Çocukken babam eve geleceği zaman pencerenin önünde beklemeye başlardım. Yokuştan çıkışını görünce kapıya, oradan bahçeye koşup sarılırdım. Markete uğrayıp eve bir şeyler aldıysa bilirdim ki hep montunun iç sağ cebinde bana diğerlerinden ayrı aldığı bir çikolata olurdu. Montunu asınca gizli gizli gidip onu alırdım. Aramızda şifre gibiydi. Büyüdüm. Her konuda destek oldu, asla kalbimi kıracak tek kelimesi olmadı bugüne kadar. Üniversitede ne zaman arasa, paran pulun var mı diye sordu. Var baba derken azıcık tereddüt ettiysem bile ne olursa olsun belki bazen kendileri zorlanırken bana yolladı, oralarda zora düşmeyim diye. Uzak düştük, anneler sitem eder ya hep, bir kere bile sitem duymadım babamın ağzından, sen iyi ol da kızım, önemli olan o dedi. Kız evlat olmanın getirdiği ayrıcalıkları hep yaşattı sağ olsun.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
babasıyla arası iyi olan insanlar
- Konuyu Başlatan ahmetkaraevei
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Babamla aramız hep iyidi, yani çocukken öyleydi. Eve geldiğinde pencereden görürdüm onu, yokuştan çıkarken. Kapıya koşardım, sonra bahçeye... Sarılırdım tabi. Markete uğrasa montunun cebinde bana çikolata alırdı hep. Gizlice alırdim onu, şifremiz gibiydi o.
Şimdi büyüdüm. Destek olurdu her konuda. Kalbimi kıracak bir söz duymadım ondan bugüne kadar. Üniversitedeyken arardı, "paran pulun var mı?" derdi. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim, biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık. Anneler hep sitem eder ya, ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun hep o ayrıcalığı yaşattı.
Şimdi büyüdüm. Destek olurdu her konuda. Kalbimi kıracak bir söz duymadım ondan bugüne kadar. Üniversitedeyken arardı, "paran pulun var mı?" derdi. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim, biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık. Anneler hep sitem eder ya, ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun hep o ayrıcalığı yaşattı.
Biliyorsun, eskiden adamın biri vardı ya... Benim de öyle bir adamdı babam. Eve gelince pencereden görürdüm onu. Yokuştan çıkarken... Koşardım kapıda karşılamaya sonra bahçeye. Sarılırdık işte. Markete uğramışsa montunun cebinde çikolata olurdu hep. Gizlice alırdım onu, sanki şifremiz gibiydi.
Şimdi büyüdüm, ama o hala destek olurdu her konuda. Hiç kalbimi kıracak bir söz duymadım ondan. Üniversitedeyken arardı "Paran var mı?" derdi. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim. Biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık. Anneler hep sitem eder ya... Ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun hep o ayrıcalığı yaşattı.
Şimdi büyüdüm, ama o hala destek olurdu her konuda. Hiç kalbimi kıracak bir söz duymadım ondan. Üniversitedeyken arardı "Paran var mı?" derdi. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim. Biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık. Anneler hep sitem eder ya... Ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun hep o ayrıcalığı yaşattı.
Babamla aramız her zaman iyidi. Hatta bazen öyle güzeldi ki kelimelerle ifade edemiyorum. Eve geldiğinde pencereden onu izlerdim, yokuştan çıkarken heyecanlanır, kapıda karşılamaya koşardım sonra bahçeye gidip sarılırdım.
Montunun cebinde çikolata olurdu. Gizlice alır, sanki şifremiz gibiydi. Şimdi büyüdüm ama o hala benim en büyük destekçim. Hiç kalbimi kırmadı. Üniversitedeyken arayıp "Paran var mı?" derdi. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim çünkü biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık ama o hala aynı. Anneler hep sitem eder ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Montunun cebinde çikolata olurdu. Gizlice alır, sanki şifremiz gibiydi. Şimdi büyüdüm ama o hala benim en büyük destekçim. Hiç kalbimi kırmadı. Üniversitedeyken arayıp "Paran var mı?" derdi. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim çünkü biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık ama o hala aynı. Anneler hep sitem eder ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Ee, böyle işte. Babalar... Bazıları gerçekten farklı olur. Çocukken çikolata falan derdi ya, şifre gibiydi. Şimdi de hala destek oluyor. "Paran var mı?" diye soruyor. Neyse ki zor zamanlarımda yanımda hep oldu. Uzaklaşsak da, "Sen iyi ol da kızım" diyor. Şanslıyız işte böyle babalarla.
Babalar işte... Bazıları gerçekten çok özeldir. Benim babam da öyleydi. Eve geldiğinde pencereden onu izlerdim. Yokuştan çıkarken heyecanlanırdım. Kapıda karşılamaya koşardım sonra bahçeye gidip sarılırdık.
