Bağlantıcılık, , dijital çağın öğrenme kuramı olarak ağlar üzerinde öğrenmeyi açıklayan bir yaklaşım. Bağlantıcılık kuramı, bilginin bireyin kendisinde değil dış dünyada olduğunu ileri sürer. Bağlantıcılığa göre bilgi ağlar üzerinde dağıtıktır ve öğrenme ağları oluşturabilme ve ağlar arasında gezinebilme becerisiyle ilgilidir. Bağlantıcılığa göre öğrenme bireyin ağlar ve ağlar üzerinde yer alan bilgi kaynaklarıyla etkileşimi sonucu oluşur. Bağların gücü ve etkileşimin düzeyi öğrenmenin büyüklüğünü belirler. Ağlar üzerindeki otonom, öz-yönelimli ve öz-yönetimli bağlantıcı öğrenenler, kendi öğrenme ihtiyaçlarına göre kendi öğrenme çevrelerini yaratırlar. Bağlantıcı yaklaşımda öğrenenlerin bilgiyi aktarmak yerine, ağlar aracılığıyla bilginin kaynağı ile iletişime geçip doğrudan teması söz konusudur. Bağlantıcılığı savunanlar, bilginin öğretenden öğrenene aktarılmasıyla olamayacağını, bunun yerine katılımın önemli olduğunu, bilginin bireylerin öğrenme kaynaklarıyla aktif etkileşimi sonucu oluşabileceğini savunur. Bağlantıcılığın prensipleri ise aşağıdaki gibidir: Öğrenme ve bilgi, fikirlerin çeşitliliğinde yatar. Öğrenme, belirli düğümlerin veya bilgi kaynaklarının bağlanma sürecidir. Öğrenme, insan dışı uygulamalarda (durum veya ortamlarda) gerçekleşebilir. Öğrenme kapasitesi, şu anda bilinenden daha önemlidir. Öğrenmenin devamlılığını sağlamak için bağları devam ettirmeli ve beslemeliyiz. Alanlar, fikirler ve kavramlar arasındaki bağları görebilmek temel beceridir. Tüm bağlantıcı öğrenme etkinliklerinin amacı doğru, güncel bilgidir. Karar verme sürecinin kendisi bir öğrenme sürecidir. Neyin öğrenileceğine karar vermek ve yeni bilginin anlamı, değişen gerçekliğin bakış açısına göre değişebilir. Şu anda doğru olan, enformasyon ortamında kararlarımızı etkileyen değişikliklerden dolayı yarın yanlış olabilir. Kaynakça Kategori:Teoriler Kategori:Öğrenme