Ayrıştırma kromatografisi

[bullvar_katip]

Ayrıştırma kromatografisi teorisi ve pratiği, 1940'larda Archer Martin ve Richard Laurence Millington Synge'nin çalışmaları ve yayınları aracılığıyla tanıtıldı. Kimyasal bileşiklerin karışımlarının, hareketli bir faz (kolon kromatografisi) ile taşınan katı bir sabit faz içeren bir kolondan geçirilerek ayrılması işlemi o zamanlar iyi biliniyordu. Kromatografik ayırmanın, bileşiklerin katı bir ortama yapıştığı ve kolondan bir çözücü, çözücüler karışımı veya çözücü gradyanı ile yıkandığı bir adsorpsiyon işlemiyle meydana geldiği kabul edildi. Bunun aksine, Martin ve Synge, bileşiklerin ayırma hunisi sıvı-sıvı ayırma dinamiğine benzer iki sıvı faz arasında bölündüğü bir kromatografik ayırma işlemi geliştirdi ve açıkladı. Bu, hem teoride hem de pratikte adsorpsiyon kromatografisinden önemli bir sapmaydı. Sıvı-sıvı ayırmada bir bileşik, denge koşulları altında iki karışmayan sıvı faz arasında dağıtılır. Martin ve Synge başlangıçta, ayırıcı huniler olarak işlev gören seri olarak bağlanmış cam kaplarla sıralı bir sıvı-sıvı ekstraksiyonu gerçekleştirmek için bir yöntem geliştirmeye çalıştılar. İlk çalışmalarını sunan ufuk açıcı makale, amino asitlerin su ve kloroform fazları arasında bölünmesine izin veren oldukça karmaşık bir aracı tanımladı. İşlem, "karşı akım sıvı-sıvı ekstraksiyonu" olarak adlandırıldı. Martin ve Synge, bu tekniğin teorisini Randall ve Longtin tarafından açıklanan sürekli ayrımsal damıtmaya referansla açıkladılar. Bu yaklaşımın çok külfetli olduğu düşünüldüğünden, durağan faz olarak silika jel üzerine su absorbe etme ve mobil faz olarak kloroform gibi bir çözücü kullanma yöntemi geliştirdiler. Bu çalışma 1941'de "iki sıvı faz kullanan yeni bir kromatogram formu" olarak yayınlandı. Makale, hem bir bileşiğin bölme katsayısı açısından teoriyi hem de prosesin, su: kloroform: n-bütanol çözücü karışımı ile yıkanmış su emdirilmiş bir silika kolonunda amino asitlerin ayrılmasına uygulanmasını açıklamaktadır. Ayırma metodolojisi üzerindeki etkisi Martin ve Synge'nin daha önce anlatılan çalışması, önceden bilinen kolon kromatografisinin geliştirilmesini etkiledi ve karşı akım dağılımı, kağıt kromatografisi ve daha yaygın olarak gaz kromatografisi olarak bilinen gaz-sıvı kromatografisi gibi yeni kromatografi biçimlerine ilham verdi. Silika jel sabit fazının modifikasyonu, ayırma özelliklerini etkilemek için sabit fazları modifiye etmenin birçok yaratıcı yoluna yol açtı. En dikkate değer değişiklik, alkan fonksiyonel gruplarının, ters fazlı ortam üretmek için silika jele kimyasal olarak bağlanmasıydı. Martin ve Synge'nin iki serbest akışlı sıvı fazı kullanacak bir enstrüman tasarlarken karşılaştığı asıl sorun Lyman C. Craig tarafından 1944'te çözüldü ve birçok önemli keşif için ticari karşı akım dağıtım enstrümanları kullanıldı. Kağıt kromatografisinin tanıtımı, ince tabaka kromatografisine yol açan önemli bir analitik teknikti. Son olarak, modern analitik kimyada temel bir teknik olan gaz-sıvı kromatografisi, Martin tarafından 1952'de A.T.James ve G.Howard Smith ile birlikte tanımlandı. Kaynakça Kategori:Kromatografi