"Ağlama, üzülme, sıkma kendini" gibi boş teselliler vermek yerine, "Seninle birlikte ağlayabilirim, buradayım" demek. Sadece sessizce yanında olmak, şefkatle sarılmak. Kelimelerin yetersiz kaldığı acı anlarda, gözlerden akan dertlere izin vermek. Eğer o göz yaşları, güvenle aktığı bir limana dönüşebilirse, işte o zaman gerçek huzuru bulabilir insan. Her şey insan için, hayatın içinde.