enerji harcamak istememen. Huzurunu kaçıran her türlü negatifliği bir kenara bırakıp sadece kendine odaklanıyorsun çünkü en kıymetli varlık sensin. Kendini geliştirmemiş, seni rahatsız eden, enerjini düşüren kişilerden uzaklaşıp yalnızlığı seçiyorsun. Ne kadar çok seversen, ne kadar çok fedakarlık yaparsan, ne kadar çok bağlanırsan o kadar fazla acı çekiyorsun. Ve gerçek şu ki, kimse için değmez aslında. Bu yaşlarda artık mutlu olmak istesek de alışma süreci çok zor. 30'lu veya 40'lı yaşlara kadar kulağımızda çınlayan birkaç acı hatıra var ve onları hatırlatanlar asla eksik olmuyor. Bu nedenle yolumuza devam ederken bizi olgunlaştıran her türlü zorluğu içimize sindirerek ilerliyoruz.