<a>Yarın Auzef Felsefe Lisans Programı İlk Yılımı Tamamlayacağım</a>
Yarın Auzef Felsefe Lisans Programı'nın ilk yılımı tamamlayacağım. Kayıt olurken, AÖF ile karşılaştırdığımda birçok arkadaş gibi ben de çok arada kaldım. "Konu komşu sonuçta" gibi son derece mantıksız bir mantıkla İÜ'yü tercih ettim. Ders kaynaklarının yeterli ve olabildiğince kapsamlı olduğunu düşünüyorum, fazlasıyla doyurucu. Ders içeriğinde işaret edilen birçok başka kaynaklar da bulunmakta. Örgün felsefe bölümü tecrübem olmamakla birlikte, ders kaynaklarıyla birlikte derslerde işaret edilen kaynaklara da başvurursak, dolu dolu ve eksiksiz bir felsefe bölümü mezunu olabileceğimizi hissediyorum. Daha önce AÖF başka bölüm tecrübelerim oldu. Genelde son birkaç gün yoğunlaşmak yeterli oluyordu, fakat Auzef'te mümkün değil. Bu çok iyi.
Örneğin, güz dönemindeki ilk sınavda, çok akıllı olduğum için sınava gireceğim okulun önüne gidene kadar ders çalışmamıştım. Son iki saatte dört dersi halledebileceğimi sanıyordum, yarıyıl sonu sınavına giremedim, bütünlemede çakıldım. Bahar dönemindeki ilk sınavda da henüz akıllanmamıştım, yine son gece ve okulun önünde birkaç saatte halledebileceğimi sanıyordum. Birazcık hallettim sayılır aslında. Bunlar olumsuz tecrübeler değil aslında. Sonuçta felsefi uğraşı bir şekilde sevdiğim ve öğrenmek istediğim için okuyorum. Sınavları geçmemin hiçbir katkısı olmayacak, sınavın tek anlamı olabilir; ilgiyi toplayıp uzun süreli motivasyonu sağlamak.
Okul önündeki çalışmalarımda hep şunları düşündüm; "Ya ne kadar zevkli konular, ne kadar güzel anlatımlar, işte bu, bunları daha detaylı öğrenmek istiyorum..." Bu düşünceler orada kaldı maalesef, fakat bölümle çok tutarsız sayılmaz. Bu dönem biraz akıllanmış olmalıyım ki, bir hafta öncesinden çalışmaya başladım. Öyle hummalı, yoğun bir çalışma sadece teoride mümkün oluyor nedense. Çalışıyorum ama yine aynı düşünceler; "Neden daha önce başlamadım ki, ne kadar keyifli, şunu da okumak lazım, buna da bakmak lazım..." Sonuç olarak yarın da eksik gireceğim sınava, iki tane üstünkörü çalışılmış, bir tane hiç çalışılmamış, bir tane de eh işte seviyesinde göz atılmış ders ile. Bu kadarını anlamam bile kar. "Felsefe, yolda olmak demektir zaten kanka" diye komikliklerle avutabilirim kendimi. Hayat boyu süren, uzun soluklu bir uğraş nihayetinde. Kimi çok çalışkandır, bilgileri sömürür ve devam eder; kimi fazlasıyla yavaş da olsa en temel çalışma düzenini oturtabilme yeteneği kazanmaya çalışmakla başlar.
Eleştirebileceğim pek bir şey yok şimdilik, ilk yıl itibarıyla. "Felsefe diploması alayım" diye düşünseydim ne düşünürdüm bilmiyorum, fakat öğrenmek ve felsefenin içinde hissetmek için fazlası var, eksiği yok. Güz dönemindeki tüm derslerden çakılmış biri olarak; kaynaklarıyla, ders içerikleriyle, fazlasını isteyenlere gösterilen işretlerle, hocalarıyla doyurucu ve keyifli bir bölüm olduğunu söyleyebilirim.
Yarın Auzef Felsefe Lisans Programı'nın ilk yılımı tamamlayacağım. Kayıt olurken, AÖF ile karşılaştırdığımda birçok arkadaş gibi ben de çok arada kaldım. "Konu komşu sonuçta" gibi son derece mantıksız bir mantıkla İÜ'yü tercih ettim. Ders kaynaklarının yeterli ve olabildiğince kapsamlı olduğunu düşünüyorum, fazlasıyla doyurucu. Ders içeriğinde işaret edilen birçok başka kaynaklar da bulunmakta. Örgün felsefe bölümü tecrübem olmamakla birlikte, ders kaynaklarıyla birlikte derslerde işaret edilen kaynaklara da başvurursak, dolu dolu ve eksiksiz bir felsefe bölümü mezunu olabileceğimizi hissediyorum. Daha önce AÖF başka bölüm tecrübelerim oldu. Genelde son birkaç gün yoğunlaşmak yeterli oluyordu, fakat Auzef'te mümkün değil. Bu çok iyi.
Örneğin, güz dönemindeki ilk sınavda, çok akıllı olduğum için sınava gireceğim okulun önüne gidene kadar ders çalışmamıştım. Son iki saatte dört dersi halledebileceğimi sanıyordum, yarıyıl sonu sınavına giremedim, bütünlemede çakıldım. Bahar dönemindeki ilk sınavda da henüz akıllanmamıştım, yine son gece ve okulun önünde birkaç saatte halledebileceğimi sanıyordum. Birazcık hallettim sayılır aslında. Bunlar olumsuz tecrübeler değil aslında. Sonuçta felsefi uğraşı bir şekilde sevdiğim ve öğrenmek istediğim için okuyorum. Sınavları geçmemin hiçbir katkısı olmayacak, sınavın tek anlamı olabilir; ilgiyi toplayıp uzun süreli motivasyonu sağlamak.
Okul önündeki çalışmalarımda hep şunları düşündüm; "Ya ne kadar zevkli konular, ne kadar güzel anlatımlar, işte bu, bunları daha detaylı öğrenmek istiyorum..." Bu düşünceler orada kaldı maalesef, fakat bölümle çok tutarsız sayılmaz. Bu dönem biraz akıllanmış olmalıyım ki, bir hafta öncesinden çalışmaya başladım. Öyle hummalı, yoğun bir çalışma sadece teoride mümkün oluyor nedense. Çalışıyorum ama yine aynı düşünceler; "Neden daha önce başlamadım ki, ne kadar keyifli, şunu da okumak lazım, buna da bakmak lazım..." Sonuç olarak yarın da eksik gireceğim sınava, iki tane üstünkörü çalışılmış, bir tane hiç çalışılmamış, bir tane de eh işte seviyesinde göz atılmış ders ile. Bu kadarını anlamam bile kar. "Felsefe, yolda olmak demektir zaten kanka" diye komikliklerle avutabilirim kendimi. Hayat boyu süren, uzun soluklu bir uğraş nihayetinde. Kimi çok çalışkandır, bilgileri sömürür ve devam eder; kimi fazlasıyla yavaş da olsa en temel çalışma düzenini oturtabilme yeteneği kazanmaya çalışmakla başlar.
Eleştirebileceğim pek bir şey yok şimdilik, ilk yıl itibarıyla. "Felsefe diploması alayım" diye düşünseydim ne düşünürdüm bilmiyorum, fakat öğrenmek ve felsefenin içinde hissetmek için fazlası var, eksiği yok. Güz dönemindeki tüm derslerden çakılmış biri olarak; kaynaklarıyla, ders içerikleriyle, fazlasını isteyenlere gösterilen işretlerle, hocalarıyla doyurucu ve keyifli bir bölüm olduğunu söyleyebilirim.
