Barometrik ışık

[bullvar_katip]

Barometrik ışık, iki tarafı kapalı silindirik bir tüp çalkalandığında bir barometre tüpündeki cıvanın üzerindeki boşlukta görünen parlak parıltı olarak bilinir. Bu aslında bir foton saçılması durumudur. Yapım ve sonuçlar Barometrik ışık üretebilmek için cam tüpünün oldukça temiz, pürüzsüz ve kullanılan cıvanında saf olması gerekir. Kullanılan cıvanın saf olmayışı barometrik ışığı önemli ölçüde etkiler, ayrıntılı bir araştırmayı engelleyebilmektedir. Barometre'nin sallanması durumunda, cıva akışkan olarak aşağı doğru hareket edecektir. cıvanın bulunduğu tüpün menisküsünde ki cam üzerinde bir ışık şeridi belirecektir. Cıva cam tüpe temas ettiği sürece cıva elektronları cama aktarılır. Cıva cam yüzeyinden her çekildiğinde, bu elektronlar camdan çevreye saçılır ve tüpün içindeki nadir gaz molekülleriyle çarpışarak gazın parlamasına neden olur (örneğin: neon, atmosferik basınçta karakteristik kırmızı ışığıyla parlar). Bunun elektriklenme ile gerçekleştiği düşünülür. Elektriklenme muhtemelen hem cıvanın sıçramasıyla hem de cam yüzey üzerindeki akışkan hareketiyle üretildiği belirtilmektedir. Tarihi Barometrik ışıklar ilk kez 1675 yılında bir Fransız gökbilimci olan Jean Picard tarafından keşfedilmiştir. Daha sonraki yıllarda Francis Hauksbee 1709'da cam kaplar dışında meydana gelen etkinin çok düşük bir basınç gerektirmediğini ve elektrikli deşarj makinesinelerin ürettiği deşarjlara benzer olduğunu kanıtladı. 1745 yılında, daha genç yaşta olan Hiob Ludolf, cıvanın çalkalanmasının barometre borusunda bir elektriklenme ürettiğini, borunun bilinen şekilde kağıt parçalarını çektiğini ve sonra ittiğini göstererek günümüz elektrik düşüncesinin temellerini atmıştır. Kısa bir süre sonra Aepinus ve Deluc bu fenomeni yeniden fark ettiler ve elektriksel doğasını daha da vurgulamışladır. Ayrıca bakınız Atmosfer basıncı Barometre Kaynakça Kategori:Elektrostatik Kategori:Aydınlatma Kategori:Işıldama Kategori:Cıva Kategori:Meteorolojik alet ve ekipmanlar