Bikini tarzı kadın giyiminin kanıtları MÖ 5600 kadar erken bir tarihte bulunmuştur ve bikini tarihi o döneme kadar izlenebilir. Roma döneminde rekabete dayalı atletik etkinlikler sırasında bikini benzeri giysiler giyen kadınların çizimi, en ünlüsü Villa Romana del Casale’de olmak üzere birçok yerde bulunmuştur.[[Dosya:ChicagoBikini1973.jpg|upright=1.36|küçükresim| Chicago'da bikini giyen kadın (1973)]] 1930’ların başlarında kadınlar tarafından iki parçalı mayolar kullanılıyor olsa da bikini genellikle 5 Temmuz 1946 işaret edilir. II. Dünya Savaşı sonrasında Fransız mühendis Louis Réard, Micheline Bernardini tarafından modellenen bikiniyi tanıttı. Réard, atom bombasının savaş sonrası ilk testlerinin yapıldığı Bikini Atolü’nün şerefine tasarımına bu ismi verdi. Fransız kadınları tasarımı memnuniyetle kabul etti ancak Katolik Kilisesi, bazı medya kuruluşları ve halkın çoğunluğu başlangıçta tasarımın aşırı müstehcen ve hatta skandal olduğunu düşündü. 1951’de ilk Miss World güzellik yarışmacıları giydi ancak bikini daha sonra yarışmada yasaklandı. Aktris Brigitte Bardot, 1953’te Cannes Film Festivali esnasında sahilde bikiniyle fotoğraflanmasıyla dikkatleri üstüne çekmişti. Rita Hayworth ve Ava Gardner gibi diğer aktrisler de bikini giydiklerinde basının ilgini çekmişti. 1960’ların başlarında, tasarım Playboy ve Sports Illustrated’in kapağında göründü ve bikiniye ek meşruiyet kazandırdı. Ursula Andress, James Bond filmi Dr. No’da (1962) sörften şimdi ikonik olan bir bikiniyle çıktığında büyük bir etki yarattı. Bir Milyon Yıl Önce (1966) filminde Raquel Welch’in giydiği geyik derisi bikinisi, bikiniyi uluslararası bir seks sembolüne dönüştürdü ve 1960’ların kesin bir görünümü olarak tanımlandı. Bikini yavaş yavaş Batı toplumunda geniş kabul görmeye başladı. Fransız moda tarihçisi Olivier Saillard’a göre bikini “modanın gücü değil, kadınların gücü” nedeniyle belki de dünyadaki en popüler kadın plaj kıyafeti türüdür. “Mayoların özgürleşmesi her zaman kadınların özgürleşmesiyle bağlantılı olmuştur” açıklaması yapmıştır. 2000’lerin başında bikiniler yılda 811 milyon ABD doları değerinde bir iş kolu haline geldi ve bikini ağdası ve güneşte bronzlaşma gibi yan ürünleri arttırdı. Antik Çağda Roma Öncesi [[Dosya:Romanbikini.gif|küçükresim|Roma Britanyası zamanından deri string]] MÖ 5600 civarında Bakır çağda, Güney Anadolu’da büyük bir antik yerleşim olan Çatalhöyük’ün tanrıça anası, bikini benzeri bir kostüm giyerek iki leopar üstünde tasvir edilmiştir. Kadınların atletik amaçla giydikleri iki parçalı giysiler, MÖ 1400’lerde yapılmış Yunan çömleği ve tablolarında tasvir edilmiştir. Antik Yunan’ın aktif kadınları, Orta Çağ’da iç çamaşırı olarak kullanılmaya devam eden mastodeton veya apodesmos adı verilen bir göğüs bandı takarlardı. Antik Yunan’da erkekler perizomayı, kısmen yüksek kesimli külotları ve kısmen peştamalları terk ederken kadın sanatçılar ve akrobatlar bunları giymeye devam etti. Roma Dönemi 1950-60 yıllarında Gino Vinicio Gentili tarafından kazılan Sicilya’da, Villa Romana del Casale’de Diocletianus dönemine (MS 286-305) ait sanat eseri, yerdeki mozaiklerde bikinilere benzeyen giysiler içindeki kadınları tasvir ediyor. ”Bikini Kızları” olarak adlandırılan ve günümüzde bikini olarak geçecek giysiler içinde egzersiz yapan on kadının görüntüleri, sitedeki 37 milyon renkli çini arasında en çok kopyalanan mozaiktir. On Bakire Odası’nda (İtalyanca: Sala delle Dieci Ragazze) zemin mozaiğinde yapılan “Kazananın Taç Giymesi” adlı sanat eserinde bikinili kızlar halter yaparken, disk atarken ve koşarken tasvir edilmiştir. Gösterilen bazı aktiviteler, vücutları atletlerden çok dansçılara benzediği için dans olarak tanımlanmıştır. Mozaiğin başlığındaki taç giyme töreni, elinde bir taç ve bir palmiye yaprağı tutan bakirelerden biri ile toga giymiş bir kadından gelmektedir. Bazı akademisyenler, şehvet, aşk ve ilişkinin büyük tanrısı olan Eros’un yakındaki görüntüsünün daha sonra eklendiğini, sahibinin tercihlerini gösterdiğini ve bikininin erotikle olan ilişkisini güçlendirdiğini iddia ediyorlar. Benzer mozaikler Kuzey İtalya’daki Tellaro’da ve Sicilya’nın bir başka parçası olan Patti’de keşfedilmiştir. Fuhuş, minimal kıyafetler ve atletik bedenler, eski Roma’da, Bikinili Kızlara benzer kostümler giyen dambıl/klaket ve diğer ekipmanlarla egzersiz yapan kadın seks işçilerinin görüntüleri ile ilgiliydi. [[Dosya
iazzaArmerina-Mosaik-Bikini.jpg|sol|küçükresim|Antik Roma’da Villa Romana del Casale villasından bilinen en eski bikini görüntülerinden birisi.]] Cambridge, Queens Koleji’nden bir akademisyen, oranın Arkeoloji Müzesi’nin küratörü ve The Cambridge Ancient History’nin editörü Charles Setlman, Women in Antiquity adlı kitabında Antik Yunan ve Romalıların bikinili kadın atletleri ile modern kadının kardeşliğinin bir parçası olarak Piazza Armerina’daki 4. yüzyıl mozaiklerine karşı olarak 1950’lerde aynı bikinileri giyen bir modelle “yeni kadın” başlıklı bir tasvir edilmiş bölüm resmetti. Mozaiğin bir fotoğrafı, Hunter College ve New York City Üniversitesi Graduate Center’da Klasikler Profesörü Sarah Pomeroy tarafından “Goddesses, Whores, Wives and Slaves” kitabının 1944 İngiliz baskısında benzer bir özdeşliği vurgulamak için kullanıldı. Arkeolog George M. A. Hanfmann’a göre bikili kızlar, bilgili gözlemcilerin “eskilerin ne kadar modern olduğunu” fark etmelerini sağladı. [[Dosya:Napoli_BW_2013-05-16_16-32-51_DxO.jpg|küçükresim|Julia Felix’in Pompeii’deki evinden “Bikinili Venüs” aslında Venüs’ün Yunan versiyonu Afrodit’tir. Ayağının altında Eros ile Priapos’a yaslanarak sandaletini çözmeye çalışır, MÖ 1. yüzyıl]] Antik Roma’da, bağlamalı bikini, kumaş veya deriden sarılmış peştamal, subligar veya subligaculum (“alttan küçük bağlama”) olarak adlandırırken göğüsleri desteklemek için bir kumaş veya deri şeridine strophium veya mamaillare denirdi. Piazza Armerina’daki egzersiz yapan bikini kızları, subligaria (bir erkeğin perizomasının zarif bir versiyonu olarak yapılmış kısa külotlar) ve literatürde genellikle sadece fasya olarak adlandırılan ve her türlü bandaj anlamına gelen göğüsler için bir strofium bandı giyiyorlardı. Eserler ve deneyler, bantların göğüslerin etrafına birkaç kez sarılması gerekiyordu,1920’de flapperler arasında popüler bu tarzda göğüslerin düzleştirildiği görülüyor. Bu Greko-Romen bantları, göğüsleri daha büyük göstermek için düzleştirmiş ve küçük göğüsleri ise dolgun hale getirmiş olabilir. Kanıtlar bu düzenli kullanımı önermektedir. Bazıları, 20. yüzyılın sonlarının cesur sütyensiz görünümü taşıyan Piazza Armerina’daki Bikinili Kızları, modada böyle bir eğilimin olduğunu göstermiyor. MS birinci yüzyılda Londra’da bir kuyuda Roma Britanyası’na ait deriden yapılmış bir bikini altı bulundu. Bu bikinilerin yüzmek veya güneşlenmek için olduğuna dair hiçbir kanıt bulunamadı. Özellikle Pompeii’deki kalıntılar, Roma tanrıçası Venüs’ün bikini giydiğini gösteriyor. Casa della Venere’nin güneybatı köşesindeki bir dolapta bikinili bir Venüs heykeli, diğerleri ise ön salonda bulundu. Julia Felix’in evinin tablinumunda bir Venüz heykeli ve Via Dell’Abbondanza’daki bahçedeki avlusunda bir başka heykel bulundu., 2000 yılında daha açık sergilerden oluşan sınırlı görüntüleme açan Napoli Ulusal Arkeoloji Müzesi, aynı zaman bir “Bikinili Venüs” de sergilemektedir. Bununla beraber Napoli Ulusal Arkeoloji Müzesi, bu heykelin aslında Yunan versiyonu Afrodit’i sandaletini çözmek üzereyken tasvir ettiğini vurgulamaya heveslidir. Bu, Afrodit’i tasvir eden diğer eserler arasında ortak bir temadır. Müzenin sergileri arasında şeffaf altın lame sütyen, baska ve külot giyen kadın heykelleri de yer alıyor. Napoli kralları, modern bir bikini gibi altın varakla boyanmış bir metre boyunda, neredeyse çıplak Venüs heykeli de dahil olmak üzere bu Pompeii eserlerini keşfetti. Onları o kadar şok edici buldular ki gizli oda uzun süre sadece “ahlaklı olgun insanlara” açıldı. Kapılar açıldıktan sonra bile, her bir seferde yalnızca 20 ziyaretçi kabul ediliyordu ve 12 yaşından küçük çocukların anne babalarının veya öğretmenlerinin izni olmadan müzenin yeni bölümüne girmesine izin bile verilmedi. Antik edebiyatta da bikinilere göndermeler vardır. Latin edebiyatının üç kanonik şairinden biri olarak Vergilius ve Horatius ile birlikte sıralanan yazar Ovidius, göğüslere sarılı ve uçlarına sıkıştırılmış göğüs bandı veya uzun kumaş şeridinin aşk mektuplarını saklamak için iyi bir yer olduğunu öne sürüyor. MS 86 ile 103 yılları arasında yayın yapan Hispanialı Latin şair Martial, bikini benzeri bir kıyafetle top oynayan Philaenis adlı bir kadın atleti oldukça açık hicvederek bol bol içki içmesini, boğazını tıkmasını ve kusmasını sağladı ve atletin lezbiyenliğini ima etti. Chione ile ilgili bir özdeyişte Martial, hamama bikiniyle giden bir seks işçisinden garip bir şekilde bahsederken çıplak gezmek onun için daha doğaldı. Bildirildiğine göre Bizans İmparatorluğu’nun 6. yüzyıldaki imparatoriçesi Theodora, İmparator I. Justinianus'un kalbini ele geçirmeden önce aktris olarak göründüğünde bikini giyiyordu. Eski Romalı kadınların, hentbolun erken bir versiyonu olan expulsim ludere oynadığına ve bikini olarak tanımlanan kostümler giydiğine dair kanıtlar vardı. Kesinti [[Dosya:Annette_Kellerman.jpg|küçükresim|Annette Kellermann kendi tasarımı olan, vücuda oturan tek parçalı kıyafeti, 1910’lar.]] Klasik bikiniler ile modern bikiniler arasında uzun bir boşluk var. Hristiyan Batı’da yüzmek veya açık havada banyo yapmak caydırıldı ve 18. yüzyıla kadar banyo veya yüzme kostümüne çok az ihtiyaç duyuldu. 