Bazen şaşırtandır. Her insan muhtemelen hayatının belli evrelerinde umutsuzluğa düşüp, kahredip düşünmüştür artık aşksız yaşayan insan olmayı. Ama anlık yaşanan çemkirmeler dışında denilebilir ki insanlar için aşk ve partner arama güdüsü önemli bir ihtiyaçtır, doğaldır, kolay kolay geri çevrilemez. Her şeye rağmen beni bazen şu şaşırtmaktadır ki, ihtiyaç olduğundan bu kadar emin olduğum aşk ve arama dürtüleri bazı insanlar tarafından gerçekten reddedilebilmektedir. Uzun süre tartıştım, kabullenemedim ama böyle gerçekten de... O kadar doğal bir biçimde, hiç dramatize etmeden, üstünde konuşmadan inanmayı bırakırlar ki çok zor farkedersiniz, artık umut etmezler, karşı cinsi beğenirler ama saf bir mutlulukla beğenip öylece bırakırlar. Kendilerini çok iyi tanırlar ve ne olursa olsun bilirler ki aşksız yaşamak bir seçim gibi görülse de bazı insanlar için zorunluluktur. Tıpkı herkesin müzik kulağının olmayabileceği gerçeğini bilen yeteneksiz birinin kemanı, flüdü ve müziği çok sevip, herşeyden çok sevip çalmaması gibidir. Sadece dinlemek, dokunmamak bile bazen müziğin parçası olmaktır.