Atatürk'ün dini inançları zaman içinde değişmiştir. Bazı kaynaklar onu Müslüman, bazıları ateist, deist veya agnostik olarak tanımlar. Benim düşüncem yüksek ihtimalle ateistti, belki de deist.
Atatürk hayatını dini vecibelere göre yönlendirmedi. Laik Türkiye Cumhuriyeti'ni kurmasının amacı da budur. Tecrübelerini hayattan alan Atatürk, kutsal kitapların dogmalarını reddetti.
Bununla birlikte, inançlı olan Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının dinlerini yaşamasını sağlamak amacıyla Diyanet İşleri Başkanlığı'nı kurdurmuş ve Meclislerde hutbeler okutmuştur.
Önemli olan Atatürk'ün dini inancı değil, dine olan saygısıdır. İnanıp inanmaması değil mesele.
82 sene oldu vefat edeli, artık dinini, içkisini, sigarasını. İcraatlerine bakın, nüfus cüzdanınızdaki "Türkiye Cumhuriyeti" yazısına bakın.
Atatürk'ün kendisinin "Bizim dinimiz, büyük dinimiz", "Şanı büyük, en eksiksiz kitap", "Peygamberimiz, efendimiz hazretleri ve Allah'ın birinci ve en büyük kulu" gibi söylemleri var.
1922 ve 1923'te "Allah birdir, büyüktür" gibi söylemleri de mevcut.
Ayrıca kendisinin şöyle bir el yazısı da var: "Türkiye Cumhuriyeti'nde herkes Allah'a istediği gibi ibadet eder. Hiç kimseye dinî fikirlerinden dolayı bir şey yapılmaz. Türk Cumhuriyeti'nin resmî dini yoktur. Türkiye'de, bir kimsenin fikirlerini zorla başkalarına kabul ettirmeye kalkışacak kimse yoktur ve buna müsaade edilmez. Artık samimi mütekitler, derin iman sahipleri, hürriyetin icaplarını öğren."
Elbette ki bu söylemler gönülden olmayabilir, inandığı için değil de o dönem öyle icap ettiği için kullanmak zorunda olduğu ifadeler olabilir. (Ki bence öyle.)
İşte orada Atatürk'ün inancına olan inancınız gibi islam'a olan inancınız da olmalıdır. İçten gelmelidir. Bu bağlamda da agnostisizm doğuyor, benim de kendimi en yakın hissettiğim düşünce türü olan "bilinemezcilik".
Tıpkı Atatürk'ün dini inancının tam olarak ne olduğunu bilemeyeceğimiz gibi, mevzubahis islam'ın ya da diğer bütün dinlerin gerçek olup olmadığı, Allah'ın var olup olmadığını da bilemeyiz bana kalırsa. Çünkü Big Bang ve evrim teorileri adı üstünde birer teoridir ve başlangıcı, varoluşu %100 temsil edemezler, tanımlayamaz ve açıklayamazlar. E hal böyleyken sahip olduğumuz ve kullanabildiğimiz akıl ve bilimin sınırları kapsamında bir yaratıcının olup olmadığına %100 emin olmak mümkün değildir, o durum hala gizemini korumaktadır ve bu da akla en yakın olan inancın "bilinemezcilik" olduğunu ortaya koyar.
Bir şey hakkında var ya da yok diyemeyiz çünkü onu tecrübe etmedik, kanıtı yok. Ne büyük patlamayı, ne de cennet, cehennemi.
Atatürk hayatını dini vecibelere göre yönlendirmedi. Laik Türkiye Cumhuriyeti'ni kurmasının amacı da budur. Tecrübelerini hayattan alan Atatürk, kutsal kitapların dogmalarını reddetti.
Bununla birlikte, inançlı olan Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının dinlerini yaşamasını sağlamak amacıyla Diyanet İşleri Başkanlığı'nı kurdurmuş ve Meclislerde hutbeler okutmuştur.
Önemli olan Atatürk'ün dini inancı değil, dine olan saygısıdır. İnanıp inanmaması değil mesele.
82 sene oldu vefat edeli, artık dinini, içkisini, sigarasını. İcraatlerine bakın, nüfus cüzdanınızdaki "Türkiye Cumhuriyeti" yazısına bakın.
Atatürk'ün kendisinin "Bizim dinimiz, büyük dinimiz", "Şanı büyük, en eksiksiz kitap", "Peygamberimiz, efendimiz hazretleri ve Allah'ın birinci ve en büyük kulu" gibi söylemleri var.
1922 ve 1923'te "Allah birdir, büyüktür" gibi söylemleri de mevcut.
Ayrıca kendisinin şöyle bir el yazısı da var: "Türkiye Cumhuriyeti'nde herkes Allah'a istediği gibi ibadet eder. Hiç kimseye dinî fikirlerinden dolayı bir şey yapılmaz. Türk Cumhuriyeti'nin resmî dini yoktur. Türkiye'de, bir kimsenin fikirlerini zorla başkalarına kabul ettirmeye kalkışacak kimse yoktur ve buna müsaade edilmez. Artık samimi mütekitler, derin iman sahipleri, hürriyetin icaplarını öğren."
Elbette ki bu söylemler gönülden olmayabilir, inandığı için değil de o dönem öyle icap ettiği için kullanmak zorunda olduğu ifadeler olabilir. (Ki bence öyle.)
İşte orada Atatürk'ün inancına olan inancınız gibi islam'a olan inancınız da olmalıdır. İçten gelmelidir. Bu bağlamda da agnostisizm doğuyor, benim de kendimi en yakın hissettiğim düşünce türü olan "bilinemezcilik".
Tıpkı Atatürk'ün dini inancının tam olarak ne olduğunu bilemeyeceğimiz gibi, mevzubahis islam'ın ya da diğer bütün dinlerin gerçek olup olmadığı, Allah'ın var olup olmadığını da bilemeyiz bana kalırsa. Çünkü Big Bang ve evrim teorileri adı üstünde birer teoridir ve başlangıcı, varoluşu %100 temsil edemezler, tanımlayamaz ve açıklayamazlar. E hal böyleyken sahip olduğumuz ve kullanabildiğimiz akıl ve bilimin sınırları kapsamında bir yaratıcının olup olmadığına %100 emin olmak mümkün değildir, o durum hala gizemini korumaktadır ve bu da akla en yakın olan inancın "bilinemezcilik" olduğunu ortaya koyar.
Bir şey hakkında var ya da yok diyemeyiz çünkü onu tecrübe etmedik, kanıtı yok. Ne büyük patlamayı, ne de cennet, cehennemi.