18. yüzyıldaki mayo, alçakgönüllülük veya edep tehdit edilmeyecek şekilde yün veya flanelden yapılmış, ayak bileği uzunluğunda, tam kollu, kombinezon tipi bir elbiseydi. 19. yüzyılın ilk yarısında, üst kısım dirsek boyu olurken, alt kısım olarak ayak bileği uzunluğunda bir parça eklendi. 19. yüzyılın ikinci yarısına gelindiğinde Fransa’da kollar açıldı, alt kısım sadece dizlere ulaşacak şekilde kısaldı ve üst kısım kalça boyu oldu ve her ikisi de daha uygun giyilebiliyordu. 1900’lerde kadınlar sahilde 9 yard (8,2m) kumaştan yapılmış yün elbiseler giyiyorlardı. Bu standart mayo, 20. yüzyılın ilk yarısında modern bikiniye dönüştü. Dönüm Noktası 1907’de Avustralyalı yüzücü ve oyuncu Anette Kellerman, İngiltere’den aldığı bir kostüm olan bedene oturan kolsuz tek parça örme yüzme taytı giydiği için bir Boston sahilinde tutuklandı. O dönemlerde Avrupa’da bazı bölgelerde kadınlar için mayo kıyafetleri giyilebiliyordu. 1943’te bile, Kellerman mayosunun resimleri Esquire v. Walker, Postmaster General’de uygunsuzluk olarak gösterildi. Ancak Harper’s Bazaar, Haziran 1920’de (cilt 55, no. 6, s. 138) “Anette Kellerman’ın banyo kıyafetleri, her zaman rafine kalan eşsiz, cesur bir uyum güzelliği ile ayırt edilir” şeklinde bir yazı çıktı. Ertesi yıl Haziran 1921’de bu mayoların “mükemmel oturmaları ve zatif, plastik ve vücut hatlarının güzelliği ile ünlü” olduğunu yazdı. 1912 Yaz Olimpiyatları’nda kadın yüzme yarışı eklendi. 1913’te, bu yarıştan ilham alan tasarımcı Carl Jantzen, altta şort ve üstte kısa kollu, vücuda oturan tek parça, ilk fonksiyonel iki parçalı mayoyu yaptı. Su Perisi (1912) gibi sessiz filmler, Mabel Normad’ın kıyafetlerini ortaya çıkardığı görüldü ve bunu cesur giyimleriyle Sennet Banyo Güzelleri (1915-1929) izledi. “Mayo” kelimesi, 1915 yılında Red Diving Girl mayo markasını piyasaya süren bir kazak üreticisi olan Jantzen Knitting Mills tarafından icat edildi. 1916’da New York’taki Madison Square Garden’daki ilk yıllık mayo günü bir dönüm noktasıydı. Erken dönem mayoları için bir tasarım olan mayo önlüğü 1918’de terk edildi ve geride şortları örten bir tunik kaldı. 1920’ler ve 1930’larda, insanlar hamamlarda ve kaplıcalarda “suya girmekten” “güneşlenmeye” geçmeye başladılar ve mayo tasarımları işlevsel düşüncelerden daha dekoratif özellikler içerecek şekilde değişti. Rayon, 1920’lerde dar mayo imalatında kullanıldı, ancak dayanıklılığı özellikle de ıslakken problem yarattı, jarse ve ipek de bazen kullanılıyordu. 1920’lerde Burlesk ve vodvil sanatçıları iki parçalı kıyafetler giyerlerdi. 1929 tarihli Kameralı Adam filmi, Rus kadınlarının göbeklerini ortaya çıkaran iki parçalı mayolar giydiğini ve birkaçının üstsüz olduğunu gösteriyor. 1930’larda Almanya’daki tatilcilerin reklamları, iki parçalı kıyafet giyen kadınları gösteriyor. Aktris Dolores del Río, Flying Down to Rio’da (1933) ekranda iki parçalı bir kadın mayosu giyen ilk büyük yıldızdı. Boyun çizgisi ve göbek kısmı [[Dosya:Jane_Wyman,1935.jpg|küçükresim|upright=1.08|Oscar Ödüllü aktris Jane Wyman, Kaliforniya sahilinde bacaklarını ve göbek deliğini açıkta bırakan iki paralı bir mayoyla, 1935]] 1930’lara gelindiğinde, yakalar arkaya doğru indi, kollar kayboldu ve yanlar kesilip sıkıldı. Yeni giyim malzemelerinin, özellikle de lateks ve naylonun geliştirilmesiyle 1930’larda mayolar, bronzlaşma için indirilebilen omuz askılarıyla yavaş yavaş vücudu sarmaya başladı. 1930’ların ve 1940’ların kadın mayoları, artan derecelerde göbek bronzlaşmasını içeriyordu. Coco Chanel güneş bronzlarını modaya uygun hale getirdi ve 1932’de Fransız tasarımcı Madeliene Vionnet bir gece elbisesi içinde açıkta kalan bir göbek deliği sundu. Bir yıl sonra 1933’teki Gold Diggers’da sergilendi. 1932 tarihli Busby Berkeley filmi Footlight Parade, bikini aquakoregrafi içeriyor. Dorothy Lamour’un The Hurricane (1937) filminde de iki parçalı mayolar gösterilmiştir. 1934 tarihli Fashions of 1934 filminde, modern bikinilere benzeyen iki parçalı kıyafetler giyen koro kızları yer alıyordu. 1934’te, Ulusal Rekreasyon Derneği’nin boş zamanların kullanımı üzerine yaptığı bir araştırmada, yeni mayo tasarımlarının sağladığı hareket özgürlüğü ile teşvik edilen yüzmenin, 94 aktivite listesinden serbest zaman aktivitesi olarak popülerlik açısından filmlerden sonra ikinci sırada yer aldığı öğrenildi. 1935’te Amerikalı tasarımcı Claire McCardell, bikininin öncüsü olan maillot tarzı bir mayonun yan panellerini kesti. 1938’de büzgülü elastik pamuklu teleskopik su giysisinin icadı, yün çağının sonunu getirdi. Palmiye ağaçlarıyla basılmış pamuklu crop top ve genellikle bluzlu ipek veya suni ipek pijamalar 1939’da popüler oldu. İkinci Dünya Savaşı sırasında savaş zamanı üretimi çok miktarda pamuk, ipek, naylon, yün, deri ve kauçuk gerektiriyordu. 1942’de Amerika Birleşik Devletleri Savaş Üretim Kurulu, giysilerde doğal liflerin kullanımı azaltan ve kadınların plaj kıyafetlerindeki kumaş miktarında %10’luk bir azalmayı zorunlu kılan L-85 Yönetmeliğini yayınladı. Yönetmeliklere uymak için mayo üreticileri çıplak orta kısımlara sahip iki parçalı takımlar üretti. Savaş sonrası Kumaş sıkıntısı savaşın bitiminden sonra bir süre daha devam etti. Hükümet savaş zamanı karne olarak 1943’te kadın mayolarında kullanılan kumaştan %10’luk bir indirim emri verdiğinde oetek kısmı ve diğer fazla malzemeler olmadan iki parçalı mayolar ABD’de görünmeye başladı. O zamanlar Amerikan sahillerinde iki parçalı mayolar sıkça görülüyordu. 9 Temmuz 1945’de Life, Paris’teki kadınların benzer giysiler giydiği görülüyor. Ava Gardner, Rita Hayworth ve Lana Turner gibi Hollywood yıldızları benzer mayo veya plaj kıyafetleri denedi. Hayworth ve Esther Williams’ın kostümlü pin-up’ları geniş çapta dağıtıma çıktı. En kışkırtıcı mayo, bir altlık ve yalnızca sekiz ons ağırlığında bir üst malzemeden oluşan 1946 Moonlight Buoy idi. Moonlight Buoy’u farklı kılan, alt kısmına takılan büyük bir mantar tokaydı, bu da üst kısmı mantar tokaya bağlamayı ve elbisenin her iki parçasını da suda tutarken nü olarak yüzmeyi sağlıyordu. Life dergisinin Moonlight Buoy üzerine bir fotoğraf denemesi vardı ve şöyle yazıyordu: “Elbisenin adı, elbette, çıplak yüzmenin en uygun olduğu gece koşullarını gösteriyor.” [[Dosya:Esther_Williams_2.jpg|küçükresim|Yank, the Army Weekly'nin 1945 sayısından Esther Williams'ın bir pin-up'ı]] Coty American Fashion Critics’ Ödülü kazanan (1947) ve New York Sanat Okulu Pratt Enstitüsü’nün önemli bir mezunu olan ve kıyafetlerin rahat ve pratik olması gerektiğine inanan Amerikalı tasarımcı Adele Simpson, mayo serisinin büyük bir bölümünü 1980’lerin başında bile moda olarak kabul edilen tek parça kıyafet olarak tasarladı. O zamanlar, Cole of California şirketi yasak elbiseleri tanıtmasıyla pazarlamaya başladığı ve Catalina Swimwear’ın neredeyse çıplak sırtlı tasarımları tanıttığı yıllardı. 1940’ların sonları ve 1950’lerin gençlik dergileri, göbek deliği açık üstlüklü tasarımlarını içeriyordu. Ancak göbek deliği modası sadece plajlar ve resmi olmayan etkinlikler için belirtilmiş ve halka açık yerlerde giyilmesi uygunsuz kabul edilmiştir. Hollywood, Esther Williams’ın “Double Entendre” ve “Honey Child” gibi kışkırtıcı olarak tanımlanan kostümler giydiği Neptune’s Daughter (1949) gibi filmlerle yeni modanın cazibesini onayladı. Williams, aynı zamanda 100 metre serbest stilde Amatör Atletizm Birliği Şampiyonu (1939) ve Olimpiyatlar yüzme finalisti (1940) ve 1952 yapımı Million Dolalr Mermaid’de Kellerman’ı canlandırdı. 1940’ların, 50’lerin ve 60’ların başındaki mayolar, çoğunlukla 1930’ların başlarındaki durumu takip etti. Dior’un hakim olduğu ultra feminen görünüme uygun olarak kemerli belleri ve yapılı büst çizgileri olan, küpeler, bilezikler, şapkalar, eşarplar, güneş gözlükleri, el çantaları ve örtülerle süslenmiş bir elbiseye dönüştü. Bu ön-bikinilerinin Double Entrendre, Honey Child (küçük göğüsleri öne çıkarmak için), Shipshape (Büyük göğüsleri daha küçük göstermek için), Diamond Lil (kristal taş ve dantel ile süslenmiş), Mink In Mink (korsajı boyunca kürkle süslenmiş), Spearfisherman (bıçak taşımak için ip kemerli ağır poplin), Beau Catcher, Leading Lady, Pretty Foxy, Side Issue, Forecast ve Fabulous Fit gibi süslü isimleri vardı. Vogue’a göre mayo 1950’lerin ortalarında daha çok “soyunma değil giyinme hali” anlamına geliyordu. Modern bikini [[Dosya:MichelineBernardini.jpg|küçükresim|Micheline Bernardini ilk modern bikinilerden birini tanıtıyor.]] Fransız Rivierası olan tatil beldesi Cannes’da bir sahil dükkanına sahip olan Fransız moda tasarımcısı Jacques Heim, Mayıs 1946’da ismi maddenin en küçük parçacığından gelen “Atome” isimli minimalist iki parçalı bir tasarımı tanıttı. Tasarımının alt kısmı, kullanıcının göbeğini kapatacak kadar büyüktü. Aynı zamanda, otomotiv ve makine müdendisi olan Fransız Louis Réard, Paris’teki Les Folies Bergéres yakınlarında annesinin iç çamaşırı işletmesini yönetiyordu. St. Tropez plajlarındaki kadınların daha iyi bronzlaşmak için mayoların kenarlarını sardığını fark etti ve daha minimal bir tasarım üretmek için işe koyuldu. Mayonun alt kısmındaki ek kumaşı keserek kullanıcının göbeğini