o kadar çeşit insan gördüm ki, insana dair ne düşüncem varsa hepsi flu bir alana taşındı. Yani bu düşünceler yıkıla yıkıla, değişe değişe hiçbir sabitliği kalmadı ve müphem, belirsiz bir hâle geldi. Bir insanın kötü olup olmadığını anladığımı, ya da şöyle yaparsam anlayabildiğimi söyleyemiyorum bu yüzden. Ama bir his var işte. Hepimizin tanıdığı bir his. İlk-his mi dersiniz buna, son-his mi, içerdeki ses mi, fark etmez. Bu hissin söylediklerini birkaç maddede sıralayabilirim:
* En doğrusunu bildiğini sananlar tehlikelidir.
* Bir şeyleri, birilerini idealize edenler tehlikelidir.
* Kendilerini başkaları üzerinden tanımlayanlar, birilerine öykünenler tehlikelidir.
* Geride bırakamayanlar tehlikelidir.
Bu tür huyların neticesi, kendini sürekli başkalarına dayatan bir insan profilidir. Bu profil kendisini ve düşüncesini dikte eder, karşısındakinin ne düşüneceğine karar verir, en doğrusunu bildiğini düşündüğü için her şeye karışır. Dayatmacılık manipülasyona dönüşür vb. Bunlar hep insanın temel arzusu olan iktidar arzusundan kaynaklıdır malum. İktidar arzusu ne kadar büyükse içerideki hiçlik/olmamışlık duygusu da o kadar büyüktür. Eh dikkat edin, bu duygu da dünyadaki tüm şerlerin kaynağıdır. En önemlisi, başkaları nezdinde biz de böyle olabiliriz, bizi kim kötülükten beri kılmış? Son kertede, kendi iktidar arzumuzla hesaplaşmak, karşımızdakini anlamanın tek anahtarıdır.
* En doğrusunu bildiğini sananlar tehlikelidir.
* Bir şeyleri, birilerini idealize edenler tehlikelidir.
* Kendilerini başkaları üzerinden tanımlayanlar, birilerine öykünenler tehlikelidir.
* Geride bırakamayanlar tehlikelidir.
Bu tür huyların neticesi, kendini sürekli başkalarına dayatan bir insan profilidir. Bu profil kendisini ve düşüncesini dikte eder, karşısındakinin ne düşüneceğine karar verir, en doğrusunu bildiğini düşündüğü için her şeye karışır. Dayatmacılık manipülasyona dönüşür vb. Bunlar hep insanın temel arzusu olan iktidar arzusundan kaynaklıdır malum. İktidar arzusu ne kadar büyükse içerideki hiçlik/olmamışlık duygusu da o kadar büyüktür. Eh dikkat edin, bu duygu da dünyadaki tüm şerlerin kaynağıdır. En önemlisi, başkaları nezdinde biz de böyle olabiliriz, bizi kim kötülükten beri kılmış? Son kertede, kendi iktidar arzumuzla hesaplaşmak, karşımızdakini anlamanın tek anahtarıdır.