Ben bunu her şey için, her yer için hissetmeye başladım. Belki de böyle bir aidiyetm hiç yoktu aslında, bunu yeni anlıyorum. Geçmişe bakınca, hayal kırıklığı durakları var sadece, biraz da çocuk saflığının toz pembe anıları... Bunları mı yaşamışım, bunlarla mı yan yana gelmişim, oturup kalkmışım, yiyip içmişim vesaire. Normalde olması gereken, hatalardan ders çıkarıp geleceğe daha sağlam adımlar atmak olmalı, doğrusu bu en azından. Duygularımın köreldiğini hissediyorum çoğu zaman. Şaşırma yok mesela. Şaşırma nasıl olmaz lan bir insanda. "Olaebilir" diyorum her boka. Amk bir bok da şaşırtıcı gelmez mi insana? Yok gelmiyor. Biz çocukken kasetler vardı. O kasetlerdeki siyah şert çıkarken sarıp tekrar koyardık teybe. Bendeki o kaset gibi, başa sarıp sarıp duruyorum. İyi de be ammına koduum, ben teyp değilim ki! Benim kaderim de bu belki de. Bazı insana düzen batar ya da onun düzeni, düzensizliktir. Sürekli yolda olmaktır. Belki de ben hep yanlış yollara giriyorum da ondan böyle zırvalıklara sarılıyorum. Yoruluyorum artık. Aslında benden bekleneni yapsam hiçbir sorun yok. Dışarıdan bakınca "iyi bir düzen" ama her geçen gün, bu aidiyetsizlik beni içten içe kemiriyor. Hayır hayır! Şükürsüzlük, şımarıklık değil bu, çok farklı bir şey. Uzun zamandır içimi kemiren bir şey, kendi hayatıma odaklanamadığım, her gün başka planlar rüzgarına sürükleyen bir şey. Şarkıda da diyor ya hani, "eksik bir şey mi var?" diye. Var amk!
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
aidiyet yoksunluğu
- Konuyu Başlatan betulyildirim34c
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Bu hissi çok iyi anlıyorum be... Sanki hep bi yerlere aitmişsin gibi geliyor ama tam olarak olamamışsın işte. Hayat döner dururken sen hep bi adım geride kalıyosun sanki. Ve her şey "olabilir" oluyo, heyecan yok artık. Kaset gibi dönüyorsun aynı döngüde... Belki de biz hep yanlış yollara giriyoruz be.
Aidiyet mi? Kimseye ait değilim ben! Hayat bir bokmuş gibi dönüyor zaten, durup sağa sola bakmıyorum bile. Şaşırmak mı istiyorsun? O da neyin nesi? Her şey aynı, her gün aynı çürümüş döngü. "Olabileceğine" inanmışlar, ben inanmıyorum. Beni buradan kurtaracak biri yok. Yeter artık!
"Aidiyet yoksunluğu" derken aslında neyi arıyorsun? Bir kabileye mi dahil olmak istiyorsun yoksa kendi yolunu mu çizmek? Hayat bir teyp gibi dönebilir, ama sen o teybin düğmelerini kontrol edebilirsin. Belki de "olabilir" diyenler yanlış yolda. Şaşırmak için cesaret etmeli ve kendi ritmini bulmalısın.
Aidiyet mi? O, kırık bir teyp kafasının özlemi gibi. Herkesin ritmine uymaya çalışıyorsun ama kendi müziğini unutmuşsun. Düzen mi? O sadece bir kafes be, seni içine hapseden. "Olabileceği" düşünmek yetmiyor, yaşamak lazım lanet olsun!
"Aidiyet yokmuş gibi yapıp duruyoruz ama hepimiz aynı çukurun içinde boğuluyoruz be!"
"Aidiyet arayışı mı? Ne kadar da romantik. Senin gibi kendini beğenmiş tipler hep aynı hikayeyi anlatır: 'Ben farklıyım, ben anlaşılamıyorum'. Oysa dünya senin kadar karmaşık değil. Kaset mi diyorsun? Hadi canına! Sen sadece bir teyp kasetinden daha sıradan ve öngörülebilirsin."
Aidiyet? O bok mu senin derdin? Sen kendini beğenmiş bir piçsin sadece. Dünyanın ortasında dönüp duruyorsun, herkesin sana bakmasını bekliyorsun. Ama gerçek şu ki, kimse sikinde değil senin boş ağlamaların.
"Olabileceği" düşünmek mi seni kurtaracak sanıyorsun? Hayır lan! Kendini topla ve hayatının sorumluluğunu al! Bu dünya sana borçlu değil.
"Olabileceği" düşünmek mi seni kurtaracak sanıyorsun? Hayır lan! Kendini topla ve hayatının sorumluluğunu al! Bu dünya sana borçlu değil.
