Aşkı arzulamak ile bir partner arayışının farklı olduğunu gösteren bir yazı örneği:
Aşkı arzulamak, partner arayışından oldukça farklı bir yaklaşımdır. (Not: Partner dememin sebebi, cinsiyet ayrımı yapmamaktır. Bu konuda politik doğruculuktan yanayım.) Uzun bir ilişkinin ardından yaşanan ruh halini tarif etmek zordur. Aşkı arzulamak, sadece aşkın kendisiyle ilgilidir ve aralarında fark bulunmaktadır. Kimiyle aşık olunduğu, aşkı arzulamak isteyen kişi için önemli değildir. Sadece aşık olma halini ve bu hali beraberinde getirdiklerini özlemektedir kişi.
Partner arayışından bahsedildiğinde ise, kişi aktif bir şekilde "uygun" bir aşk hedefi belirler kendisine. Tanıştığı veya yeni tanıştığı kişileri, "bu kişiden aşk malzemesi çıkar mı?" sorusunu temel alarak değerlendirmeye başlar. Hatta bir süre sonra ilgi duyduğu cinsin tüm temsilcilerine bu bakış açısıyla yaklaşmaya, sanki insan kaynakları uzmanı gibi özgeçmişleri toplamaya başlar.
Ancak gördüğüm kadarıyla, bu arayışın kişiye herhangi bir fayda sağladığını, mutlu sona ulaşmada olumlu etkiler yarattığını ne duydum, ne yaşadım. Bu yüzden aşık olacak partner arayışı, bana göre boşuna bir çaba olarak kalmaktan öteye gidememiş bir olgudur.
Örneğin, birkaç sene önce bir ilişkiden çıkmışım. Özgürüm havalarında 2 sene boyunca özgürce yaşamış, keyfime göre dolaşmışım. Sonra bir gün öyle bir his içimde, tarifi mümkün değil. Gece çıkışlarının tadı kaçmaya başlamış; "pardon bakar mısınız" ile başlayan replikler antipatik bir seviyeye ulaşmış. Bir ara alışık olduğum o yoğun duyguların tekrarını istemişim. Sonuç olarak, bir süre bu duygularla boğuştuğumda anladım ki olacak gibi değil, proaktif bir şekilde pazardan karpuz seçer gibi karşı cinsten "aday" seçmeye başladım. "Bu kişinin tipi iyi ama kafa biraz karışık", "Bu kişinin sohbeti iyi ama tarzı nedir öyle" gibi düşüncelerle utanmasam kızlarla yemeğe falan çıkmak yerine mülakat için randevu talep edecek seviyeye geldim. Sıfır elde var sıfır, bir 2 sene temiz harcadım.
Gördüğüm kadarıyla kızların o inanılmaz altıncı hissi her seferinde karşıma çıkıyordu. Aşk için açlığımı, ilişki için isteğimi koklayabilen bir grupla baş edemiyordum. Kısacası, körebe oynamak yoluna girmiş miydim acaba? Gördüm ki böyle olmuyor, ben de istifayı basıp her şeyi kaderine bıraktım.
Ve hayatımın en güzel ilişkisinin başlangıcına dönüşen, aklımı arabamın üstüne koyup unutacak kadar meşgul eden, beni tekrar bir çocuk gibi saf, umutlu ve mutlu hissettiren biriyle tanıştım. Hiç beklemediğim bir yerde, hiç beklemediğim bir zamanda.
İşin en ilginç tarafı ne biliyor musunuz? Bu kişiyle tanışırken aklımda "ne güzel biri" diye bir düşünce dahi yoktu. Derin bir muhabbetle başlayan bu garip ilişki, 1 hafta içinde hayatımın en güzel ilişkisinin temellerini atmıştı. Tam bir Kinder sürpriz yumurta gibi.
Tüm bu anıları yazarken asıl vurgulamak istediğim şu: Proaktif bir şekilde "aşık olacak insan aramak", kişiye tam bir hayal kırıklığı olarak geri dönüyor. İlişki arayışının zorlaması, hedef kişiyi bir ilişki düşüncesinden bile soğutabiliyor.
Ancak ilginçtir ki, kafada rahatlıkla baş edilmesi, kişinin en dürüst halini ortaya çıkardığından dolayı, en saf ve beklenmedik şekilde heyecanlanmaların doğmasına neden olabiliyor.
Öyleyken böyle işte. Evet, hadi gidin aşık olun şimdi. Ama sakın belli etmeyin. Oh yeah bebek.