ilk kez ortaya çıkardı. Réard’ın ipli bikinisi, gazete deseni ile basılmış 30 inç (194cm2) kumaştan yapılmış dört üçgenden oluşuyordu. Réard basın toplantısında kendi tasarımını giymek için bir model arıyordu ancak olağan modellerin hiçbiri bu elbiseyi giymezdi, bu yüzden Casino de Paris’ten 19 yaşındaki striptiz dansçısı Micheline Bernardini’yi işe aldı. Tasarımını 5 Temmuz 1946’da Paris’te halka açık bir havuz olan Piscine Molitar’da medyaya ve halka tanıttı. Réard, Crossroads Harekatı sırasında Mercan Adası üzerinde bir nükleer cihaz olan Bikini Atölü'nün (takma adı Able) ilk testinin beş gün sonrasında basın toplantısını düzenledi. Mayo tasarımı basını ve halkı şok etti çünkü kullanıcının göbeğini ilk ortaya çıkaran oydu. Heim, yeni tasarımını tanıtmak için Atome’u “dünyanın en küçük mayosu” olarak tanıtan Akdeniz tatil beldesinin üzerinde uçmaları için hava reklamı yapmaya karar verdi. Daha sonra Fransız rivierası üzerinden uçarak kendi tasarımının “dünyanın en küçük mayosundan daha küçük” olduğunu ilan etti. Heim’in tasarımı sahilde giyilen ilk tasarımdı ancak Réard tarafından verilen isim halk arasında yayıldı. Önemli sosyal direnişe rağmen Réard hayranlarından 50.000’den fazla mektup aldı. Ayrıca, halka iki parçalı bir mayonun “bir alyanstan çekilmediği sürece” gerçek bir bikini olmadığını söyleyen cesur bir reklam kampanyası başlattı. Tasarım ve Pazarlama Moda Enstitüsü (FIDM) küratörü ve moda tarihçisi Kevin Jones’a göre “Réard, zamanının yaklaşık 15 ila 20 yıl ilerisindeydi. Yalnızca öncü kadınlar, çoğunlukla üst sınıf Avrupalı kadınlar bunu benimsedi. Sosyal direniş [[Dosya:Bundesarchiv_Bild_183-65046-0002,_Badrina,_Studentin_beim_Arbeitseinsatz.jpg|küçükresim|Leipzig, Doğu Almanya’da bikini giyen bir öğrenci, 1959.]] Kadınlar geleneksel iki parçalı mayolardan vazgeçemediği için bikini satışları dünya çapında artmadı. Réard, annesinin dükkanında satmak üzere geleneksel külot tasarlamaya geri döndü. Kevin Jones’a göre “Rérd, zamanının yaklaşık 15 ila 20 yıl önündeydi. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra ilk kez korselerini çıkaran üst sınıf Avrupalı kadınlar onu anlayabildi. Fransa’nın Atlantik kıyılarında, İspanya, Belçika, İtalya, Avustralya ve bazı ABD eyaletlerinde yasaklanmıştı ve birçok ülkede giymesi önerilmiyordu. 1951’de ilk Miss World yarışması (başlangıçta Bikini Festivali Yarışması), Eric Morley tarafından düzenlendi. Kazanan İsveçli Kiki Håkansson bikiniyle taç giydiğinde dini geleneklere sahip ülkeler delegelerini geri çekmekle tehdit etti. Håkansson, bikinisiyle taç giyen ilk ve son dünya güzeli olmaya devam ediyor, bu taç, mayoyu günahkar ilan eden Papa XII. Pius tarafından kınandı. Tartışmaların ardından bikiniler dünya çapındaki güzellik yarışmalarında yasaklandı. 1849’da Los Angeles Times, Miss America Bebe Shopp’un Paris ziyaretinde, Fransız kızlarının giymesine aldırış etmemesine rağmen Amerikalı kızlar için bikiniyi onaylamadığını söyledi. My Favorite Brunette (1947) gibi filmlerdeki aktrisler ve LIFE’ın 1948 kapağındaki modeller bikiniyle değil geleneksel iki parçalı mayoyla giydirildi. 1950’te Time dergisi, Cole of California’nın sahibi Amerikalı mayo devi Fred Cloe ile röportaj yaptı ve “küçük Galyalı kadınlar” için tasarlandıkları için “Fransa’nın küçük mayolarını küçümsediğini” söyledi. “Fransız kızlarının bacakları kısa” diye devam etti ve “bacaklarını daha uzun göstermek için mayoların yanlardan yukarı kaldırılması gerekiyor” dedi. Réard’ın kendisi bikiniyi “bir kız hakkında annesinin kızlık soyadı dışında her şeyi ortaya çıkaran” iki parçalı bir mayo olarak tanımlıyordu. Pin-up kraliçesi ve Hollywood yıldızı Williams’ın cazibesi, önümüzdeki birkaç on yıl içinde ön bikinilerle birlikte süslü isimlerle birlikte yok olacaktı. Avustralyalı tasarımcı Paulo Straford bikiniyi 1952’de Gold Coast’la tanıştırdı. 1957’de Das moderne Mädchen “Nazik ve düzgün bir kızın böyle bir şeyi giymesi düşünülemez” şeklinde yazdı. Sekiz yıl sonra Münihli bir öğrenci, Münih’teki Viktualienmarkt meydanında bikiniyle dolaştığı için eski bir evde altı gün temizlik işiyle cezalandırıldı. Cannes bağlantısı [[Dosya:Brigitte_Bardot,_1953_(36209530070).jpg|küçükresim|Brigitte Bardot Cannes’da, 1953.]] Tartışmaya rağmen Fransa’da bazıları “güneşle ıslanmış sahillerimizi süsleyen yaramaz kızlara” hayran kaldı. Cannes Film Festivali’nde (1953) plajlarda benzer kıyafetlerle fotoğraflanan Brigitte Bardot, 1950’lerde bikinin Avrupa’da popülerleşmesine yardımcı oldu ve ABD’de bir pazar yarattı. The Guardian’a göre Bardot’un bikinili fotoğrafları Saint-Tropez’i dünyanın bikini başkenti yaptı. Cannes, festivalin tanıtımında önemli bir rol oynayan Brigitte Bardot’un kariyerinde çok önemli bir rol oynadı, büyük ölçüde festivale ilk çıkışında bikiniyle fotoğraflanma akımını başlattı ve Bardot orijinal Cannes deniz kızı oldu. 1952’de Manina, la fille sans voiles Bikini’de (1952) bikini giydi, küçük mayosu nedeniyle büyük ilgi gördü. 1953 Cannes Film Festivali sırasında kocası ve menajeri Roger Vadim ile çalıştı ve Fransa’nın güneyindeki her kumsalda bikinili olarak fotoğraflanması büyük ilgi gördü. Esther Williams’ın on yıl önce yaptığı gibi Betty Grable, Marilyn Monroe ve Brigitte Bardot, dekolte mayoları cinsel çekiciliklerini arttırmak için kariyer destekleri olarak kullandılar ve 50’lerin Bardot, Anita Ekberg ve Sophia Loren gibi “aşk tanrıçası” aktrisleri tarafından bikiniler giyildiğinde Avrupa’nın bazı bölgelerinde daha fazla kabul gördü. İngiliz aktris Diana Dors, 1955 Venedik Film Festivali sırasında onun için vizon bikini yaptırdı ve bunu Venedik’in Büyük Kanalı’ndan aşağı San Marco Meydanı’nı geçerek bir gondol sürerken giydi. İspanya’da Benidorm, Cannes ile benzer bir rol oynadı. Bikini İspanya’da yasaklandıktan kısa bir süre sonra Benidorm belediye başkanı Pedro Zaragoza, diktatör Francisco Franco’yu kasabasının turist çekmek için bikiniyi yasallaştırması gerektiğine ikna etti. 1959’da General Franca teklifi kabul etti ve kasaba popüler bir turizm merkezi haline geldi. Franco’nun 1979’daki ölümünden bu yana dört yıldan kısa bir süre içinde İspanyol plajları ve kadınları çıplaklaştı. Yasallığı ve daha fazla direniş Mayo, İspanya, Portekiz, İspanya, Belçika, Avustralya ve birçok ABD eyaletinde yasaklandı. 1959 gibi geç bir tarihte ABD’li mayo tasarımcısı ve Fred Cole’un kızı Anne Cole, Bardot bikinisi hakkında “Bu bir g-string’den başka bir şey değil, makul olmaktan çok uzakta” dedi. New York Post, New York çevresinde bikini bulmaya çalıştı ve sadece bir çift buldu. Yazar Meredith Hall anılarında 1965’e kadar New Hampshire, Hampton Beach’te bikini giyen birinin eleştiri alabileceğini yazmıştı. 1951’de aslında Bikini Festivali Yarışması olan ilk Miss World yarışması Eric Morley tarafından Britanya Festivali’nde yüzyıl ortasında bir mayo reklamı olarak düzenlendi. Basın gösteriyi memnuniyetle karşıladı ve Miss World olarak adlandırdı ve Morley bu ismi ticari marka olarak sahiplendi. Kazanan İsveçli Kiki Håkansson bikiniyle taç giydiğinde dini geleneklere sahip ülkeler delegeleri geri çekmekle tehdit etti. Bikiniler yarışmada yasaklandı ve yerine gece elbiseleri getirildi. Håkansson, bikiniyle taç giyen tek Miss World olmaya devam ediyor. Papa ise bu taç giyme törenini kınadı. Tartışmaların ardından bikini dünya çapındaki güzellik yarışmalarından men edildi. Belçika, İtalya, İspanya ve Avustralya gibi Katolik çoğunluklu ülkeler de aynı yıl mayoyu yasakladı. Ulusal Nezaket Lejyonu, Hollywood filmlerinde bikinilerin görünmesini engellemek için Holywood’a baskı yaptı. 1930’da tanıtılan ancak 1934’e kadar katı bir şekilde ABD filmleri için Hays yönetmeliği, iki parçalı önlüklere izin verdi ancak ekranda göbek deliğini yasakladı. Ancak kuralın getirilmesi ve uygulanması arasında iki Tarzan filmi, Tarzan, Maymun Adam (1932) ve Tarzan ve Arkadaşı (1934), aktris Maureen O’Sullivan’ın tanga-bikini benzeri deri kıyafetler giydiği filmler serbest bırakıldı. Film tarihçisi Bruce Goldstein, ilk filmdeki kıyafetleri “Yanı açık bir peştamal, belini görebilirsin” şeklinde tanımladı. All at Sea’ye (Barnacle Bill) 1957’de ABD’de bütün bikini tipi kıyafetlerin çıkartılması ile izin verildi. Manina, la fille sans voiles, 1959’da tüm bikinili yakın çekimler filmden kaldırıldıktan sonra Kansas’ta izin verildi. Paris’te bikininin tanıtılmasına tepki olarak Amerikalı mayo üreticileri, bir yular ve bir orta-alt varvasyonu içeren kendi benzer tasarımlarını üreterek dikkatli bir şekilde tavizler verdi. Bir bikinide beden tüm farkı yaratsa da erken dönem bikiniler genellikle göbeği kapatıyordu. Göbek resimlerde göründüğünde Seventeen gibi dergiler tarafından airbrushlandı. Göbeksiz kadınlar, Avrupalı bikini üreticilerinin Amerikalı emsalleri üzerindeki erken egemenliğini sağladı. On yılın sonunda, Little Sinners adlı çıplak omuzlu iki parçalı bir modayla birlikte sıkılık ve uyum için kablolu veya bağlı straplez stiller için yeni bir moda doğdu ancak teşhir suçlamasıyla en ahlaki tartışmaya neden olan boyundan bağlamalı bikini oldu. Öyle ki “Huba Huba” ve “Revealition” adlı bikini tasarımları, Sidney’deki moda defilelerinden edepsizlik sayılıp geri çekildi. Popüler olması Bikinilerin görünümü hem ekranda ve hayatta artmaya devam etti. Cinsel cazibe, Dr. Stragelove de dahil olmak üzere film ve televizyon yapımlarını harekete geçirdi. 