Merhaba! Adet günlüğüm! Neredeydin be?! Dünden beri arıyorum seni, arada kaybolup duruyorsun. Bi daha yerinde bulamazsam, sayfalarını yırtarım! Bugün yine karın ağrılarıyla boğuşuyorum. Kendimi çok perişan hissediyorum ve üstüne bir de herkes bana üst üste geliyor! İşler birikti, ama gerizekalı insanlar yüzünden hiçbir şeyi halledemiyorum! Hiçbir iş yapmak istemiyorum! Kimin umurunda elalemin işleri? Ben sadece sevilmek, okşanmak, anlaşılmak ve huzur istiyorum! Kafamı masaya koyasım var, sen de şimdilik uzaklaşabilirsin...............Günlük, eve gidiyoruz. Bu karın ağrısıyla bu sıcakta yollar da çekilmez, ama gidip bir duş alıp yatmalıyım.............Oh be, duş aldım biraz rahatladım, ama karın ağrısı geçmedi. Biraz yatayım, belki gevşerim... Ulan! Bu gerizekalı çocuklar eşşek gibi, hala sokakta top oynuyorlar! İyi oynuyorlar da ne diye topa ayakla vurup ses çıkarıyorsunuz? Ne diye yere vurdurup vurdurup pat pat sesler çıkarıyorsunuz? Ne gerizekalı şeyler bunlar ya! Hem biz burada karın ağrısı çekiyoruz, onların hiç mi umrunda değil? Erkekler ya! Dünyanın acısı bize verilmiş ulan! Gerizekalı dünya! Sese bak yaa! Bu çocukların sesleri kazma gibi, ergenliğe girmişler ya, ulan benim sesim de kazma gibi olsaydı, ama şu sancıyı çekmeseydim be! Ooof... Bu pencereyi kapatmalıyım artık! Hakkaten de! İyi ki ergenliğe giriyorlar, sanki biz hiç girmedik gibi... Sonra büyüyorlar, askere gidiyorlar, aman da aman, bütün ilgiyi onlar hak ediyor, bütün şefkat onların ihtiyacıymış gibi... Biz de bekliyoruz burada! Ulan, sanki biz askere gitsak, bizi aylarca bekleyecekler! Askerlik bile yapmadan bekleyemiyorlar ki! Günlük, bir gel de şunu konuşalım... Dün sana biraz kıymış olabilirim sanırım. Gel, özür dileyelim geçsin... Ama yapamıyorum, elimde değil, anlıyorsun değil mi? Sen olmasan ne yapardım bilmiyorum. Kimse beni anlamaz ki... Bugün saçımı başımı yapıp güzelleşeyim, sonra dışarı çıkayım. Eğer istersen sen de gel, kimse yok zaten. Beraber vakit geçirip rahatlarız. Günahkahahah, günlükcüğüm! Bugün koşmaya gideceğim, sen de gelmek ister misin? Stres atarız birlikte. Unutma orkidlerimizi almayı! EĞer unutursak koşmamız zor olabilir, ahahah! Güngünlükcüğüm, basket oynamaya gitmek istemiyor musun? Kalk lan, tembellik etme! Hem orkidleri alınca daha iyi oynuyoruz zaten. Orkidsiz ne yapardık bilmiyorum... Güngünlükcüğüm, sen adet günlüğü müsün, yoksa normal günlük mü oldun bilmiyorum. Ama artık kendimi adetli gibi hissetmiyorum. Sanırım bitti gibi. Çok da rahatım şu an. Orkid almayı dahi unutabilirim neredeyse. Ama yine de alalım, nolur nolmaz. Seni eve bırakıyorum şimdi. Gelecek ay görüşürüz yine...