Değerli sözlük yazarları, oğlum bu sene anaokuluna başlayacak. Geçen yıl pandemiden dolayı kreşe de gönderememiştik. Yani henüz öğretmenle tanışmadı ama çizgifilmden, çocuk şarkılarından vs harfleri ve sayıları öğrenmeye başlamıştı. Çevremizdeki öğretmen arkadaşların çoğu çocuğa okuldan önce okuma öğretmeye çalışmamak gerektiğini, okul çağı geldiğinde sıfırdan başlayan bir öğrenciye göre daha zor öğreneceğini kaldı ki tamamen öğrenmiş olsa bile bu sefer de arkadaşlarının arasında sıkılacağını ve okuldan soğuyacağını söyledi. Nitekim bizim de bu yönde ekstra bir çabamız olmadı. Ama baba şurda ne yazıyo bilgisayarda benim adım nasıl yazılıyo gibi sorularını cevaplıyodum. Neyse lafı uzatmayayım, bugün fotoğrafçıya gittiğimizde arabayı park ettiğimiz yerin karşısında gümüş sanatı diye bir dükkan vardı. Arabadan inerken tabelasını göstererek şurda sanat yazıyo dedi. Yanında da gümüş yazıyo dedi. Gümüş sanat ne demek yaa dedi. Eşime sen mi söyledin gümüş dedim, yok dedi. Birbirimize bakakaldık. Trafik levhasını gösterdim şu tabelada ne yazıyo dedim, tek yön dedi. Kardeşime söyledim, sen pdr mezunusun çocuk gelişiminden de anlarsın bu harfleri birleştirmeyi tek başına nasıl çözdü dedim. Nasıl yaa dedi o da etraftan bir kaç şey gösterdi, okudu. Yetmedi telefonuna yazıp burda ne yazıyo? diye sordu. 'bulut seni çok seviyorum' yazmışsın dedi. Biraderin yorumu da 'valla bu okuyo' oldu. Bir türlü ikna olamadığımız için çocuğa herkes habire bir şeyler sordu. Babaannesi oğlum bu paketin üstünde ne yazıyo, dedesi oğlum televizyonun köşesinde ne yazıyo... Çocuk hepsini okuyo. Yahu bu çocuk nasıl okuyor? Bizim mi kafamız az basıyordu da 1 sene okula gidip geldik okumayı sökmek için. Yeni nesil hep mi böyle? Konunun uzmanı arkadaşların değerli yorumlarını gerçekten merak ediyorum.
Farz editi: Arkadaşlar bu editi yapmak farz olduğu için yazıyorum. Konunun uzmanları değerlendirdi. Herkes inandığı dine devam etsin. Yeni bir din çıkmayacak. Çocuğum peygamber değilmiş. Şaka bir yana, şunu belirtmek için editledim; ekşisözlük hala çok değerli bir platformmuş. Bugün buna tanıklık ettim. Geçenlerde doğacak çocuklarına isim arayan sevdiğim bir arkadaşım, 'senin sözlükte hesabın vardı, soyadı ince ile biten kız çocuğuna isim önerileri diye yazsana güzel şeyler çıkar belki demişti. Ben de 'oğlum millet orda sadece geyik peşinde saçma sapan şeyler yazacaklar belki küfür edip canımızı sıkacaklar. Ben yeğenimle dalga geçtirmem' demiştim. Bu başlığı açarken de kesin 'çocuğum dahi sendromu' teşhisi konulacağını 'iyi de bundan bize ne olması' denileceğini, insanların 'hee amk hee en süper zekalı çocuk seninki bi bitmediniz hammmmina' diye kızacağını tabiki tahmin ettim. Olumsuz yorum yazanlara da saygı duyuyorum. Gördüğüm kadarıyla sadece 1 kişi bel altı vurmuş, o da kendi ayıbıdır. Onun dışında ben de 'babasına çekerse imladan yana sıkıntı çekecek' gibi haklı yorumları gülerek okudum. Ama ben bu kadar fazla kişinin mesaj atacağını gerçekten tahmin etmedim. Birbirinden değerli yazar arkadaşlardan çok sayıda yorum, çocuğa yaklaşım konusunda tavsiyeler, kaynak önerileri vs aldım. Hem mesaj atanlara hem başlık altına yazanlara tekrar ayrı ayrı teşekkür ederim. Bir çok arkadaş da çocuğundan veya kendisinden örnek vererek yaşadıklarını anlatmış. 3 yaşında başlayan da var 4 yaşında başlayan da var. Özellikle bizim jenerasyonun örnekler daha ilginç. Susam sokağı izleyerek, yoldaki levhaları sorarak, babasının çantasındaki fiş dosyalarıyla oynarken falan okumayı kendiliğinden söken çok kişi var. Ve ne üzücü ki bu arkadaşların çoğunun okul hayatı genellikle 2. sınıftan sonra çok kötü. Aslında üzerinde konuşulması gereken durum bu. Ayrıca arkadaşlar çocuğum okuyabildi diye, oğlum sen diğerlerinden farklısın. Japonsun bir kere! gibi değişik değişik gaz vermicem tabiki. Zaten ister iqsu 30 olsun ister 300 olsun, su an icin 10bin nufuslu bir kasabada gidebileceği okul aynı. Benim baba olarak çocuğuma vermek istediğim en önemli şey ilerde 'ulan çocukluğum ne güzeldi yaa' diyebileceği neşeli bir çocukluğu olsun. Büyüyünce de merhametli, adil biri olsun. Bunun dışında baba olarak başarılı bir öğrenci olsun isterim tabi ki. O da işin bonusu olur. Olmazsa olmazı değil yani.
