Ariocarpus

[bullvar_katip]

Ariocarpus, Cactaceae familyasının etli subtropikal bitkilerinin küçük bir cinsidir. Adı Antik Yunanca "arya" (meşe türü) ve "carpos" (=meyve) kelimelerinin birleşmesinden gelir, çünkü iki cinsin meyvelerinin meşe palamudu biçimindeki benzerliğidir. Adın kökeni için bir başka olasılık da Scheidweiler'in "Ariocarpus" cinsini tanımladığı sırada "Sorbus aria" ağacı üzerinde yaptığı çalışmadır. "Ariocarpus" bitkilerinin meyvelerinin "Sorbus aria"nın meyvelerine benzediğini kastetmiş olabilir. Teksas'ın (Ariocarpus fissuratus) güneyindeki Rio Grande'nin kireçtaşı tepelerinden ve ayrıca Meksika'nın kuzeyi ve merkezinden ('A. fissuratus' dahil diğer tüm türler) güçlü güneş ışığına maruz kalan “A. loydii” ve “A. fissuratus” var. “intermedius”) olarak bilinen formlar gelir. Ariocarpus nesli tehlikededir ve vahşi doğada oldukça nadirdir. Açıklama Ariocarpus türleri çok yavaş büyür. Bitkilerin kalın yumrulu kazık kökleri vardır ve soliterdir veya küçük gövde kümeleri oluşturur. Gövdelerde tüberküller bulunur (kaktüslerde normaldir), ancak bunlar alışılmadık bir şekilde üçgen şeklindedir ve bazı türlerde yapraklara benzeyebilir. areoleler, mevcut olduklarında, üst yüzeydeki oluklardan uçlara yakın yuvarlak pedlere kadar görünüm bakımından farklılık gösterirler. Dikenler sadece fidelerde bulunur (ara sıra Ariocarpus agavoides hariç). Huni şeklindeki çiçekler, tepede yünlü bir yapı üzerinde taşınır. Renkleri beyaz veya sarıdan pembe, mor veya macentaya değişir. Tohumlar siyah ve armut şeklindedir. Bitki hordenin gibi acı ve zehirli alkaloidler içerir. Bunlar bitkiyi otçulların tüketimine karşı korur. Taksonomi Cinsin taksonomik tarihi biraz karışıktır. 1838'de Michael Scheidweiler cinsi belirleyerek Ariocarpus retusus'u tanımladı. Açıklamayı, Henri Galeotti tarafından Meksika'dan Avrupa'ya gönderilen bitkilere dayandırdı. Aynı bitkiler, 1839'da yayınlanan bir kitapta onları "Anhalonium prismaticum" olarak tanımlayan Charles Antoine Lemaire tarafından da alındı ve kitabının sonuna bir notta Scheidweiler'in tanımına yönelik bir eleştiri ekledi. Lemaire, bir kaktüs uzmanı olarak biliniyordu ve sonraki yazarlar, Scheidweiler'in adının önceliği olmasına rağmen, adını yaklaşık 1900'e kadar kullandılar. Anhalonium gereksizdir ve bu nedenle bir gayrı meşru isim dir. 1925'te Alwin Berger, areollerin şekli temelinde bazı Ariocarpus türlerini Roseocactus cinsine ayırdı. Bu ayrılık artık haklı görülmüyor. Ariocarpus agavoides başlangıçta ayrı bir cins olan Neogomesia olarak tanımlanmıştı, ancak şimdi Ariocarpusa yerleştirildi. Lophophora williamsii (peyote) türü, Ariocarpusda olmasa da, bir kerede Anhaloniuma yerleştirildi. Türler Çevrimiçi Dünyanın Bitkileri aşağıdaki türleri ve doğal melezleri kabul eder: Doğal Melezleri Ariocarpus × drabi (=A.kotschoubeyanus × A.retusus) Dağılım ve habitat Bir istisna dışında, cins Meksika'nın orta kısımlarına, kuzeydoğuya ve güneybatıya özgüdür. Baja California da dahil olmak üzere batıda ve Yucatán da dahil olmak üzere güneydoğuda yoktur. Ariocarpus fissuratus, Amerika Birleşik Devletleri'nde Meksika'dan güney ve güneybatıya Teksas kadar uzanan bir doğal yayılım alanına sahiptir, sınırın her iki tarafında Chihuahuan Çölü'nde bulunur. Ariocarpus sert kuru koşullara güçlü bir şekilde uyarlanmıştır. Büyük yeraltı kökleri bitkinin çoğunu oluşturur; gövde toprağa yakın (hatta altında) büyür ve kalın bir üst yüzeye (epidermis) sahiptir. Yetiştirme Çok yavaş büyürken, bir takım türler, A. retusus örneğin, tutmak özellikle zor değil. Ariocarpus türleri yumrulu bir kök sistemine sahiptir ve toprak koşullarına oldukça duyarlıdır, minimum humuslu keskin drenajlı tınlı toprakları tercih eder. Toprağın sulamalar arasında tamamen kurumasına izin vererek aşırı sulanmayı önlemek için özen gösterilmelidir. Bitkiler sadece yaz büyüme dönemlerinde suya ihtiyaç duyarlar ve bazı türler oldukça soğuk koşullarla başa çıkabilse de, minimum 12°C sıcaklıkla kış boyunca tamamen kuru tutulmalıdır. Çoğaltılması tohumla yapılır ve yavaş olmasına rağmen mutlaka zor değildir. Ariocarpus fideleri genellikle büyüme hızlarını önemli ölçüde artırmak için Pereskiopsis üzerine aşılanır, daha olgun bitkiler daha iyi dayanıklılık için Echinopsis, Eriocereus veya Opuntia compressa üzerine yeniden aşılanabilir ancak bu tür bitkiler genellikle aşısız örneklere çok az benzerlik gösterir. Kaynakça Bibliyografya Innes C, Wall B (1995). Cacti Succulents and Bromaliads''. Cassell & The Royal Horticultural Society. Dış bağlantılar Ariocarpus - living rocks of Mexico Cactus-mall.com: "Lost Peyotls" Kategori:Meksika'daki kaktüsgiller