1960’ların başındaki sörf filmleri de buna dahildir. 1960’da Brian Hyland’ın “Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini” şarkısı, bikini satın alma çılgınlığına sürükledi. 1963’te Anette Funicello ve Frankie Avalon’un oynadığı Beach Party filminin ardından Muscle Beach Party (1964), Bikini Beach (1964) ve Beach Blanket Bingo (1965) adlı filmler, bikini giyen kumda erkeklerle oynayan ve iyi vakit geçiren genç kızları tasvir ediyordu.Plaj filmleri, bikiniyi popüler kültür sembolü haline getiren bir film dalgasına öncülük etti. 1960’ların Amerika’sındaki cinsel devrim esnasında bikiniler hızla popüler oldu. Marilyn Monroe, Jayne Mansfield, Gina Lollobrigida ve Jane Russell gibi Hollywood yıldızları bikinilerin artan popülaritesini daha da arttırdı. Monroe, Mansfield, Hayworth, Bardot ve Raquel Welch’in bikini posterleri de bikininin popülaritesine önemli ölçüde katkıda bulundu. 1962’de Playboy ilk kez kapağında bikiniye yer verdi. İki yıl sonra Sports Illustrated dergisinin kapağında beyaz bikinisiyle Berlin doğumlu manken Babette March yer aldı. Bu derginin ilk Swimsuit Issue sayısıydı. Swimsuit Issue, bikiniye meşruiyet kazandırdı, yıllık bir yayın olan dergi bir Amerika pop kültürü unsuru haline geldi ve her yıl milyonlarca kopya satıyor. 1965’te bir kadın, Time’a bikini giymemenin örümcek kafalılık olduğunu söyledi. 1967’de dergi, gençlerin %65’inin bikini giydiğini yazdı. Jayne Mansfield ve kocası Miklós Hargitay sahne şovları için turneye çıktıklarında gazeteler Mansfield’ın, kırsal nüfusu, herkesten daha fazla bikiniye sahip olduğuna ikna ettiğini yazdı. Sahne gösterileri için giydiği leopar desenli bikinisiyle 40 inçlik (1,000mm) büstünün yanı sıra karın bölgesini ve bacaklarını oldukça fazla gösterdi. The Miami Herald’dan Kathrn Wexler, “Başlangıçta bildiğimiz kadarıyla Jayne Mansfield vardı. Burada leopar desenli veya çizgili bikiniler giyiyor, iyi bilinen fiziksel varlıklarını sergilemek için havayı emiyordu” şeklinde yazmıştı. Leopar deseni, bikini modasının ilk örneklerinden birisidir. [[Dosya:1969_Werbefilm-Imitationen_Condor_Films.jpg|sol|küçükresim|Raquel Welch tarafından One Million Years B.C. (1966) filminde giyilen kürk bikininin halka açık tanıtımı.]] 1962’de Dr. No’da Bond kızı Ursula Andress beyaz bikinisiyle denizden çıktı. Bu sahne serinin en akılda kalan sahnelerinden biri seçildi. Channel 4 bunu film tarihindeki en iyi bikini anı ilan etti, Virgin Media ise dokuzuncu ve Bond kızları arasında birinci sıraya koydu. The Herald (Glasgow), bir anekete göre sahneyi şimdiye kadarki en iyi sahne olarak seçti. Aynı zamanda Ursula Andress’in kariyerinin ve mükemmel Bond filminin görünümünün şekillenmesinde yardımcı oldu. Kariyerini o beyaz bikiniye borçlu olduğunu söyleyen Andress, “Bu bikini beni başarıya ulaştırdı. Dr. No’da ilk Bond kızı olarak rol amam sonucunda gelecekteki rollerimi seçme özgürlüğümü ve mali bağımsızlığımı getirdi.” dedi. 2001 yılında Andress’in filmde giydiği Dr. No bikinisi açık arttırmada 61.500 ABD dolarına satıldı. Bu beyaz bikini, “altmışlı yıllarda ekran erotizminin serbestleştirilmesinde belirleyici bir an” olarak tanımlandı. O zamanlar bikini, kıyafetin açıklığını ve şok edici etkisi nedeniyle “Çıplak Ursula” takma adıyla anıldı. BBC, “Görünüş o kadar ikonikti ki 40 yıl sonra Halle Berry tarafından Bond filmi Başka Gün Öl’de tekrar canlandırıldı” şeklinde yazdı. One Million Years B.C. (1996) filminde Raquel Welch’in kürk bikinisi, dünyaya tüm zamanların en ikonik bikinili fotoğrafını verdi ve poster görüntüsü sinema tarihinde ikonik bir an oldu. One Million Years B.C. filminde geyik derisi bikisinin poster görüntüsü onu anında pin-up kızı yaptı. Welch, stüdyonun reklamlarında “insanlığın ilk bikinisi giyiyor” olarak yer aldı ve bikini daha sonra “1960’ların kesin görünümü” olarak tanımladı. Deri bikini giyme rolü Welch’i bir moda ikonu haline getirdi ve bikinili fotoğrafı en çok satan poster oldu. Bir yazar, “Filmde sadece üç satırı olmasına rağmen kürk bikinili tatlı figürü onu bir yıldız ve milyonlarca genç sinema izleyicisinin hayalindeki kız yaptı” dedi. 2011 yılında Time, Welch’i “Pop kültüründe en iyi on bikini” listesine soktu. 1983 yapımı Yıl Savaşları Jedi’ın Dönüşü filminde, Prenses Leia Organa, Jabba the Hutt tarafından yakalandı ve prangalı metal bir bikini giymeye zorlandı. Kostüm pirinçten yapılmıştı ve o kadar rahatsızdı ki aktris Carrie Fisher onu “cehennemin yedinci katında süper modellerin giyeceği şey” olarak tanımladı. “Köle Leia” görünümü, Star Wars hayran toplantılarında genellikle kadın hayranlar tarafından taklit edilir. 1997’de bikinin çıkışından 51 yıl sonra ve Miss America Pageant’ın kurulmasından 77 yıl sonra, yarışmacıların sadece yarışma tarafından geleneksel olarak çıkarılan mayoları (“kurşun geçirmez yelek” denirdi) değil, iki parçalı mayo giymelerine izin verildi. 17 mayo finalistinden ikisi iki paralı mayo giyerken Hawaii’yi temsil eden Erika Kuffman en kısa bikiniyi giyerek mayo yarışmasını kazandı. 2010 yılında, Uluslararası Vücut Geliştiriciler Federasyonu ise bikiniyi yeni bir rekabet kategorisi olarak kabul etti. Hindistan'da Bollywood oyuncusu Sharmila Tagore, Pariste Bir Akşam’da (1967) bikinili olarak göründü, bu çoğu Hintlinin bir aktrisin ilk bikini görünümüyle hatırladığı filmdir. Ayrıca popüler Filmfare dergisi için bikinili poz verdi. Kıyafetler muhafazakar Hint seyircisini şok etti ama aynı zamanda Parveen Babi (Yeh Nazdeekiyan (1987) filmi), Zeenat Aman (Heera Panna 1973 ve Qurbani 1980 filmlerinde) ve Dimple Kapadia (Bobby (1973 filminde) 1970’lerin başlarında giyildi ve bir akım haline geldi. Bikini giymek, adını Hint basınına Bollywood’un tüm zamanların en ateşli on aktrisinden biri olarak koydu ve Bollywood filmlerinde kadınlığın bir göstergesi olan alçakgönüllülüğün tersine çevrilmesi yoluyla kadın kimliğini alt üst etti. 2005’e gelindiğinde Hint filmlerindeki aktörlerin tek bir şarkıda bir düzine kıyafet değiştirmesi olağan hale geldi, şifon sari ile başlayıp bikini ile bitiyordu. Sharmila Tagore, Film Sertifikasyon Merkez Kurulu’nun başkanıyken 2005’te Hint filmlerinde bikininin yükselişini endişe bulucu olduğunu söyledi. Kabullenilişi Fransa’da Réard'ın şirketi ölümünden dört yıl sonra 1988’de kapandı. O yıl bikini, mayo satışlarının yaklaşık %20’sini oluşturuyordu, bu ABD’deki diğer tüm modellerden daha fazlaydı. 1990’larda cilt kanseri farkındalığı arttıkça ve daha basit bir estetiğin moda olmasıyla kısa bikini satışları önemli ölçüde azaldı. Yeni mayo akımı, Shape Magazine’in Haziran 1997 kapağında sert sular için iki parçalı bir yular takan sörf yıldızı Malia Jones tarafından özetlendi. Ancak 90’lardan sonra bikini tekrar geri geldi. ABD’li Pazar araştırma şirketi NPD Group, ülke çapında iki parçalı mayo satışlarının iki yılda %80 arttığını bildirdi. Bir yandan 1980’lerde ve 1990’ların başında tek parça büyük bir geri dönüş yaptı, diğer taraftan 1970’ler ve 1980’lerde telli bikini ile daha kısa bir hal aldı. küçükresim|upright=1.27|Eski ABD Başkanı George W. Bush, Misty May-Treanor (solda) ve ABD Kadınlar Plaj Voleybolu takımından Kerri Walsh Jennings (bikini üniformalarıyla) ile 2008 Pekin Olimpiyatları'nda. “-Kini Ailesi” (yazar William Safire tarafından adlandırıldığı şekliyle), “-İni kız kardeşler” (tasarımcı Anne Cole’un verdiği isim) dahil olmak üzere, çok sayıda sonraki versiyonu içerecek şekilde string bikini, monokini, numokini (üstü eksik), searchini (şeffaf bikini), tankini (atlet üstü, bikini altı), camikini (kaşkorse üstü ve bikini altı), hikini, tanga, minimini şeklinde büyümüştür. 1985’teki sadece bir büyük defilede kısa askısız sütyenler yerine kısa atletli iki parçalı önde bikinili ve arkada tek parça takımlı, askılı, fırfırlı, cüretkar ve göbek deliği açık kıyafetler vardı. Hızla değişen zevkleri karşılamak için bazı üreticiler sipariş üzerine yedi dakikada yapılan bikinileri bir iş haline getirdiler. 150 karattan (30g) fazla kusursuz elmastan oluşan ve 20 milyon sterlin değerindeki dünyanın en pahalı bikinisi, Şubat 2006’da Susan Rosen tarafından tasarlandı. The New York Times’tan Gina Bellafonte’ye göre Charlie’nin Melekleri: Tam Gaz (2003) ve Büyük Dalga (2002) gibi aksiyon filmlerindeki aktirisler, bikiniyi “milenyumun güç kıyafeti” yaptılar. 9 Eylül 1997’de Miss Maryland Jamie Fox, Miss America Pageant’da Ön Mayo Yarışması’nda yarışmak için iki parçalı bir mayoyla 50 yıl sonra yarışan ilk yarışmacı oldu. PETA, vejetaryenliği teşvik etmek için bir reklam kampanyası için Pamela Anderson, Traci Bingham ve Alicia Mayer gibi ünlüleri buzdağı ve maruldan yapılmış bir bikini giyerek kullandı. Columbia Üniversitesi’nden bir protestocu, İran cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad'ın New York City ziyaretine karşı mesaj panosu olarak bikini kullandı. Fransız moda tarihçisi Olivier Saillard’a göre, yüzyılın sonunda bikini “modanın gücü değil, kadınların gücü” nedeniyle dünya çapında en popüler plaj kıyafeti haline geldi. “Mayoların özgürleşmesi her zaman kadınların özgürleşmesiyle alakalı olmuştur” demiştir ancak bir anket tüm bikinilerin %85’inin suya asla dokunmadığını gösteriyor. Metropolitan Sanat Müzesi Kostüm Enstitüsü’nde araştırma görevlisi olan Beth Dincuff Charleston’a göre “Bikini beden bilincini, ahlaki kaygıları ve cinsel tutumları içeren bir sosyal sıçramayı temsil ediyor” diyor. 