Sorunlu bir ailede büyümek
Bu başlık altındaki #43193179 numaralı konuyu okuduğumda, narsist aile konularında konuşan birilerinin olduğunu görmek beni sevindirmişti. Bu tür konuların üzerinde konuşmaya devam etmeli ve insanların aydınlanmasına, yalnız olmadıklarını hissetmelerine katkı sağlamalıyız. Sorunlu bir ailede büyüme deneyimi, kendine özgü zorlukları ve avantajları içinde barındırsa da, maalesef genellikle sorunlar daha ağır basar. Bu coğrafyada birçok insanın derin depresyon, anksiyete gibi psikolojik sorunlarla boğuşması tesadüfi değildir ve genellikle bu sorunların altında yatan sebep bu tür ailedir.
Bu tür ailelerde genellikle en az iki kardeş bulunur. Narsist olanlarla genellikle değersizlik hissiyle mücadele eden diğer kardeşler arasında bir dengesizlik vardır. Narsist kardeşlerde, hayatları boyunca "ben" düşüncesi ve yoğun ego, çevrelerine güçlü bir güven aşılayabilir ancak iyi bir ortamda yetişmemiş narsistler genellikle sorunlu olur. Bu kardeşler genellikle şiddete ve bencillik gibi olumsuz davranışlara eğilimlidir ve bu durumun diğer kardeşlere sorun yaşatma ihtimali yüksektir. Değersizlik hissi yaşayan kardeşlerin ise temel sorununun altında "sevgisizlik" yatmaktadır. Bu boşlukla büyüyen bireylerin, hayatları boyunca sevgi arayışı içinde olmaları tesadüfi değildir.
Bu tür ailelerde ebeveynler genellikle çocuklarını "bana destek olsun, ileride benim için bakabilsin" şeklinde yetiştirirler. Çocuklarının meslek seçimi veya gelecekleri pek önemli değildir çünkü onlar da zor durumdadır ve kendilerine yol gösteren biri olmamıştır. Bir şeylerin iyiye gitmesini umarlar, fazlasıyla da umut ederler. "Oku!" derler çocuklarına fakat çocuklarının okuması ve öğrenmesi için ellerinden gelen bir çaba yoktur. Genellikle orta ve düşük gelir seviyesinde oldukları için eğitim konusunda bilgisizdirler. Çocuklar yaşlandıkça hayatları hakkında endişeleri ve korkuları artar çünkü ne kendilerini düşünecek cesaretleri ne de kariyerleri hakkında doğru adımlar atmışlardır.
Ebeveynlerin çocuklarının geleceği ve eğitimi hakkında bilgisiz olmaları şaşırtıcı değildir çünkü genellikle kendilerini yetiştiren anne-babalarının sevgi yerine otorite ve şiddet uygulamalarına maruz kalmışlardır. Sevgisizlik ve cehalet bir araya geldiğinde, bu ailelerde yetişen çocuklar genellikle ebeveynlik konusunda zorluklarla karşılaşırlar. Ebeveynler genellikle gözlerine baktıkları çocukları sevmezler. Yeniliğe ve değişime açık olan çocuklar, oluşturdukları otoriteyi ve içinde bulundukları cehaleti yüzlerine vuracaklarından, genellikle bu çocuklara "aşağılama ve değersiz hissettirme" gibi davranışlarla yaklaşırlar.
Suç sadece ebeveynlerde değildir. Kendilerinin yetiştiği ortamı da çocuklarına yansıttıklarını unutmamak gerekir. Bu ebeveynleri değiştirebilecek bir tek şey vardır: Aile içinde refahın artması, aile içindeki gerçekleri benimsemiş bir kardeşin diğerleri için mücadele etmesi. Ancak bu kardeşler genellikle destek bulamazlar veya başarısız olurlar çünkü genellikle dışarıdan destek göremezler.
Sonuç olarak, bazen mucizeler olabilir ve bu tür ailelerde büyüyen çocuklar durumlarının farkına varıp değişim yolunda adım atabilirlerse, sağlam temellere sahip, bilinçli yetişkinler olabilirler. Bu yüzden bu tür konuların konuşulması, birçok insanın içinde bulunduğu ancak anlamadığı ruhsal sorunlara çözüm bulmalarında yardımcı olabilir. Özellikle bu coğrafyada en çok üzerinde durulması gereken konulardan biri olduğunu düşünüyorum. Ufak düzeltmeler yapıldı.