Farz editi: Arkadaşlar bu editi yapmak farz olduğu için yazıyorum. Konunun uzmanları değerlendirdi. Herkes inandığı dine devam etsin. Yeni bir din çıkmayacak. Çocuğum peygamber değilmiş. Şaka bir yana, şunu belirtmek için editledim; ekşisözlük hala çok değerli bir platformmuş. Bugün buna tanıklık ettim. Geçenlerde doğacak çocuklarına isim arayan sevdiğim bir arkadaşım, 'senin sözlükte hesabın vardı, soyadı ince ile biten kız çocuğuna isim önerileri diye yazsana güzel şeyler çıkar belki demişti. Ben de 'oğlum millet orda sadece geyik peşinde saçma sapan şeyler yazacaklar belki küfür edip canımızı sıkacaklar. Ben yeğenimle dalga geçtirmem' demiştim. Bu başlığı açarken de kesin 'çocuğum dahi sendromu' teşhisi konulacağını 'iyi de bundan bize ne olması' denileceğini, insanların 'hee amk hee en süper zekalı çocuk seninki bi bitmediniz hammmmina' diye kızacağını tabiki tahmin ettim. Olumsuz yorum yazanlara da saygı duyuyorum. Gördüğüm kadarıyla sadece 1 kişi bel altı vurmuş, o da kendi ayıbıdır. Onun dışında ben de 'babasına çekerse imladan yana sıkıntı çekecek' gibi haklı yorumları gülerek okudum. Ama ben bu kadar fazla kişinin mesaj atacağını gerçekten tahmin etmedim. Birbirinden değerli yazar arkadaşlardan çok sayıda yorum, çocuğa yaklaşım konusunda tavsiyeler, kaynak önerileri vs aldım. Hem mesaj atanlara hem başlık altına yazanlara tekrar ayrı ayrı teşekkür ederim. Bir çok arkadaş da çocuğundan veya kendisinden örnek vererek yaşadıklarını anlatmış. 3 yaşında başlayan da var 4 yaşında başlayan da var. Özellikle bizim jenerasyonun örnekler daha ilginç. Susam sokağı izleyerek, yoldaki levhaları sorarak, babasının çantasındaki fiş dosyalarıyla oynarken falan okumayı kendiliğinden söken çok kişi var. Ve ne üzücü ki bu arkadaşların çoğunun okul hayatı genellikle 2. sınıftan sonra çok kötü. Aslında üzerinde konuşulması gereken durum bu. Ayrıca arkadaşlar çocuğum okuyabildi diye, oğlum sen diğerlerinden farklısın. Japonsun bir kere! gibi değişik değişik gaz vermicem tabiki. Zaten ister iqsu 30 olsun ister 300 olsun, su an icin 10bin nufuslu bir kasabada gidebileceği okul aynı. Benim baba olarak çocuğuma vermek istediğim en önemli şey ilerde 'ulan çocukluğum ne güzeldi yaa' diyebileceği neşeli bir çocukluğu olsun. Büyüyünce de merhametli, adil biri olsun. Bunun dışında baba olarak başarılı bir öğrenci olsun isterim tabi ki. O da işin bonusu olur. Olmazsa olmazı değil yani.