2000’lerin başında bikiniler, bir tüketici ve perakende bilgi şirketi olan NPD Group’a göre yılda 811 milyon ABD doları değerinde bir sektördür. Bikiniye artan talep, bikini ağdası ve bronzlaşma endüstrileri gibi yan ürünlere talebi de arttırdı. Devam eden tartışmalar Bikini haber medyası için popüler bir konu olmaya devam etti. Mayıs 2011’de İspanya’nın Barselona kentinde bir belediye tüzüğü, plajlara yakın alanlar dışında halka açık yerlerde bikini giyilmesini yasa dışı hale getirdi. İhlal edenler 120 ila 300 avro arasında para cezasına çarptırıldı. 2012 yılında Filipinler’in Cebu kentindeki St. Therasa’s College’in iki öğrencisi, bikinili fotoğrafları Facebook’ta yayınlandığı için mezuniyet törenlerine “gereksiz vücut pozu” nedeniyle katılmaktan men edildi. Öğrenciler koleje dava açtılar ve bölge mahkemesinde geçici olarak kalma hakkı kazandılar. Mayıs 2013’te Cambridge Üniversitesi, Magdalene Koleji’ndeki Wyners Kulübü’nün yıllık bikinili jöle güreşi yarışması düzenlemesini yasakladı. Haziran 2013’te modayla da ilgilenen Gwyneth Paltrow, giyim grubu için 4-8 yaş arası kızların giyebileceği şekilde tasarlanmış bir bikini üretti. Çocuk istismarını önlemeye çalışan bir İngiliz vakfı olan Claude Knight of Kidscape tarafından küçük çocukları cinselleştirdiği için eleştirildi. Vakıf, “çocukların ve çocukluğun cinselleştirilmesine çok karşıyız... bu tür eğilimlerin devam etmesi ve ünlülerin onayını taşımaları çok yazık” şeklinde açıklama yaptı. Güney Carolina, Myrtle Beach’teki 2013 Anma Günü hafta sonu boyunca dört kadın, kalçalarını açıkta bırakan tanga bikini giydiklerinde uygunsuz teşhirden dolayı tutuklandı. Haziran 2013’te Pamela Anderson’un bikinili dansını içeren bir reklam, kadınları aşağıladığı için İngiliz Reklamcılık Standartları Kurumu tarafından yasaklandı. Anderson, erkek meslektaşlarından birinin cinsel fantezisine konu olan bir ofis çalışanını canlandırıyordu. 2002 yılında giyim perakendecisi Abercrombie & Fitch, çocuk bedeni tanga bikini ve iç çamaşırı sattığı için eleştirildi. Ayrıca bakınız Popüler kültürde bikini Mayo tarihi Sütyen tarihi Bikini çeşitleri Kaynakça Kategori:Bikiniler Kategori:Giyim tarihi
iazzaArmerina-Mosaik-Bikini.jpg|sol|küçükresim|Antik Roma’da Villa Romana del Casale villasından bilinen en eski bikini görüntülerinden birisi.]] Cambridge, Queens Koleji’nden bir akademisyen, oranın Arkeoloji Müzesi’nin küratörü ve The Cambridge Ancient History’nin editörü Charles Setlman, Women in Antiquity adlı kitabında Antik Yunan ve Romalıların bikinili kadın atletleri ile modern kadının kardeşliğinin bir parçası olarak Piazza Armerina’daki 4. yüzyıl mozaiklerine karşı olarak 1950’lerde aynı bikinileri giyen bir modelle “yeni kadın” başlıklı bir tasvir edilmiş bölüm resmetti. Mozaiğin bir fotoğrafı, Hunter College ve New York City Üniversitesi Graduate Center’da Klasikler Profesörü Sarah Pomeroy tarafından “Goddesses, Whores, Wives and Slaves” kitabının 1944 İngiliz baskısında benzer bir özdeşliği vurgulamak için kullanıldı. Arkeolog George M. A. Hanfmann’a göre bikili kızlar, bilgili gözlemcilerin “eskilerin ne kadar modern olduğunu” fark etmelerini sağladı. [[Dosya:Napoli_BW_2013-05-16_16-32-51_DxO.jpg|küçükresim|Julia Felix’in Pompeii’deki evinden “Bikinili Venüs” aslında Venüs’ün Yunan versiyonu Afrodit’tir. Ayağının altında Eros ile Priapos’a yaslanarak sandaletini çözmeye çalışır, MÖ 1. yüzyıl]] Antik Roma’da, bağlamalı bikini, kumaş veya deriden sarılmış peştamal, subligar veya subligaculum (“alttan küçük bağlama”) olarak adlandırırken göğüsleri desteklemek için bir kumaş veya deri şeridine strophium veya mamaillare denirdi. Piazza Armerina’daki egzersiz yapan bikini kızları, subligaria (bir erkeğin perizomasının zarif bir versiyonu olarak yapılmış kısa külotlar) ve literatürde genellikle sadece fasya olarak adlandırılan ve her türlü bandaj anlamına gelen göğüsler için bir strofium bandı giyiyorlardı. Eserler ve deneyler, bantların göğüslerin etrafına birkaç kez sarılması gerekiyordu,1920’de flapperler arasında popüler bu tarzda göğüslerin düzleştirildiği görülüyor. Bu Greko-Romen bantları, göğüsleri daha büyük göstermek için düzleştirmiş ve küçük göğüsleri ise dolgun hale getirmiş olabilir. Kanıtlar bu düzenli kullanımı önermektedir. Bazıları, 20. yüzyılın sonlarının cesur sütyensiz görünümü taşıyan Piazza Armerina’daki Bikinili Kızları, modada böyle bir eğilimin olduğunu göstermiyor. MS birinci yüzyılda Londra’da bir kuyuda Roma Britanyası’na ait deriden yapılmış bir bikini altı bulundu. Bu bikinilerin yüzmek veya güneşlenmek için olduğuna dair hiçbir kanıt bulunamadı. Özellikle Pompeii’deki kalıntılar, Roma tanrıçası Venüs’ün bikini giydiğini gösteriyor. Casa della Venere’nin güneybatı köşesindeki bir dolapta bikinili bir Venüs heykeli, diğerleri ise ön salonda bulundu. Julia Felix’in evinin tablinumunda bir Venüz heykeli ve Via Dell’Abbondanza’daki bahçedeki avlusunda bir başka heykel bulundu., 2000 yılında daha açık sergilerden oluşan sınırlı görüntüleme açan Napoli Ulusal Arkeoloji Müzesi, aynı zaman bir “Bikinili Venüs” de sergilemektedir. Bununla beraber Napoli Ulusal Arkeoloji Müzesi, bu heykelin aslında Yunan versiyonu Afrodit’i sandaletini çözmek üzereyken tasvir ettiğini vurgulamaya heveslidir. Bu, Afrodit’i tasvir eden diğer eserler arasında ortak bir temadır. Müzenin sergileri arasında şeffaf altın lame sütyen, baska ve külot giyen kadın heykelleri de yer alıyor. Napoli kralları, modern bir bikini gibi altın varakla boyanmış bir metre boyunda, neredeyse çıplak Venüs heykeli de dahil olmak üzere bu Pompeii eserlerini keşfetti. Onları o kadar şok edici buldular ki gizli oda uzun süre sadece “ahlaklı olgun insanlara” açıldı. Kapılar açıldıktan sonra bile, her bir seferde yalnızca 20 ziyaretçi kabul ediliyordu ve 12 yaşından küçük çocukların anne babalarının veya öğretmenlerinin izni olmadan müzenin yeni bölümüne girmesine izin bile verilmedi. Antik edebiyatta da bikinilere göndermeler vardır. Latin edebiyatının üç kanonik şairinden biri olarak Vergilius ve Horatius ile birlikte sıralanan yazar Ovidius, göğüslere sarılı ve uçlarına sıkıştırılmış göğüs bandı veya uzun kumaş şeridinin aşk mektuplarını saklamak için iyi bir yer olduğunu öne sürüyor. MS 86 ile 103 yılları arasında yayın yapan Hispanialı Latin şair Martial, bikini benzeri bir kıyafetle top oynayan Philaenis adlı bir kadın atleti oldukça açık hicvederek bol bol içki içmesini, boğazını tıkmasını ve kusmasını sağladı ve atletin lezbiyenliğini ima etti. Chione ile ilgili bir özdeyişte Martial, hamama bikiniyle giden bir seks işçisinden garip bir şekilde bahsederken çıplak gezmek onun için daha doğaldı. Bildirildiğine göre Bizans İmparatorluğu’nun 6. yüzyıldaki imparatoriçesi Theodora, İmparator I. Justinianus'un kalbini ele geçirmeden önce aktris olarak göründüğünde bikini giyiyordu. Eski Romalı kadınların, hentbolun erken bir versiyonu olan expulsim ludere oynadığına ve bikini olarak tanımlanan kostümler giydiğine dair kanıtlar vardı. Kesinti [[Dosya:Annette_Kellerman.jpg|küçükresim|Annette Kellermann kendi tasarımı olan, vücuda oturan tek parçalı kıyafeti, 1910’lar.]] Klasik bikiniler ile modern bikiniler arasında uzun bir boşluk var. Hristiyan Batı’da yüzmek veya açık havada banyo yapmak caydırıldı ve 18. yüzyıla kadar banyo veya yüzme kostümüne çok az ihtiyaç duyuldu. 18. yüzyıldaki mayo, alçakgönüllülük veya edep tehdit edilmeyecek şekilde yün veya flanelden yapılmış, ayak bileği uzunluğunda, tam kollu, kombinezon tipi bir elbiseydi. 19. yüzyılın ilk yarısında, üst kısım dirsek boyu olurken, alt kısım olarak ayak bileği uzunluğunda bir parça eklendi. 19. yüzyılın ikinci yarısına gelindiğinde Fransa’da kollar açıldı, alt kısım sadece dizlere ulaşacak şekilde kısaldı ve üst kısım kalça boyu oldu ve her ikisi de daha uygun giyilebiliyordu. 1900’lerde kadınlar sahilde 9 yard (8,2m) kumaştan yapılmış yün elbiseler giyiyorlardı. Bu standart mayo, 20. yüzyılın ilk yarısında modern bikiniye dönüştü. Dönüm Noktası 1907’de Avustralyalı yüzücü ve oyuncu Anette Kellerman, İngiltere’den aldığı bir kostüm olan bedene oturan kolsuz tek parça örme yüzme taytı giydiği için bir Boston sahilinde tutuklandı. O dönemlerde Avrupa’da bazı bölgelerde kadınlar için mayo kıyafetleri giyilebiliyordu. 1943’te bile, Kellerman mayosunun resimleri Esquire v. Walker, Postmaster General’de uygunsuzluk olarak gösterildi. Ancak Harper’s Bazaar, Haziran 1920’de (cilt 55, no. 6, s. 138) “Anette Kellerman’ın banyo kıyafetleri, her zaman rafine kalan eşsiz, cesur bir uyum güzelliği ile ayırt edilir” şeklinde bir yazı çıktı. Ertesi yıl Haziran 1921’de bu mayoların “mükemmel oturmaları ve zatif, plastik ve vücut hatlarının güzelliği ile ünlü” olduğunu yazdı. 1912 Yaz Olimpiyatları’nda kadın yüzme yarışı eklendi. 1913’te, bu yarıştan ilham alan tasarımcı Carl Jantzen, altta şort ve üstte kısa kollu, vücuda oturan tek parça, ilk fonksiyonel iki parçalı mayoyu yaptı. Su Perisi (1912) gibi sessiz filmler, Mabel Normad’ın kıyafetlerini ortaya çıkardığı görüldü ve bunu cesur giyimleriyle Sennet Banyo Güzelleri (1915-1929) izledi. “Mayo” kelimesi, 1915 yılında Red Diving Girl mayo markasını piyasaya süren bir kazak üreticisi olan Jantzen Knitting Mills tarafından icat edildi. 