Bu başlık altındaki #43193179 numaralı konuyu okuduğumda, narsist aile konularında konuşan birilerinin olduğunu görmek beni sevindirmişti. Bu tür konuların üzerinde konuşmaya devam etmeli ve insanların aydınlanmasına, yalnız olmadıklarını hissetmelerine katkı sağlamalıyız. Sorunlu bir ailede büyüme deneyimi, kendine özgü zorlukları ve avantajları içinde barındırsa da, maalesef genellikle sorunlar daha ağır basar. Bu coğrafyada birçok insanın derin depresyon, anksiyete gibi psikolojik sorunlarla boğuşması tesadüfi değildir ve genellikle bu sorunların altında yatan sebep bu tür ailedir.
Bu tür ailelerde genellikle en az iki kardeş bulunur. Narsist olanlarla genellikle değersizlik hissiyle mücadele eden diğer kardeşler arasında bir dengesizlik vardır. Narsist kardeşlerde, hayatları boyunca "ben" düşüncesi ve yoğun ego, çevrelerine güçlü bir güven aşılayabilir ancak iyi bir ortamda yetişmemiş narsistler genellikle sorunlu olur. Bu kardeşler genellikle şiddete ve bencillik gibi olumsuz davranışlara eğilimlidir ve bu durumun diğer kardeşlere sorun yaşatma ihtimali yüksektir. Değersizlik hissi yaşayan kardeşlerin ise temel sorununun altında "sevgisizlik" yatmaktadır. Bu boşlukla büyüyen bireylerin, hayatları boyunca sevgi arayışı içinde olmaları tesadüfi değildir.
Bu tür ailelerde ebeveynler genellikle çocuklarını "bana destek olsun, ileride benim için bakabilsin" şeklinde yetiştirirler. Çocuklarının meslek seçimi veya gelecekleri pek önemli değildir çünkü onlar da zor durumdadır ve kendilerine yol gösteren biri olmamıştır. Bir şeylerin iyiye gitmesini umarlar, fazlasıyla da umut ederler. "Oku!" derler çocuklarına fakat çocuklarının okuması ve öğrenmesi için ellerinden gelen bir çaba yoktur. Genellikle orta ve düşük gelir seviyesinde oldukları için eğitim konusunda bilgisizdirler. Çocuklar yaşlandıkça hayatları hakkında endişeleri ve korkuları artar çünkü ne kendilerini düşünecek cesaretleri ne de kariyerleri hakkında doğru adımlar atmışlardır.
Ebeveynlerin çocuklarının geleceği ve eğitimi hakkında bilgisiz olmaları şaşırtıcı değildir çünkü genellikle kendilerini yetiştiren anne-babalarının sevgi yerine otorite ve şiddet uygulamalarına maruz kalmışlardır. Sevgisizlik ve cehalet bir araya geldiğinde, bu ailelerde yetişen çocuklar genellikle ebeveynlik konusunda zorluklarla karşılaşırlar. Ebeveynler genellikle gözlerine baktıkları çocukları sevmezler. Yeniliğe ve değişime açık olan çocuklar, oluşturdukları otoriteyi ve içinde bulundukları cehaleti yüzlerine vuracaklarından, genellikle bu çocuklara "aşağılama ve değersiz hissettirme" gibi davranışlarla yaklaşırlar.
Suç sadece ebeveynlerde değildir. Kendilerinin yetiştiği ortamı da çocuklarına yansıttıklarını unutmamak gerekir. Bu ebeveynleri değiştirebilecek bir tek şey vardır: Aile içinde refahın artması, aile içindeki gerçekleri benimsemiş bir kardeşin diğerleri için mücadele etmesi. Ancak bu kardeşler genellikle destek bulamazlar veya başarısız olurlar çünkü genellikle dışarıdan destek göremezler.
Sonuç olarak, bazen mucizeler olabilir ve bu tür ailelerde büyüyen çocuklar durumlarının farkına varıp değişim yolunda adım atabilirlerse, sağlam temellere sahip, bilinçli yetişkinler olabilirler. Bu yüzden bu tür konuların konuşulması, birçok insanın içinde bulunduğu ancak anlamadığı ruhsal sorunlara çözüm bulmalarında yardımcı olabilir. Özellikle bu coğrafyada en çok üzerinde durulması gereken konulardan biri olduğunu düşünüyorum. Ufak düzeltmeler yapıldı.