Aşkı arzulamak, partner arayışından oldukça farklı bir yaklaşımdır. (Not: Partner dememin sebebi, cinsiyet ayrımı yapmamaktır. Bu konuda politik doğruculuktan yanayım.) Uzun bir ilişkinin ardından yaşanan ruh halini tarif etmek zordur. Aşkı arzulamak, sadece aşkın kendisiyle ilgilidir ve aralarında fark bulunmaktadır. Kimiyle aşık olunduğu, aşkı arzulamak isteyen kişi için önemli değildir. Sadece aşık olma halini ve bu hali beraberinde getirdiklerini özlemektedir kişi.
Partner arayışından bahsedildiğinde ise, kişi aktif bir şekilde "uygun" bir aşk hedefi belirler kendisine. Tanıştığı veya yeni tanıştığı kişileri, "bu kişiden aşk malzemesi çıkar mı?" sorusunu temel alarak değerlendirmeye başlar. Hatta bir süre sonra ilgi duyduğu cinsin tüm temsilcilerine bu bakış açısıyla yaklaşmaya, sanki insan kaynakları uzmanı gibi özgeçmişleri toplamaya başlar.
Ancak gördüğüm kadarıyla, bu arayışın kişiye herhangi bir fayda sağladığını, mutlu sona ulaşmada olumlu etkiler yarattığını ne duydum, ne yaşadım. Bu yüzden aşık olacak partner arayışı, bana göre boşuna bir çaba olarak kalmaktan öteye gidememiş bir olgudur.
Örneğin, birkaç sene önce bir ilişkiden çıkmışım. Özgürüm havalarında 2 sene boyunca özgürce yaşamış, keyfime göre dolaşmışım. Sonra bir gün öyle bir his içimde, tarifi mümkün değil. Gece çıkışlarının tadı kaçmaya başlamış; "pardon bakar mısınız" ile başlayan replikler antipatik bir seviyeye ulaşmış. Bir ara alışık olduğum o yoğun duyguların tekrarını istemişim. Sonuç olarak, bir süre bu duygularla boğuştuğumda anladım ki olacak gibi değil, proaktif bir şekilde pazardan karpuz seçer gibi karşı cinsten "aday" seçmeye başladım. "Bu kişinin tipi iyi ama kafa biraz karışık", "Bu kişinin sohbeti iyi ama tarzı nedir öyle" gibi düşüncelerle utanmasam kızlarla yemeğe falan çıkmak yerine mülakat için randevu talep edecek seviyeye geldim. Sıfır elde var sıfır, bir 2 sene temiz harcadım.
Gördüğüm kadarıyla kızların o inanılmaz altıncı hissi her seferinde karşıma çıkıyordu. Aşk için açlığımı, ilişki için isteğimi koklayabilen bir grupla baş edemiyordum. Kısacası, körebe oynamak yoluna girmiş miydim acaba? Gördüm ki böyle olmuyor, ben de istifayı basıp her şeyi kaderine bıraktım.
Ve hayatımın en güzel ilişkisinin başlangıcına dönüşen, aklımı arabamın üstüne koyup unutacak kadar meşgul eden, beni tekrar bir çocuk gibi saf, umutlu ve mutlu hissettiren biriyle tanıştım. Hiç beklemediğim bir yerde, hiç beklemediğim bir zamanda.
İşin en ilginç tarafı ne biliyor musunuz? Bu kişiyle tanışırken aklımda "ne güzel biri" diye bir düşünce dahi yoktu. Derin bir muhabbetle başlayan bu garip ilişki, 1 hafta içinde hayatımın en güzel ilişkisinin temellerini atmıştı. Tam bir Kinder sürpriz yumurta gibi.
Tüm bu anıları yazarken asıl vurgulamak istediğim şu: Proaktif bir şekilde "aşık olacak insan aramak", kişiye tam bir hayal kırıklığı olarak geri dönüyor. İlişki arayışının zorlaması, hedef kişiyi bir ilişki düşüncesinden bile soğutabiliyor.
Ancak ilginçtir ki, kafada rahatlıkla baş edilmesi, kişinin en dürüst halini ortaya çıkardığından dolayı, en saf ve beklenmedik şekilde heyecanlanmaların doğmasına neden olabiliyor.
Öyleyken böyle işte. Evet, hadi gidin aşık olun şimdi. Ama sakın belli etmeyin. Oh yeah bebek.