1916’da New York’taki Madison Square Garden’daki ilk yıllık mayo günü bir dönüm noktasıydı. Erken dönem mayoları için bir tasarım olan mayo önlüğü 1918’de terk edildi ve geride şortları örten bir tunik kaldı. 1920’ler ve 1930’larda, insanlar hamamlarda ve kaplıcalarda “suya girmekten” “güneşlenmeye” geçmeye başladılar ve mayo tasarımları işlevsel düşüncelerden daha dekoratif özellikler içerecek şekilde değişti. Rayon, 1920’lerde dar mayo imalatında kullanıldı, ancak dayanıklılığı özellikle de ıslakken problem yarattı, jarse ve ipek de bazen kullanılıyordu. 1920’lerde Burlesk ve vodvil sanatçıları iki parçalı kıyafetler giyerlerdi. 1929 tarihli Kameralı Adam filmi, Rus kadınlarının göbeklerini ortaya çıkaran iki parçalı mayolar giydiğini ve birkaçının üstsüz olduğunu gösteriyor. 1930’larda Almanya’daki tatilcilerin reklamları, iki parçalı kıyafet giyen kadınları gösteriyor. Aktris Dolores del Río, Flying Down to Rio’da (1933) ekranda iki parçalı bir kadın mayosu giyen ilk büyük yıldızdı. Boyun çizgisi ve göbek kısmı [[Dosya:Jane_Wyman,1935.jpg|küçükresim|upright=1.08|Oscar Ödüllü aktris Jane Wyman, Kaliforniya sahilinde bacaklarını ve göbek deliğini açıkta bırakan iki paralı bir mayoyla, 1935]] 1930’lara gelindiğinde, yakalar arkaya doğru indi, kollar kayboldu ve yanlar kesilip sıkıldı. Yeni giyim malzemelerinin, özellikle de lateks ve naylonun geliştirilmesiyle 1930’larda mayolar, bronzlaşma için indirilebilen omuz askılarıyla yavaş yavaş vücudu sarmaya başladı. 1930’ların ve 1940’ların kadın mayoları, artan derecelerde göbek bronzlaşmasını içeriyordu. Coco Chanel güneş bronzlarını modaya uygun hale getirdi ve 1932’de Fransız tasarımcı Madeliene Vionnet bir gece elbisesi içinde açıkta kalan bir göbek deliği sundu. Bir yıl sonra 1933’teki Gold Diggers’da sergilendi. 1932 tarihli Busby Berkeley filmi Footlight Parade, bikini aquakoregrafi içeriyor. Dorothy Lamour’un The Hurricane (1937) filminde de iki parçalı mayolar gösterilmiştir. 1934 tarihli Fashions of 1934 filminde, modern bikinilere benzeyen iki parçalı kıyafetler giyen koro kızları yer alıyordu. 1934’te, Ulusal Rekreasyon Derneği’nin boş zamanların kullanımı üzerine yaptığı bir araştırmada, yeni mayo tasarımlarının sağladığı hareket özgürlüğü ile teşvik edilen yüzmenin, 94 aktivite listesinden serbest zaman aktivitesi olarak popülerlik açısından filmlerden sonra ikinci sırada yer aldığı öğrenildi. 1935’te Amerikalı tasarımcı Claire McCardell, bikininin öncüsü olan maillot tarzı bir mayonun yan panellerini kesti. 1938’de büzgülü elastik pamuklu teleskopik su giysisinin icadı, yün çağının sonunu getirdi. Palmiye ağaçlarıyla basılmış pamuklu crop top ve genellikle bluzlu ipek veya suni ipek pijamalar 1939’da popüler oldu. İkinci Dünya Savaşı sırasında savaş zamanı üretimi çok miktarda pamuk, ipek, naylon, yün, deri ve kauçuk gerektiriyordu. 1942’de Amerika Birleşik Devletleri Savaş Üretim Kurulu, giysilerde doğal liflerin kullanımı azaltan ve kadınların plaj kıyafetlerindeki kumaş miktarında %10’luk bir azalmayı zorunlu kılan L-85 Yönetmeliğini yayınladı. Yönetmeliklere uymak için mayo üreticileri çıplak orta kısımlara sahip iki parçalı takımlar üretti. Savaş sonrası Kumaş sıkıntısı savaşın bitiminden sonra bir süre daha devam etti. Hükümet savaş zamanı karne olarak 1943’te kadın mayolarında kullanılan kumaştan %10’luk bir indirim emri verdiğinde oetek kısmı ve diğer fazla malzemeler olmadan iki parçalı mayolar ABD’de görünmeye başladı. O zamanlar Amerikan sahillerinde iki parçalı mayolar sıkça görülüyordu. 9 Temmuz 1945’de Life, Paris’teki kadınların benzer giysiler giydiği görülüyor. Ava Gardner, Rita Hayworth ve Lana Turner gibi Hollywood yıldızları benzer mayo veya plaj kıyafetleri denedi. Hayworth ve Esther Williams’ın kostümlü pin-up’ları geniş çapta dağıtıma çıktı. En kışkırtıcı mayo, bir altlık ve yalnızca sekiz ons ağırlığında bir üst malzemeden oluşan 1946 Moonlight Buoy idi. Moonlight Buoy’u farklı kılan, alt kısmına takılan büyük bir mantar tokaydı, bu da üst kısmı mantar tokaya bağlamayı ve elbisenin her iki parçasını da suda tutarken nü olarak yüzmeyi sağlıyordu. Life dergisinin Moonlight Buoy üzerine bir fotoğraf denemesi vardı ve şöyle yazıyordu: “Elbisenin adı, elbette, çıplak yüzmenin en uygun olduğu gece koşullarını gösteriyor.” [[Dosya:Esther_Williams_2.jpg|küçükresim|Yank, the Army Weekly'nin 1945 sayısından Esther Williams'ın bir pin-up'ı]] Coty American Fashion Critics’ Ödülü kazanan (1947) ve New York Sanat Okulu Pratt Enstitüsü’nün önemli bir mezunu olan ve kıyafetlerin rahat ve pratik olması gerektiğine inanan Amerikalı tasarımcı Adele Simpson, mayo serisinin büyük bir bölümünü 1980’lerin başında bile moda olarak kabul edilen tek parça kıyafet olarak tasarladı. O zamanlar, Cole of California şirketi yasak elbiseleri tanıtmasıyla pazarlamaya başladığı ve Catalina Swimwear’ın neredeyse çıplak sırtlı tasarımları tanıttığı yıllardı. 1940’ların sonları ve 1950’lerin gençlik dergileri, göbek deliği açık üstlüklü tasarımlarını içeriyordu. Ancak göbek deliği modası sadece plajlar ve resmi olmayan etkinlikler için belirtilmiş ve halka açık yerlerde giyilmesi uygunsuz kabul edilmiştir. Hollywood, Esther Williams’ın “Double Entendre” ve “Honey Child” gibi kışkırtıcı olarak tanımlanan kostümler giydiği Neptune’s Daughter (1949) gibi filmlerle yeni modanın cazibesini onayladı. Williams, aynı zamanda 100 metre serbest stilde Amatör Atletizm Birliği Şampiyonu (1939) ve Olimpiyatlar yüzme finalisti (1940) ve 1952 yapımı Million Dolalr Mermaid’de Kellerman’ı canlandırdı. 1940’ların, 50’lerin ve 60’ların başındaki mayolar, çoğunlukla 1930’ların başlarındaki durumu takip etti. Dior’un hakim olduğu ultra feminen görünüme uygun olarak kemerli belleri ve yapılı büst çizgileri olan, küpeler, bilezikler, şapkalar, eşarplar, güneş gözlükleri, el çantaları ve örtülerle süslenmiş bir elbiseye dönüştü. Bu ön-bikinilerinin Double Entrendre, Honey Child (küçük göğüsleri öne çıkarmak için), Shipshape (Büyük göğüsleri daha küçük göstermek için), Diamond Lil (kristal taş ve dantel ile süslenmiş), Mink In Mink (korsajı boyunca kürkle süslenmiş), Spearfisherman (bıçak taşımak için ip kemerli ağır poplin), Beau Catcher, Leading Lady, Pretty Foxy, Side Issue, Forecast ve Fabulous Fit gibi süslü isimleri vardı. Vogue’a göre mayo 1950’lerin ortalarında daha çok “soyunma değil giyinme hali” anlamına geliyordu. Modern bikini [[Dosya:MichelineBernardini.jpg|küçükresim|Micheline Bernardini ilk modern bikinilerden birini tanıtıyor.]] Fransız Rivierası olan tatil beldesi Cannes’da bir sahil dükkanına sahip olan Fransız moda tasarımcısı Jacques Heim, Mayıs 1946’da ismi maddenin en küçük parçacığından gelen “Atome” isimli minimalist iki parçalı bir tasarımı tanıttı. Tasarımının alt kısmı, kullanıcının göbeğini kapatacak kadar büyüktü. Aynı zamanda, otomotiv ve makine müdendisi olan Fransız Louis Réard, Paris’teki Les Folies Bergéres yakınlarında annesinin iç çamaşırı işletmesini yönetiyordu. St. Tropez plajlarındaki kadınların daha iyi bronzlaşmak için mayoların kenarlarını sardığını fark etti ve daha minimal bir tasarım üretmek için işe koyuldu. Mayonun alt kısmındaki ek kumaşı keserek kullanıcının göbeğini ilk kez ortaya çıkardı. Réard’ın ipli bikinisi, gazete deseni ile basılmış 30 inç (194cm2) kumaştan yapılmış dört üçgenden oluşuyordu. Réard basın toplantısında kendi tasarımını giymek için bir model arıyordu ancak olağan modellerin hiçbiri bu elbiseyi giymezdi, bu yüzden Casino de Paris’ten 19 yaşındaki striptiz dansçısı Micheline Bernardini’yi işe aldı. Tasarımını 5 Temmuz 1946’da Paris’te halka açık bir havuz olan Piscine Molitar’da medyaya ve halka tanıttı. Réard, Crossroads Harekatı sırasında Mercan Adası üzerinde bir nükleer cihaz olan Bikini Atölü'nün (takma adı Able) ilk testinin beş gün sonrasında basın toplantısını düzenledi. Mayo tasarımı basını ve halkı şok etti çünkü kullanıcının göbeğini ilk ortaya çıkaran oydu. Heim, yeni tasarımını tanıtmak için Atome’u “dünyanın en küçük mayosu” olarak tanıtan Akdeniz tatil beldesinin üzerinde uçmaları için hava reklamı yapmaya karar verdi. Daha sonra Fransız rivierası üzerinden uçarak kendi tasarımının “dünyanın en küçük mayosundan daha küçük” olduğunu ilan etti. Heim’in tasarımı sahilde giyilen ilk tasarımdı ancak Réard tarafından verilen isim halk arasında yayıldı. Önemli sosyal direnişe rağmen Réard hayranlarından 50.000’den fazla mektup aldı. Ayrıca, halka iki parçalı bir mayonun “bir alyanstan çekilmediği sürece” gerçek bir bikini olmadığını söyleyen cesur bir reklam kampanyası başlattı. Tasarım ve Pazarlama Moda Enstitüsü (FIDM) küratörü ve moda tarihçisi Kevin Jones’a göre “Réard, zamanının yaklaşık 15 ila 20 yıl ilerisindeydi. Yalnızca öncü kadınlar, çoğunlukla üst sınıf Avrupalı kadınlar bunu benimsedi. Sosyal direniş [[Dosya:Bundesarchiv_Bild_183-65046-0002,_Badrina,_Studentin_beim_Arbeitseinsatz.jpg|küçükresim|Leipzig, Doğu Almanya’da bikini giyen bir öğrenci, 1959.]] Kadınlar geleneksel iki parçalı mayolardan vazgeçemediği için bikini satışları dünya çapında artmadı. Réard, annesinin dükkanında satmak üzere geleneksel külot tasarlamaya geri döndü. Kevin Jones’a göre “Rérd, zamanının yaklaşık 15 ila 20 yıl önündeydi. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra ilk kez korselerini çıkaran üst sınıf Avrupalı kadınlar onu anlayabildi. Fransa’nın Atlantik kıyılarında, İspanya, Belçika, İtalya, Avustralya ve bazı ABD eyaletlerinde yasaklanmıştı ve birçok ülkede giymesi önerilmiyordu. 