babanın öldüğü yaşta olmak

[ayseerguni3te]

Bugün benim doğum günüm, üstelik tam da senin öldüğün yaştayım artık… Ne bir fotoğrafın var ne de bir hayalin… Kim olduğunu bile bilmiyorum, sadece bir isimden ibaretsin çünkü seni hiç tanımıyorum. Çok merak ediyorum bazen nasıl bir adamdın, neye benziyordun, nasıl yaşıyordun… Bunları sorup öğrenebileceğim biri de olmadı hiç… Bu yüzden senden daha fazla bahsedemeyeceğim baba, affet… Ama istersen ben anlatabilirim sana ilk aşkımı, ilk kavgamı, ilk içtiğim sigarayı, ilk kazandığım başarıyı… Akranlarıma bakıyorum bu sana anlatmak istediğim çoğu şeyi bizim zamanımızda zaten babaya anlatamıyorlardı fakat sen yoksun ya ben anlatacağım sana… İlk kez lisede aşık oldum, ilk kavgamı da o zaman yaptım. Kavgamı diyorum çünkü daha önce hep dövdüler beni, kimsesizdim biliyorlardi çocuk merhametsizliği diye bir şey varmış, çok küçük yaşta öğrendim. İlk kız yüzünden kavga ettiğimde 13 yaşındaydım, sözleşmiştik okul çıkışı falan yerde buluşup kavga edecektik, kaybeden adam gibi çekip gidecekti. Dövmüştüm çocuğu, diğer gün babası ve amcası okulun bahçesinde beni dövmüşlerdi. Ama delikanlı davrandım, tek damla gözyaşı dökmedim, vurmayın demedim, hiç elimle yüzümü kapatmaya çalışmadım… Ahmet hoca gelmişti ayırmaya ellerinden alamayınca, babası yaşasa gıkınız çıkmazdı çocuk bunlar kavga eder, barışır ayıptır ya deyince bırakmışlardı. O gün çok ağladım baba, ilk kez o kadar derin hissettim ki yokluğunu, yediğim dayak için değil senin olmayışına ağladım.. Yazıp yazıp siliyorum sana ne anlatacağımı, nerden başlayacağımı bile bilmiyorum. Büyüdüm, eskisi gibi değilim, bu duyguları ifade edemiyorum artık, bunlar çocukken ergenken yaşanıp kapanması gerek duygularmış gibi hissediyorum. Dört kişiydik birbirimize tutunarak büyümeye çalıştık. Büyüdük. Fakat onca pis şeyin arasından sıyrılamadık işte… Hamza intihar etti, yirmsini görmeden. Şahin uyuşturucuya düştü sonra hapse, Bedirle ben kaldık sadece sonra o da gitti. Ben kaldım. Okudum, niye bilmiyorum, okumam gerekiyor gibi düşündüm. İstediğim bölüme dereceyle girdim. Birinci olarak mezun oldum baba. Biter bitmez atandım üstelik ama yapamadım. Öyle bir şeyden kaçıp hiçbir zaman acizliğimi arkasına sığınmadım. Hayat bana bunu reva gördü deyip kendime acımadım. Çok iş yaptım, yapmaya çalıştım battım, beceremedim, yürütemedim. Ama bir yere tutunamadım ben baba. Uzattım artık, konuyu açıyor biliyor musun? Affet… Şimdi tam senin öldüğün yaştayım, ne hissedeceğimi bile bilmiyorum, bir bar taburesi üstünde babamın öldüğü yaştayım diyerek oturuyorum baba, biraz sarhoşum. İnsanlar görecek diye utanıyorum. Unutmadan biraz fazla içiyorum ama söz bunu da halledeceğim. İşlerim iyi, beni seven insanlar var, benim sevdiğim insanlar da var. Aslında iyi bile sayılabilirim baba fakat insan babasından büyük olmak istemiyormuş onu anladım. Sana bunu ilk ve son kez yazıyorum. Zaten ayılınca ilk işim bunu silmek olacak… Bir miktar sarhoşum, dayanamadım yazdım, özür dilerim sana içki sonrası sakatat muamelesi yaptığım için fakat iyiki vardın baba… Belki bir gün karşılaşırız tabi öyle bir şey varsa…