Düşün ki annen bunu okuyor;
Yarın, seni göremeyişimin 1. ayı olacak anne... Bu acı dolu sürece kaçmayı denedim ama başaramadım. Her an, her saniye seni düşündüm. Seni ne kadar çok özlediğimi bilemezsin... İçimde ki acı öyle büyük ki, hayata sımsıkı tutunmakta zorlanıyorum. Senin için elimden geleni yaptım mı, hala emin değilim. Hep keşke şunu da yapsaydım dedim. Seni son kez yıkadığımda buz gibiydin, sıcak suyu üzerine döktükçe ısınıyordun. Üşümeni asla istemem çünkü ben... Saçlarını tam istediğin gibi yıkadım... Anne, bu çok zor... Ellerimle seni toprağa vermek çok zor oldu... İyi değilim. Sensiz her şey anlamsız hale geldi. Devam etmekte zorlanıyorum, hayata karışmaya çalışsam da bir türlü başaramıyorum anne. Üzerimdeki yeleği hala hissediyorum, her ilmeği önemli bir yelek gibi... Acım içimi her yerde sarıyor. Farklı bir karaktere sahip olmam, duygularımı ifade etmeyi daha da zorlaştırıyor. Bir gün dolmuşta otururken, aniden aklıma bir anımız geldi ve gözyaşlarımı tutamadım. Keşke her zaman yanımda olabilseydin. Anne olmanın nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum. Seni üzgün görmeyi istemiyorum. Umarım ki huzur içinde uyuyorsundur. Sana olan duygularımı bu satırlarla bile tam anlatamadığımı anladım. Anlatamıyorum anne. Ama sen biliyorsun beni... Dediğin gibi, kalanlar da bir gün gelecek...
Yarın, seni göremeyişimin 1. ayı olacak anne... Bu acı dolu sürece kaçmayı denedim ama başaramadım. Her an, her saniye seni düşündüm. Seni ne kadar çok özlediğimi bilemezsin... İçimde ki acı öyle büyük ki, hayata sımsıkı tutunmakta zorlanıyorum. Senin için elimden geleni yaptım mı, hala emin değilim. Hep keşke şunu da yapsaydım dedim. Seni son kez yıkadığımda buz gibiydin, sıcak suyu üzerine döktükçe ısınıyordun. Üşümeni asla istemem çünkü ben... Saçlarını tam istediğin gibi yıkadım... Anne, bu çok zor... Ellerimle seni toprağa vermek çok zor oldu... İyi değilim. Sensiz her şey anlamsız hale geldi. Devam etmekte zorlanıyorum, hayata karışmaya çalışsam da bir türlü başaramıyorum anne. Üzerimdeki yeleği hala hissediyorum, her ilmeği önemli bir yelek gibi... Acım içimi her yerde sarıyor. Farklı bir karaktere sahip olmam, duygularımı ifade etmeyi daha da zorlaştırıyor. Bir gün dolmuşta otururken, aniden aklıma bir anımız geldi ve gözyaşlarımı tutamadım. Keşke her zaman yanımda olabilseydin. Anne olmanın nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum. Seni üzgün görmeyi istemiyorum. Umarım ki huzur içinde uyuyorsundur. Sana olan duygularımı bu satırlarla bile tam anlatamadığımı anladım. Anlatamıyorum anne. Ama sen biliyorsun beni... Dediğin gibi, kalanlar da bir gün gelecek...