1951’de ilk Miss World yarışması (başlangıçta Bikini Festivali Yarışması), Eric Morley tarafından düzenlendi. Kazanan İsveçli Kiki Håkansson bikiniyle taç giydiğinde dini geleneklere sahip ülkeler delegelerini geri çekmekle tehdit etti. Håkansson, bikinisiyle taç giyen ilk ve son dünya güzeli olmaya devam ediyor, bu taç, mayoyu günahkar ilan eden Papa XII. Pius tarafından kınandı. Tartışmaların ardından bikiniler dünya çapındaki güzellik yarışmalarında yasaklandı. 1849’da Los Angeles Times, Miss America Bebe Shopp’un Paris ziyaretinde, Fransız kızlarının giymesine aldırış etmemesine rağmen Amerikalı kızlar için bikiniyi onaylamadığını söyledi. My Favorite Brunette (1947) gibi filmlerdeki aktrisler ve LIFE’ın 1948 kapağındaki modeller bikiniyle değil geleneksel iki parçalı mayoyla giydirildi. 1950’te Time dergisi, Cole of California’nın sahibi Amerikalı mayo devi Fred Cloe ile röportaj yaptı ve “küçük Galyalı kadınlar” için tasarlandıkları için “Fransa’nın küçük mayolarını küçümsediğini” söyledi. “Fransız kızlarının bacakları kısa” diye devam etti ve “bacaklarını daha uzun göstermek için mayoların yanlardan yukarı kaldırılması gerekiyor” dedi. Réard’ın kendisi bikiniyi “bir kız hakkında annesinin kızlık soyadı dışında her şeyi ortaya çıkaran” iki parçalı bir mayo olarak tanımlıyordu. Pin-up kraliçesi ve Hollywood yıldızı Williams’ın cazibesi, önümüzdeki birkaç on yıl içinde ön bikinilerle birlikte süslü isimlerle birlikte yok olacaktı. Avustralyalı tasarımcı Paulo Straford bikiniyi 1952’de Gold Coast’la tanıştırdı. 1957’de Das moderne Mädchen “Nazik ve düzgün bir kızın böyle bir şeyi giymesi düşünülemez” şeklinde yazdı. Sekiz yıl sonra Münihli bir öğrenci, Münih’teki Viktualienmarkt meydanında bikiniyle dolaştığı için eski bir evde altı gün temizlik işiyle cezalandırıldı. Cannes bağlantısı [[Dosya:Brigitte_Bardot,_1953_(36209530070).jpg|küçükresim|Brigitte Bardot Cannes’da, 1953.]] Tartışmaya rağmen Fransa’da bazıları “güneşle ıslanmış sahillerimizi süsleyen yaramaz kızlara” hayran kaldı. Cannes Film Festivali’nde (1953) plajlarda benzer kıyafetlerle fotoğraflanan Brigitte Bardot, 1950’lerde bikinin Avrupa’da popülerleşmesine yardımcı oldu ve ABD’de bir pazar yarattı. The Guardian’a göre Bardot’un bikinili fotoğrafları Saint-Tropez’i dünyanın bikini başkenti yaptı. Cannes, festivalin tanıtımında önemli bir rol oynayan Brigitte Bardot’un kariyerinde çok önemli bir rol oynadı, büyük ölçüde festivale ilk çıkışında bikiniyle fotoğraflanma akımını başlattı ve Bardot orijinal Cannes deniz kızı oldu. 1952’de Manina, la fille sans voiles Bikini’de (1952) bikini giydi, küçük mayosu nedeniyle büyük ilgi gördü. 1953 Cannes Film Festivali sırasında kocası ve menajeri Roger Vadim ile çalıştı ve Fransa’nın güneyindeki her kumsalda bikinili olarak fotoğraflanması büyük ilgi gördü. Esther Williams’ın on yıl önce yaptığı gibi Betty Grable, Marilyn Monroe ve Brigitte Bardot, dekolte mayoları cinsel çekiciliklerini arttırmak için kariyer destekleri olarak kullandılar ve 50’lerin Bardot, Anita Ekberg ve Sophia Loren gibi “aşk tanrıçası” aktrisleri tarafından bikiniler giyildiğinde Avrupa’nın bazı bölgelerinde daha fazla kabul gördü. İngiliz aktris Diana Dors, 1955 Venedik Film Festivali sırasında onun için vizon bikini yaptırdı ve bunu Venedik’in Büyük Kanalı’ndan aşağı San Marco Meydanı’nı geçerek bir gondol sürerken giydi. İspanya’da Benidorm, Cannes ile benzer bir rol oynadı. Bikini İspanya’da yasaklandıktan kısa bir süre sonra Benidorm belediye başkanı Pedro Zaragoza, diktatör Francisco Franco’yu kasabasının turist çekmek için bikiniyi yasallaştırması gerektiğine ikna etti. 1959’da General Franca teklifi kabul etti ve kasaba popüler bir turizm merkezi haline geldi. Franco’nun 1979’daki ölümünden bu yana dört yıldan kısa bir süre içinde İspanyol plajları ve kadınları çıplaklaştı. Yasallığı ve daha fazla direniş Mayo, İspanya, Portekiz, İspanya, Belçika, Avustralya ve birçok ABD eyaletinde yasaklandı. 1959 gibi geç bir tarihte ABD’li mayo tasarımcısı ve Fred Cole’un kızı Anne Cole, Bardot bikinisi hakkında “Bu bir g-string’den başka bir şey değil, makul olmaktan çok uzakta” dedi. New York Post, New York çevresinde bikini bulmaya çalıştı ve sadece bir çift buldu. Yazar Meredith Hall anılarında 1965’e kadar New Hampshire, Hampton Beach’te bikini giyen birinin eleştiri alabileceğini yazmıştı. 1951’de aslında Bikini Festivali Yarışması olan ilk Miss World yarışması Eric Morley tarafından Britanya Festivali’nde yüzyıl ortasında bir mayo reklamı olarak düzenlendi. Basın gösteriyi memnuniyetle karşıladı ve Miss World olarak adlandırdı ve Morley bu ismi ticari marka olarak sahiplendi. Kazanan İsveçli Kiki Håkansson bikiniyle taç giydiğinde dini geleneklere sahip ülkeler delegeleri geri çekmekle tehdit etti. Bikiniler yarışmada yasaklandı ve yerine gece elbiseleri getirildi. Håkansson, bikiniyle taç giyen tek Miss World olmaya devam ediyor. Papa ise bu taç giyme törenini kınadı. Tartışmaların ardından bikini dünya çapındaki güzellik yarışmalarından men edildi. Belçika, İtalya, İspanya ve Avustralya gibi Katolik çoğunluklu ülkeler de aynı yıl mayoyu yasakladı. Ulusal Nezaket Lejyonu, Hollywood filmlerinde bikinilerin görünmesini engellemek için Holywood’a baskı yaptı. 1930’da tanıtılan ancak 1934’e kadar katı bir şekilde ABD filmleri için Hays yönetmeliği, iki parçalı önlüklere izin verdi ancak ekranda göbek deliğini yasakladı. Ancak kuralın getirilmesi ve uygulanması arasında iki Tarzan filmi, Tarzan, Maymun Adam (1932) ve Tarzan ve Arkadaşı (1934), aktris Maureen O’Sullivan’ın tanga-bikini benzeri deri kıyafetler giydiği filmler serbest bırakıldı. Film tarihçisi Bruce Goldstein, ilk filmdeki kıyafetleri “Yanı açık bir peştamal, belini görebilirsin” şeklinde tanımladı. All at Sea’ye (Barnacle Bill) 1957’de ABD’de bütün bikini tipi kıyafetlerin çıkartılması ile izin verildi. Manina, la fille sans voiles, 1959’da tüm bikinili yakın çekimler filmden kaldırıldıktan sonra Kansas’ta izin verildi. Paris’te bikininin tanıtılmasına tepki olarak Amerikalı mayo üreticileri, bir yular ve bir orta-alt varvasyonu içeren kendi benzer tasarımlarını üreterek dikkatli bir şekilde tavizler verdi. Bir bikinide beden tüm farkı yaratsa da erken dönem bikiniler genellikle göbeği kapatıyordu. Göbek resimlerde göründüğünde Seventeen gibi dergiler tarafından airbrushlandı. Göbeksiz kadınlar, Avrupalı bikini üreticilerinin Amerikalı emsalleri üzerindeki erken egemenliğini sağladı. On yılın sonunda, Little Sinners adlı çıplak omuzlu iki parçalı bir modayla birlikte sıkılık ve uyum için kablolu veya bağlı straplez stiller için yeni bir moda doğdu ancak teşhir suçlamasıyla en ahlaki tartışmaya neden olan boyundan bağlamalı bikini oldu. Öyle ki “Huba Huba” ve “Revealition” adlı bikini tasarımları, Sidney’deki moda defilelerinden edepsizlik sayılıp geri çekildi. Popüler olması Bikinilerin görünümü hem ekranda ve hayatta artmaya devam etti. Cinsel cazibe, Dr. Stragelove de dahil olmak üzere film ve televizyon yapımlarını harekete geçirdi. 1960’ların başındaki sörf filmleri de buna dahildir. 1960’da Brian Hyland’ın “Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini” şarkısı, bikini satın alma çılgınlığına sürükledi. 1963’te Anette Funicello ve Frankie Avalon’un oynadığı Beach Party filminin ardından Muscle Beach Party (1964), Bikini Beach (1964) ve Beach Blanket Bingo (1965) adlı filmler, bikini giyen kumda erkeklerle oynayan ve iyi vakit geçiren genç kızları tasvir ediyordu.Plaj filmleri, bikiniyi popüler kültür sembolü haline getiren bir film dalgasına öncülük etti. 1960’ların Amerika’sındaki cinsel devrim esnasında bikiniler hızla popüler oldu. Marilyn Monroe, Jayne Mansfield, Gina Lollobrigida ve Jane Russell gibi Hollywood yıldızları bikinilerin artan popülaritesini daha da arttırdı. Monroe, Mansfield, Hayworth, Bardot ve Raquel Welch’in bikini posterleri de bikininin popülaritesine önemli ölçüde katkıda bulundu. 1962’de Playboy ilk kez kapağında bikiniye yer verdi. İki yıl sonra Sports Illustrated dergisinin kapağında beyaz bikinisiyle Berlin doğumlu manken Babette March yer aldı. Bu derginin ilk Swimsuit Issue sayısıydı. Swimsuit Issue, bikiniye meşruiyet kazandırdı, yıllık bir yayın olan dergi bir Amerika pop kültürü unsuru haline geldi ve her yıl milyonlarca kopya satıyor. 1965’te bir kadın, Time’a bikini giymemenin örümcek kafalılık olduğunu söyledi. 1967’de dergi, gençlerin %65’inin bikini giydiğini yazdı. Jayne Mansfield ve kocası Miklós Hargitay sahne şovları için turneye çıktıklarında gazeteler Mansfield’ın, kırsal nüfusu, herkesten daha fazla bikiniye sahip olduğuna ikna ettiğini yazdı. Sahne gösterileri için giydiği leopar desenli bikinisiyle 40 inçlik (1,000mm) büstünün yanı sıra karın bölgesini ve bacaklarını oldukça fazla gösterdi. The Miami Herald’dan Kathrn Wexler, “Başlangıçta bildiğimiz kadarıyla Jayne Mansfield vardı. Burada leopar desenli veya çizgili bikiniler giyiyor, iyi bilinen fiziksel varlıklarını sergilemek için havayı emiyordu” şeklinde yazmıştı. Leopar deseni, bikini modasının ilk örneklerinden birisidir. [[Dosya:1969_Werbefilm-Imitationen_Condor_Films.jpg|sol|küçükresim|Raquel Welch tarafından One Million Years B.C. (1966) filminde giyilen kürk bikininin halka açık tanıtımı.]] 