Ata Bey el-Eyyubi

[bullvar_katip]

Ata Bey el-Eyyubi (25 Mart 1877 - 21 Aralık 1951; ) Suriye devlet başkanı ve başbakanı olarak görev yapan bir Osmanlı memuruydu. Suriye'nin Şam kentinde, önde gelen bir siyasi ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi, İstanbul'da kamu yönetimi okudu ve profesyonel kariyerine Osmanlı kamu hizmetinde başladı. Hayat 1908'de Suriye kıyısında bir şehir olan Lazkiye Valisi oldu. 1916-1918 yılları arasında Osmanlı - Arap ihtilafında yer almadı, ancak Ekim 1918'de Osmanlı İmparatorluğu'nun yenilmesi üzerine Şam'a geri döndü. Türklerin gidişi ile Arap Ordusunun gelişi arasındaki dört günlük ara dönemde, Şam'da yaşayan Cezayirli bir eşraf olan Prens Said el-Cezayiri başkanlığındaki bir grup Suriyeli eşrafla birlikte bir ön hükûmet kurdu. Temmuz 1920'de Başbakan Alaaddin el-Durubi Eyyubi'yi İçişleri Bakanı olarak atadı. Bu, Suriye Kralı I. Faysal'ın yönetimi sırasındaydı. El-Eyyubi, Suriye'nin Fransız işgali sonrasında göreve başladı. Yerel milliyetçilerle bağlantılar kurdu ve Suriye kıyılarındaki isyanın lideri Salih el-Ali'ye ve Halep İsyanı'nın lideri İbrahim Hananu'ya silah ve fon kaçakçılığı yaptı. Lazkiye'de, içişleri bakanı sıfatıyla isyancıları tutuklamayı reddetti ve Fransız garnizonlarına pusu kurmalarını kolaylaştıran Ömer el-Bitar'ın faaliyetlerine göz yumdu. Aynı zamanda, Suriye Ordusunun Fransız General Henri Gouraud ordusuna yenildiği ünlü Meyselun Savaşı'nda da bakanlık yaptı. Eyyubi'nin meslektaşı Savaş Bakanı General Yusuf el-Azma çatışmada öldürüldü. Ağustos 1920'de Suriye'nin güneyindeki Havran vilayetinde bir grup silahlı adam Ata Bey'i öldürmeye çalıştı. Onu "Fransız Mandası" altında görevi kabul ettiği için vatana ihanetle suçladılar. Ancak suikast girişimi onu istifaya ikna edemedi ve 1922 yılına kadar görevinde kaldı, ardından Fransız yanlısı Başbakan Suphi Bereket'in kabinesinde adalet bakanı oldu ve 1925'te Fransız Mandası'na karşı ulusal bir ayaklanma çıkana kadar görevini sürdürdü. 1928'de Eyyubi, Suriye'deki önde gelen Fransız karşıtı hareket olan "Ulusal Blok" ile ittifak kurdu, ancak resmi bir üye olmadı. Blok, Suriye'nin silahlı direniş yerine diplomatik yollarla kurtarılması çağrısında bulundu. Bu arada Eyyubi, Fransız makamlarıyla samimi ilişkilerini sürdürdü. 1930'larda iki taraf arasında aracılık yaptı. Mart 1934'te Başbakan Taceddin el-Hasani'nin Fransa yanlısı kabinesinde adalet bakanı oldu. Blok ile Fransızlar arasındaki ilişkiler 1936'da keskin bir şekilde kötüleşti ve Blok liderleri ulusu greve gitmeye çağırdı. Grev; ticari hayatı felç ederken, yüzlerce Suriyeli Fransız Ordusu tarafından tutuklandı veya dövüldü. Altmış gün süren çile, Fransa'yı uluslararası toplum nezdinde utandırdı. 60 günlük grevin Kuzey Afrika'daki Fransız kolonilerine yayılmasından korkan Fransız hükûmeti, Suriye'deki şikayetleri ele alacağına söz verdi ve Fransa'nın başkenti Paris'te bağımsızlık görüşmeleri için kıdemli bir Blok heyetini davet etti. Blok; Suriye'nin geleceğini tartışırken, Başbakan Taceddin el-Hasani'nin Fransız yanlısı kabinesi feshedildi ve Fransız Yüksek Komiseri Kont Henri de Martel, El-Eyyubi'den devlet işlerini denetlemek için bağımsız bir geçiş hükûmeti kurmasını istedi. Yeni başbakan, Ulusal Blok ve Fransız yanlısı hareketten unsurları içeren bir koalisyon kabinesi kurmayı başardı. Eylül 1936'da Blok, Fransa'dan döndüğünde, El-Eyyubi 10 ay başbakanlık yaptıktan sonra görevinden istifa etti. Blok Başkanı Haşim el-Etâsî ile birlikte, El-Eyyubi 60 günlük greve son verdiğini ilan etti ve Blokun Fransa ile 25 yıllık bir süre için Suriye'nin bağımsızlığını garanti eden bir anlaşmaya varmasındaki zaferini ilan etti. Bu anlaşma Suriyeliler tarafından onaylandı, ancak daha sonra Avrupa'da İkinci Dünya Savaşı patlak verirse Arap dünyasında önemli bir koloniyi kaybetmekten korkan Fransızlar tarafından reddedildi. Mart 1943'te, II. Dünya Savaşı sırasında, Fransız General Charles de Gaulle, Şam'da konuşlanmış Vichy güçlerini yenmek için Suriye'ye bir Müttefik saldırısı düzenledi. El-Eyyubi başka bir geçiş dönemi için başbakan oldu ve kendisini dışişleri, savunma ve içişleri bakanı olarak atadı. Başkanlık seçimlerini denetledi ve Ağustos 1943'te Başkan Şükri el-Kuvvetli iktidara geldiğinde görevi bıraktı. Siyasi hayattan istifa etti, ancak Nisan 1946'da bağımsızlığa ulaşıldığında Ulusal Blok tarafından onurlandırıldı. Ilımlı ve kendini adamış bir milliyetçi olarak selamlandı. Bugün Şam'da en çok Afif mahallesindeki büyük sarayı ve adını taşıyan caddesi ile anılmaktadır. Kaynakça Itri, Abdülgani. Hadis el-Abqariyyat (2000) Khoury, Philip. Suriye ve Fransız Mandası (1987) Moubayed, Sami. Şam Siyaseti 1920-1946 (1999) Kategori:1877 doğumlular Kategori:1951 yılında ölenler Kategori:Osmanlı Arapları Kategori:Suriye başbakanları Kategori:Suriye devlet başkanları Kategori:Suriye dışişleri bakanları Kategori:Suriye savunma bakanları Kategori:Mekteb-i Mülkiye'de öğrenim görenler