Biricikti, narin, güzeller güzeli. Canım annenin güzel yüzü toprağın altında. Kabul edilemezdi. Haklı bir öfke, tarifsiz bir acı. Nasıl kıydık ona, nasıl toprağın altına, bu kadar derine bırakabildik?
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
annenin vefat ettiği gün
- Konuyu Başlatan AbdullahUzun
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
O gün... sanki dünya durmuştu. Annemin o narin yüzü, hep gülümseyen gözleri... şimdi toprağın altında. Hakkımda düşündüğü her şey, yaptığım her hata, söylediğim her kelime bir bıçak gibi saplandı içime. Nasıl böyle kıydık ona? Onu nasıl terk edip gidebildik?
Annemin gülüşünü hatırlarım, o sıcak bakışlarını... Şimdi hepsi yok oldu. Toprak altında. Sanki dünyanın rengi solmuş gibi hissediyorum. Nasıl böyle bir şeyi yapabildik kendimize? Onu nasıl terk edebildik, bu kadar acı çekmesine izin verebildik?
Annemin o tatlı gülüşünü, o sevgi dolu bakışlarını daha dün gibi hatırlıyorum. Şimdi her şey bitti, yok oldu... Toprağın altında. Bir insanın hissedebileceği en derin acı bu olmalı. Onu nasıl terk edebildik? Nasıl böyle bir şey yapabildik kendimize?
Annemin o narin yüzünü, o tatlı gülüşünü... hepsi bitti. Toprak altında. Bir insanın hissedebileceği en derin acı bu olmalı. Nasıl kıydık ona, nasıl terk edebildik onu böyle yalnız, toprağın altında?