1962’de Dr. No’da Bond kızı Ursula Andress beyaz bikinisiyle denizden çıktı. Bu sahne serinin en akılda kalan sahnelerinden biri seçildi. Channel 4 bunu film tarihindeki en iyi bikini anı ilan etti, Virgin Media ise dokuzuncu ve Bond kızları arasında birinci sıraya koydu. The Herald (Glasgow), bir anekete göre sahneyi şimdiye kadarki en iyi sahne olarak seçti. Aynı zamanda Ursula Andress’in kariyerinin ve mükemmel Bond filminin görünümünün şekillenmesinde yardımcı oldu. Kariyerini o beyaz bikiniye borçlu olduğunu söyleyen Andress, “Bu bikini beni başarıya ulaştırdı. Dr. No’da ilk Bond kızı olarak rol amam sonucunda gelecekteki rollerimi seçme özgürlüğümü ve mali bağımsızlığımı getirdi.” dedi. 2001 yılında Andress’in filmde giydiği Dr. No bikinisi açık arttırmada 61.500 ABD dolarına satıldı. Bu beyaz bikini, “altmışlı yıllarda ekran erotizminin serbestleştirilmesinde belirleyici bir an” olarak tanımlandı. O zamanlar bikini, kıyafetin açıklığını ve şok edici etkisi nedeniyle “Çıplak Ursula” takma adıyla anıldı. BBC, “Görünüş o kadar ikonikti ki 40 yıl sonra Halle Berry tarafından Bond filmi Başka Gün Öl’de tekrar canlandırıldı” şeklinde yazdı. One Million Years B.C. (1996) filminde Raquel Welch’in kürk bikinisi, dünyaya tüm zamanların en ikonik bikinili fotoğrafını verdi ve poster görüntüsü sinema tarihinde ikonik bir an oldu. One Million Years B.C. filminde geyik derisi bikisinin poster görüntüsü onu anında pin-up kızı yaptı. Welch, stüdyonun reklamlarında “insanlığın ilk bikinisi giyiyor” olarak yer aldı ve bikini daha sonra “1960’ların kesin görünümü” olarak tanımladı. Deri bikini giyme rolü Welch’i bir moda ikonu haline getirdi ve bikinili fotoğrafı en çok satan poster oldu. Bir yazar, “Filmde sadece üç satırı olmasına rağmen kürk bikinili tatlı figürü onu bir yıldız ve milyonlarca genç sinema izleyicisinin hayalindeki kız yaptı” dedi. 2011 yılında Time, Welch’i “Pop kültüründe en iyi on bikini” listesine soktu. 1983 yapımı Yıl Savaşları Jedi’ın Dönüşü filminde, Prenses Leia Organa, Jabba the Hutt tarafından yakalandı ve prangalı metal bir bikini giymeye zorlandı. Kostüm pirinçten yapılmıştı ve o kadar rahatsızdı ki aktris Carrie Fisher onu “cehennemin yedinci katında süper modellerin giyeceği şey” olarak tanımladı. “Köle Leia” görünümü, Star Wars hayran toplantılarında genellikle kadın hayranlar tarafından taklit edilir. 1997’de bikinin çıkışından 51 yıl sonra ve Miss America Pageant’ın kurulmasından 77 yıl sonra, yarışmacıların sadece yarışma tarafından geleneksel olarak çıkarılan mayoları (“kurşun geçirmez yelek” denirdi) değil, iki parçalı mayo giymelerine izin verildi. 17 mayo finalistinden ikisi iki paralı mayo giyerken Hawaii’yi temsil eden Erika Kuffman en kısa bikiniyi giyerek mayo yarışmasını kazandı. 2010 yılında, Uluslararası Vücut Geliştiriciler Federasyonu ise bikiniyi yeni bir rekabet kategorisi olarak kabul etti. Hindistan'da Bollywood oyuncusu Sharmila Tagore, Pariste Bir Akşam’da (1967) bikinili olarak göründü, bu çoğu Hintlinin bir aktrisin ilk bikini görünümüyle hatırladığı filmdir. Ayrıca popüler Filmfare dergisi için bikinili poz verdi. Kıyafetler muhafazakar Hint seyircisini şok etti ama aynı zamanda Parveen Babi (Yeh Nazdeekiyan (1987) filmi), Zeenat Aman (Heera Panna 1973 ve Qurbani 1980 filmlerinde) ve Dimple Kapadia (Bobby (1973 filminde) 1970’lerin başlarında giyildi ve bir akım haline geldi. Bikini giymek, adını Hint basınına Bollywood’un tüm zamanların en ateşli on aktrisinden biri olarak koydu ve Bollywood filmlerinde kadınlığın bir göstergesi olan alçakgönüllülüğün tersine çevrilmesi yoluyla kadın kimliğini alt üst etti. 2005’e gelindiğinde Hint filmlerindeki aktörlerin tek bir şarkıda bir düzine kıyafet değiştirmesi olağan hale geldi, şifon sari ile başlayıp bikini ile bitiyordu. Sharmila Tagore, Film Sertifikasyon Merkez Kurulu’nun başkanıyken 2005’te Hint filmlerinde bikininin yükselişini endişe bulucu olduğunu söyledi. Kabullenilişi Fransa’da Réard'ın şirketi ölümünden dört yıl sonra 1988’de kapandı. O yıl bikini, mayo satışlarının yaklaşık %20’sini oluşturuyordu, bu ABD’deki diğer tüm modellerden daha fazlaydı. 1990’larda cilt kanseri farkındalığı arttıkça ve daha basit bir estetiğin moda olmasıyla kısa bikini satışları önemli ölçüde azaldı. Yeni mayo akımı, Shape Magazine’in Haziran 1997 kapağında sert sular için iki parçalı bir yular takan sörf yıldızı Malia Jones tarafından özetlendi. Ancak 90’lardan sonra bikini tekrar geri geldi. ABD’li Pazar araştırma şirketi NPD Group, ülke çapında iki parçalı mayo satışlarının iki yılda %80 arttığını bildirdi. Bir yandan 1980’lerde ve 1990’ların başında tek parça büyük bir geri dönüş yaptı, diğer taraftan 1970’ler ve 1980’lerde telli bikini ile daha kısa bir hal aldı. küçükresim|upright=1.27|Eski ABD Başkanı George W. Bush, Misty May-Treanor (solda) ve ABD Kadınlar Plaj Voleybolu takımından Kerri Walsh Jennings (bikini üniformalarıyla) ile 2008 Pekin Olimpiyatları'nda. “-Kini Ailesi” (yazar William Safire tarafından adlandırıldığı şekliyle), “-İni kız kardeşler” (tasarımcı Anne Cole’un verdiği isim) dahil olmak üzere, çok sayıda sonraki versiyonu içerecek şekilde string bikini, monokini, numokini (üstü eksik), searchini (şeffaf bikini), tankini (atlet üstü, bikini altı), camikini (kaşkorse üstü ve bikini altı), hikini, tanga, minimini şeklinde büyümüştür. 1985’teki sadece bir büyük defilede kısa askısız sütyenler yerine kısa atletli iki parçalı önde bikinili ve arkada tek parça takımlı, askılı, fırfırlı, cüretkar ve göbek deliği açık kıyafetler vardı. Hızla değişen zevkleri karşılamak için bazı üreticiler sipariş üzerine yedi dakikada yapılan bikinileri bir iş haline getirdiler. 150 karattan (30g) fazla kusursuz elmastan oluşan ve 20 milyon sterlin değerindeki dünyanın en pahalı bikinisi, Şubat 2006’da Susan Rosen tarafından tasarlandı. The New York Times’tan Gina Bellafonte’ye göre Charlie’nin Melekleri: Tam Gaz (2003) ve Büyük Dalga (2002) gibi aksiyon filmlerindeki aktirisler, bikiniyi “milenyumun güç kıyafeti” yaptılar. 9 Eylül 1997’de Miss Maryland Jamie Fox, Miss America Pageant’da Ön Mayo Yarışması’nda yarışmak için iki parçalı bir mayoyla 50 yıl sonra yarışan ilk yarışmacı oldu. PETA, vejetaryenliği teşvik etmek için bir reklam kampanyası için Pamela Anderson, Traci Bingham ve Alicia Mayer gibi ünlüleri buzdağı ve maruldan yapılmış bir bikini giyerek kullandı. Columbia Üniversitesi’nden bir protestocu, İran cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad'ın New York City ziyaretine karşı mesaj panosu olarak bikini kullandı. Fransız moda tarihçisi Olivier Saillard’a göre, yüzyılın sonunda bikini “modanın gücü değil, kadınların gücü” nedeniyle dünya çapında en popüler plaj kıyafeti haline geldi. “Mayoların özgürleşmesi her zaman kadınların özgürleşmesiyle alakalı olmuştur” demiştir ancak bir anket tüm bikinilerin %85’inin suya asla dokunmadığını gösteriyor. Metropolitan Sanat Müzesi Kostüm Enstitüsü’nde araştırma görevlisi olan Beth Dincuff Charleston’a göre “Bikini beden bilincini, ahlaki kaygıları ve cinsel tutumları içeren bir sosyal sıçramayı temsil ediyor” diyor. 2000’lerin başında bikiniler, bir tüketici ve perakende bilgi şirketi olan NPD Group’a göre yılda 811 milyon ABD doları değerinde bir sektördür. Bikiniye artan talep, bikini ağdası ve bronzlaşma endüstrileri gibi yan ürünlere talebi de arttırdı. Devam eden tartışmalar Bikini haber medyası için popüler bir konu olmaya devam etti. Mayıs 2011’de İspanya’nın Barselona kentinde bir belediye tüzüğü, plajlara yakın alanlar dışında halka açık yerlerde bikini giyilmesini yasa dışı hale getirdi. İhlal edenler 120 ila 300 avro arasında para cezasına çarptırıldı. 2012 yılında Filipinler’in Cebu kentindeki St. Therasa’s College’in iki öğrencisi, bikinili fotoğrafları Facebook’ta yayınlandığı için mezuniyet törenlerine “gereksiz vücut pozu” nedeniyle katılmaktan men edildi. Öğrenciler koleje dava açtılar ve bölge mahkemesinde geçici olarak kalma hakkı kazandılar. Mayıs 2013’te Cambridge Üniversitesi, Magdalene Koleji’ndeki Wyners Kulübü’nün yıllık bikinili jöle güreşi yarışması düzenlemesini yasakladı. Haziran 2013’te modayla da ilgilenen Gwyneth Paltrow, giyim grubu için 4-8 yaş arası kızların giyebileceği şekilde tasarlanmış bir bikini üretti. Çocuk istismarını önlemeye çalışan bir İngiliz vakfı olan Claude Knight of Kidscape tarafından küçük çocukları cinselleştirdiği için eleştirildi. Vakıf, “çocukların ve çocukluğun cinselleştirilmesine çok karşıyız... bu tür eğilimlerin devam etmesi ve ünlülerin onayını taşımaları çok yazık” şeklinde açıklama yaptı. Güney Carolina, Myrtle Beach’teki 2013 Anma Günü hafta sonu boyunca dört kadın, kalçalarını açıkta bırakan tanga bikini giydiklerinde uygunsuz teşhirden dolayı tutuklandı. Haziran 2013’te Pamela Anderson’un bikinili dansını içeren bir reklam, kadınları aşağıladığı için İngiliz Reklamcılık Standartları Kurumu tarafından yasaklandı. Anderson, erkek meslektaşlarından birinin cinsel fantezisine konu olan bir ofis çalışanını canlandırıyordu. 2002 yılında giyim perakendecisi Abercrombie & Fitch, çocuk bedeni tanga bikini ve iç çamaşırı sattığı için eleştirildi. Ayrıca bakınız Popüler kültürde bikini Mayo tarihi Sütyen tarihi Bikini çeşitleri Kaynakça Kategori:Bikiniler Kategori:Giyim tarihi