Adoptionizm

[bullvar_katip]

Adoptionizm, ya da dinamik monarşiyanizm, erken dönem hristiyan üçlü-birlikçi olmayan teolojik doktirinidir. İsa’nın vaftizinde, dirilişinde ve yükselişinde Tanrı’nın Oğlu olarak ‘evlat edinildiği’ne inanırlar. Adoptionistlerin erken dönem hristiyanları arasında ne kadar yaygın oldukları bilinmemektedir, ancak başlangıçta ilk, ikinci ve üçüncü yüzyıllarda bir popülerliği olduğu düşünülmektedir. İnancın ilk net olarak ortaya çıkışı 2. yy’da Bizanslı Theodotos ile olmuştur. Samsatlı Pavlus, Antakya Episkoposu da 268 yılında bu fikri benimsemiştir. Ancak, adoptionistler dördüncü ve beşinci yüzyıllarda, Kilise liderleri tarafından bir sapkınlık olarak kınanmaya başlamasından sonra keskin bir biçimde ortadan kaybolmaya başlamışlardır. Ancak, Papa III. Alexander tarafından resmi bir biçimde sapkınlık olarak ilan edilmesi ve sonlandırılması 12. yy’da olmuştur. Tanımı Adoptionizm, monarşianizmin iki ana formundan birisidir (Diğeri, modalizm, Tanrı’nın Baba Tanrı, Oğul Tanrı ve Ruh Tanrı olarak, farklı ‘modlar’ ya da ‘görünümler’ aracılığıyla ancak kendisini bu modlarla kısıtlamadan çalıştığını düşünmektedirler). Adoptionizm Mesih’in ezeli ve varoluş öncesi doğasını reddederler. Her ne kadar İsa’nın hayatındaki sonradan gelişen olayları tanrısal kabul etseler de, pek çok klasik üçlü-birlikçi; doktirinin sonsuz Logos’un İsa’nın insan doğasıyla daimi hipostatik birliğinin olmasını reddetmelerinden dolayı, aslında bu olayların tanrısal doğalarını da reddettilerini iddia eder. Adoptionizm'de, İsa tanrısaldır ancak evlat edinildikten sonra bu tanrısallığı başlar ve Baba ile bir değildir “Babam benden üstündür” (Yuhann 14:28) ve bu bir çeşit tabiiyetçiliktir. Adoptionistler her zaman olmamakla birlikte bazen, İsa’nın bakireden doğumunu da reddederler. Ayrıca bakınız Doketizm Adoptianizm Ariusçuluk Binitarianizm Sabelliyanizm Monofizitizm Kaynakça Kategori:Kristoloji