Doktor arkadaşımdan alıntıdır:
"doktor dayak yiyor, hemen doktor düşmanları, doktor mağdurları, doktorun ezdiği tipler bir bir ortaya dökülüyor. bir de demiyorlar mı yoruluyorsa, işi zorsa bu işi seçtiği için, bize ne bizim için mi doktor oldu, işi bu yapacak. evet doğru diyorlar kimse için doktor olmadım, kimsenin hatrına bu işi yapmıyorum, kimseden ayrıcalık beklemiyorum, hele ki bana işim dolayısıyla acıyıp üzülmeyin çünkü haddinize değil. bu iş bu hayat benim tercihim, tercihimi de yaşıyorum, ben işimden şikayet etmiyorum. evet çok çalıştım, hala çalışıyorum, meslekte 10 yıl, üniversiteyi sayarsan 17 yıl...benim evimde kitaplar ortada açılı hala okuyorum, öğreniyorum. ellerim hep okul çocukları gibi mürekkep lekeli, ben o halini çok seviyorum. çok nöbet tuttum bu zamana kadar, ama ben seviyorum zaten hastanede olmayı, gece de olsa gündüz de olsa ihtiyacı olan hastanın yanında olmayı, işim bu zaten. ama gece acile sırf çocuğunun canı doktora muayene olmak istedi diye geleni gördü bu gözler, işte ben onlara hizmet etmek zorunda değilim. benim tek derdim işimi yapmak...beni sevmek zorunda değilsiniz, benden hoslanmayabilirsiniz, biliyorum çok uzun uzun size durumunuzu anlatan arkadaşımın arkasından çok konuşuyor ama bilmiyor pek galiba diyorsunuz, internette okuduklarınızı doğrulamıyor söyledikleri diye, diğer taraftan mizaci gereği gülümsemeyen arkadaşım size göre suratsız, havalı, kendini beğenmiş. benim işim size gülmek değil ki, hastalığınızı anlamak tedavinizi düzenlemek, bunları size sizin anlayacağınız şekilde anlatmak. daha ayrıntılı bilmek istiyorsanız tıp fakültesi okuyabilirsiniz. beni sevmeyin ama bana saygı göstermek zorundasınız. bana bağıramazsınız, bana el kaldıramazsınız, çocuğunuza sizin istediğiniz antibiyotiği yazmıyorum diye beni şikayet edemezsiniz, ben günde 150 hasta bakarken kapıda 1 saat bekliyorsun diye benimle kavga edemezsin. tomografi randevun 3 ay sonraya diye benim polikliniğimi basamazsın, yoğun bakım dolu, senin hastan acilde kaldıysa bu benim suçum değil, sistemin suçunu bana yükleyemezsin. doktorlar hiç mi hata yapmıyor. yapiyor ve giderek daha çok yapacak bu sistemin içinde ama siz doktoru öldürmekle bunu düzeltemeyeceksiniz. artık daha kötü eğitiliyor doktorlar, iyi hocaların sayısı giderek azalıyor. eğitim araştırma hastanelerinde üniversiteler de eğitim değil önemli olan, polikliniğe gelen bakılsın, çocuğunun burnu akiyor diye aynı gün 3. doktora giden mükemmel annenin gönlü hoş olsun. olsun tabi ama onun gönlü hoş olsun diye daha az eğitilmiş daha az bilen doktorlar yetiştiriliyor. bunlar iyi günlerimiz. bi de kimse kazandığım parayı ağzına almasin. sizin aklınızdaki hiç bir zaman benim cebimde olmadı. kaldı ki olsa bile bu ülkedeki kolay para kazanan, vergi kaçıran, yolsuzluk yapan onca kişi varken benim maaşımı konuşmak kimsenin haddi değil."
"doktor dayak yiyor, hemen doktor düşmanları, doktor mağdurları, doktorun ezdiği tipler bir bir ortaya dökülüyor. bir de demiyorlar mı yoruluyorsa, işi zorsa bu işi seçtiği için, bize ne bizim için mi doktor oldu, işi bu yapacak. evet doğru diyorlar kimse için doktor olmadım, kimsenin hatrına bu işi yapmıyorum, kimseden ayrıcalık beklemiyorum, hele ki bana işim dolayısıyla acıyıp üzülmeyin çünkü haddinize değil. bu iş bu hayat benim tercihim, tercihimi de yaşıyorum, ben işimden şikayet etmiyorum. evet çok çalıştım, hala çalışıyorum, meslekte 10 yıl, üniversiteyi sayarsan 17 yıl...benim evimde kitaplar ortada açılı hala okuyorum, öğreniyorum. ellerim hep okul çocukları gibi mürekkep lekeli, ben o halini çok seviyorum. çok nöbet tuttum bu zamana kadar, ama ben seviyorum zaten hastanede olmayı, gece de olsa gündüz de olsa ihtiyacı olan hastanın yanında olmayı, işim bu zaten. ama gece acile sırf çocuğunun canı doktora muayene olmak istedi diye geleni gördü bu gözler, işte ben onlara hizmet etmek zorunda değilim. benim tek derdim işimi yapmak...beni sevmek zorunda değilsiniz, benden hoslanmayabilirsiniz, biliyorum çok uzun uzun size durumunuzu anlatan arkadaşımın arkasından çok konuşuyor ama bilmiyor pek galiba diyorsunuz, internette okuduklarınızı doğrulamıyor söyledikleri diye, diğer taraftan mizaci gereği gülümsemeyen arkadaşım size göre suratsız, havalı, kendini beğenmiş. benim işim size gülmek değil ki, hastalığınızı anlamak tedavinizi düzenlemek, bunları size sizin anlayacağınız şekilde anlatmak. daha ayrıntılı bilmek istiyorsanız tıp fakültesi okuyabilirsiniz. beni sevmeyin ama bana saygı göstermek zorundasınız. bana bağıramazsınız, bana el kaldıramazsınız, çocuğunuza sizin istediğiniz antibiyotiği yazmıyorum diye beni şikayet edemezsiniz, ben günde 150 hasta bakarken kapıda 1 saat bekliyorsun diye benimle kavga edemezsin. tomografi randevun 3 ay sonraya diye benim polikliniğimi basamazsın, yoğun bakım dolu, senin hastan acilde kaldıysa bu benim suçum değil, sistemin suçunu bana yükleyemezsin. doktorlar hiç mi hata yapmıyor. yapiyor ve giderek daha çok yapacak bu sistemin içinde ama siz doktoru öldürmekle bunu düzeltemeyeceksiniz. artık daha kötü eğitiliyor doktorlar, iyi hocaların sayısı giderek azalıyor. eğitim araştırma hastanelerinde üniversiteler de eğitim değil önemli olan, polikliniğe gelen bakılsın, çocuğunun burnu akiyor diye aynı gün 3. doktora giden mükemmel annenin gönlü hoş olsun. olsun tabi ama onun gönlü hoş olsun diye daha az eğitilmiş daha az bilen doktorlar yetiştiriliyor. bunlar iyi günlerimiz. bi de kimse kazandığım parayı ağzına almasin. sizin aklınızdaki hiç bir zaman benim cebimde olmadı. kaldı ki olsa bile bu ülkedeki kolay para kazanan, vergi kaçıran, yolsuzluk yapan onca kişi varken benim maaşımı konuşmak kimsenin haddi değil."
