babanın kanser olduğunu öğrenmek

[aylindoganv5rr]

Hayatımın en büyük kötü şokunu yaşadığım gün 2 yıl önce oldu. Babamın kanser olduğunu öğrendiğim gün. Kolay olmadı. Gerçeği yüzleştirmek, kabullenmek, alışmak... Hiç bugün hissettiğim kadar yalnız ve zayıf hissetmedim. İnsanların mutlu, neşeli kahkahaları arasında hissettiğin acının üzerini örtmeye çalışmak kadar zor bir şey yokmuş. Kimsenin benimle aynı acıyı hissetmesini ya da anlamasını beklemeye hakkım yok belki. Birine sarılıp omzunda ağlamak istedim ama olmadı. İnsan hiç bilmediği ıssız bir yerde tek başına kalmış 5 yaşında bir kız çocuğu gibi hissedebilir mi? Ben bugün öyle hissettim.