Adamımızın parayı bulunca kiralamayı planladığı ofisi kimseye gösterdiği bir bölüm vardı. Bölüm baştan sona kadar hep ümit vadedici şekilde geçiyordu. "Bu sefer oluyor lan galiba." diyoruz. Bölümün son sahnesiyse James tutamayacağını anladığı ofise geliyor. Acayip dramatik bir sahne. Gözyaşlarımız aktı akacak. "Hep yükseldiğimiz şeyler elimizden kayıp gidecek mi?" diye travmalarımızı hatırlıyoruz biz de. Jamesle aynı duyguları paylaşıyoruz. Hatta "Ben olsam sağı solu tekmelerdim." diyorum. Aynısını James de yapıyor. Sonra çöküp ağlamaya başlıyor ki telefonu çalıyor. Ağlamasına bile fırsat yok, vermiyor hayat. Ve bölümün finali: James telefonu açıp savaşmaya devam ediyor. (Sesini inceltip sekreter oluyor.) Bu yönetmenin dramı ve mesajları çok hoşuma gidiyor. Çok iyi bölümdü. Harika finaldi.