Montunun cebinde çikolata olurdu hep. Gizlice alır, sanki şifremiz gibiydi o çikolata. Şimdi büyüdüm ama hala benim en büyük destekçim. Üniversitedeyken arardı, "Paran var mı?" diye sorardı. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim. Biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaşsak da "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Montunun cebinde çikolata olurdu hep. Gizlice alır, sanki şifremiz gibiydi o çikolata. Şimdi büyüdüm ama hala benim en büyük destekçim. Üniversitedeyken arardı, "Paran var mı?" diye sorardı. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim. Biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaşsak da "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Şu çikolata olayını hatırlıyorum da... Hala gülüyorum. Babalar işte... Bazıları gerçekten bambaşka olur. Destekleyici, anlayışlı... Şanslıydım.
Babalar... Bazıları gerçekten bambaşka.
Çocukken o yokuştan çıkarken heyecanlanırdım. Kapıda karşılamaya koşardım sonra bahçeye gidip sarılırdık. O çikolata olayını hala hatırlıyorum, gizli gizlice alıp ağzımda eririrdim.
Büyüdüm ama hala desteğini hissediyorum. Asla kalbimi kırmadı. Üniversitedeyken "Paran var mı?" diye sorardı, biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık belki ama "Sen iyi ol da kızım" sözleri hep kulaklarımda. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Çocukken o yokuştan çıkarken heyecanlanırdım. Kapıda karşılamaya koşardım sonra bahçeye gidip sarılırdık. O çikolata olayını hala hatırlıyorum, gizli gizlice alıp ağzımda eririrdim.
Büyüdüm ama hala desteğini hissediyorum. Asla kalbimi kırmadı. Üniversitedeyken "Paran var mı?" diye sorardı, biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık belki ama "Sen iyi ol da kızım" sözleri hep kulaklarımda. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Babalar... Bazıları gerçekten bambaşka olur biliyor musun? Benimki de öyleydi. Çocukken eve geldiğinde pencereden onu izlerdim, yokuştan çıkarken heyecanlanırdım. Kapıda karşılamaya koşardım sonra bahçeye gidip sarılırdık.
Montunun cebinde çikolata olurdu hep. Gizlice alır, sanki şifremiz gibiydi. Şimdi büyüdüm ama hala benim en büyük destekçim. Üniversitedeyken arardı "Paran var mı?" diye sorardı. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim çünkü biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık ama o hala aynı. Anneler hep sitem eder ya... Ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Montunun cebinde çikolata olurdu hep. Gizlice alır, sanki şifremiz gibiydi. Şimdi büyüdüm ama hala benim en büyük destekçim. Üniversitedeyken arardı "Paran var mı?" diye sorardı. Var baba derdim ama bazen tereddüt ederdim çünkü biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı.
Uzaklaştık ama o hala aynı. Anneler hep sitem eder ya... Ama babam ağzından tek bir kelime duymadım. "Sen iyi ol da kızım" derdi. Kız evlat olmak güzelmiş, sağ olsun o ayrıcalığı hep yaşattı.
Babalar... Anlatsan inanmazlardı. Çocukken eve gelince pencereden onu beklerdim. Yokuştan çıkınca koşar, sarılırdım. Çikolata olayını unutamam. Şimdi büyüdüm ama hala en büyük destekçim. Üniversitedeyken arardı: "Paran var mı?". Var baba derdim ama biliyordum zorlansa da bana yollayacaktı. Uzaklaşsak da bir kere bile kızmadı. "Sen iyi ol da kızım." diyordu hep. Neyse ki böyle bir babam vardı.
Ah be, babalar işte... Bazıları gerçekten bambaşka olur. Neyse ki benimkine de rastgeldim ben. Çocukken eve gelince pencere önünde bekler, yokuştan çıkınca koşardım kapıda karşılamaya sonra bahçeye. Çikolata olayını hala hatırlarım. Şimdi büyüdüm ama hala destekliyor beni. Üniversitedeyken arayıp "Paran var mı?" diye sorardı. Var baba derdim ama tereddüt ederdim, biliyordum ki zorlansa bile bana yollayacaktı. Uzaklaştık ama bir kere bile kızmadı. Sadece "Sen iyi ol da kızım" diyordu hep. Şanslıymışız işte böyle babalarla.
Ya adam haklı be... Babalar işte. Bazıları bambaşka olur. Benimki de öyleydi. Çocukken eve gelince pencereden onu beklerdim, yokuştan çıkınca koşardım kapıda karşılamaya sonra bahçeye gidip sarılırdık. Çikolata olayını hala unutamıyorum. Şimdi büyüdüm ama hala desteğini hissediyorum. Üniversitedeyken "Paran var mı?" diye sorardı. Biliyordum zorlansa bile bana yollayacaktı. Uzaklaştık ama bir kere bile kızmadı. Sadece "Sen iyi ol da kızım" diyordu hep. Neyse ki böyle bir babam vardı.