anne babanın arkadaşla tanışırken kibarlaşması

[aliergunct8a]

Hep gülesim geliyor lan... Böyle o normal hallerini, o Kayseri pastırması-Erzincan tulumu-cağ kebabı-misis ayranı-Adana şalgamı tadındaki konuşmalarını duyduğum "annemin babamın" arkadaşlarımla tanışırken kibarlaşmasını, adeta bir sarayından yıllık izne çıkmış iki asilzade moduna geçmelerini gördükçe hep gülesim geliyor. Aslında bu tavır, sanırım biraz evlada duyulan sevginin, biraz da tanışılan çocuğun ailesine "anne babası da çok kibar insanlar" şeklinde bir mesaj gönderme kaygısının sonucu. Bir açıdan şaşırmamak gerek belki de: sonuçta yeni tanışılan insanlarla hepimiz böyle bir "resmi" eda ile konuşuyoruz. Mamafih, anne-babada bu "resmi" eda daha bi' komik duruyor gibi. Yakından bakalım: Aile içi yaşamdan gündelik bir kesit: -Anne halı saha maçına gidecem, formam nerde?- Cehennemin dibinde... yeteri bilirseniz yeterin galan. Her işe ben koşuyorum, usandım be!- Baba bende bozuk yok ya... para verir misin maç için? -Anne hizmetçi, baba uşak.. yiyin pezevenkler yiyin...***Anne babanın arkadaşla tanışma seramonisinden bir kesit:- Anne bakın bu Enver...- Merhaba Enver, nasılsın canım? annenler nasıl? Bizim Canip hep bahsederdi senden, tanışmak bugüne kısmetmiş... Ne içersin Enverciğim? Pastayla çay güzel olur diye düşündüm ama? -Baba, Enver'ler de Beşiktaşlı ailece...- Ooo demek öyle Enver'ciğim? Muazzam bir duygu olsa gerek...*** Tamam, bu "muazzam bir duygu olsa gerek" kısmını salladım... Ama anlayın işte, bunun gibi böyle gündelik hayatta size söylendiğine pek şahit olmadığınız kibarlık şahikası şeyler... Ne bileyim lan, bana komik geliyor valla...