Boeing NC-135 ve NKC-135, Boeing C-135 kargo uçağı ve KC-135 tanker uçağının farklı programlar için modifiye edilmiş özel versiyonlarıdır.
1960'ların başında yoğun nükleer test faaliyetleri 5 Ağustos 1963'te Moskova'da imzalanan ve 10 Ekim 1963'te uygulanmaya başlanan, yeraltı testleri hariç tüm nükleer testleri yasaklayan bir anlaşma ile frenlendi. ABD bu anlaşmaya uyulup uyulmadığını gezegen çapında denetlemek için bir program başlattı. Bu program kapsamında 3 adet uçak Sandia National Laboratories tarafından NC-135'lere dönüştürüldü. 1976 yılına kadar hizmette kalan bu uçaklar, kozmik ışınları ve güneş tutulmalarını gözlemlemek gibi meteorolojik amaçlarla da 1980 yılına kadar kullanıldılar.
1970'lerde iki NKC-135 uçağı elektronik harp cihazlarının test yatağı olarak kullanılmak üzere modifiye edildi. "Black Crow" olarak adlandırılan bu uçaklar diğer NC/NKC-135'lerden (Boeing ECM-135 burnu kadar büyük olmasa da) burunları ile ayırt edilebilir. Ancak bir başka varyant daha vardı. 1970'lerin başında Massachusetts Avco-Everett araştırma laboratuvarı bir karbondioksit lazer silahı geliştirdi. 13 Kasım 1973'te bu lazer ile bir Northrop MQ-33 dronu düşürüldü. Hava Kuvvetleri lazer ışının yakıt tankını patlatacağını ummuştu ancak dronun alüminyum yüzeyini yakarak kontrol sistemini kızartmış ve onu düşürmüştü. 14 Kasım'da yapılan testte lazer uçuş halindeki dronun yakıt deposunun bulunduğu alana 1.2 saniye boyunca kilitlenerek onu patlattı ve istenilen sonuç elde edildi. 1973 yılında bir KC-135 bir uçan laboratuvara dönüştürüldü ve NKC-135A ALL (Airborne Laser Laboratory) olarak adlandırıldı ve bu lazer silahı uçağın gövdesine yerleştirilerek test edilmeye başlandı. 1978 yılında lazerin gücü 10 kat arttırılmıştı.
1981 yılında AIM-9 Sidewinder havadan havaya füzeleri ve bir dron uçağındaki lazerle imha edilemeye çalışıldı ancak deneyler başarıya ulaşmadı. Sistem daha da geliştirildi ve 26 Mayıs 1983'ten 1 Haziran 1983'e kadar 4 AIM-9B'yi, 26 Eylül 1983'te ise bir Sovyet anti gemi füzesini simüle eden BQM-34 dronunu imha etti. Uçak her zaman deneysel olarak kaldı ve 1984 yılında emekliye ayrıldı. 1977 yılında, Kirkland Hava Kuvvetleri Üssündeki Hava Kuvvetleri Silah Laboratuvarı bir kimyasal oksijen iyot lazeri geliştirdi ancak herhangi bir uçakta test edilmedi. Körfez Savaşındaki Scud tehdidi 1996 yılında Hava Kuvvetlerinin tekrar bir lazer silahı programı başlatmasına neden oldu. Northrop Grumman'ın lazeri, Lockheed Martin'in de atış kontrol sistemini ürettiği bu silah sistemi 2007 yılında modifiye edilmiş bir Boeing 747-400F'de test edilmeye başlandı. İlk olarak bir NKC-135 "Big Crow" hedef olarak kullanıldı ve silah sisteminin hareketli bir hedefi takip kabiliyeti test edildi. 2008 ve 2009 boyunca test edilen silah sistemi 11 Şubat 2010 tarihinde bir balistik füzeyi imha etti.
ABD'nin 1970'lerde geliştirdiği ve dronları imha edebilen onlarca kilowatt'lık karbondioksit lazer silahları 1980'lerde havadan havaya füzeleri yok edebilen yüzlerce kilowatt'lık lazerlere evrimleşti. 21. yüzyılda ise megawatt'lık COIL lazerlerle balistik füzeleri imha edebiliyor olsalar da bu sistemlerin hiçbiri operasyonel olmadı. Bu teknolojinin havacılıktaki geleceği NC-135 veya Boeing 747 benzeri platformlarda kullanılan değil, F-35 ve F-22 gibi platformlarda kullanılabilen lazerlerden geçiyor.
1960'ların başında yoğun nükleer test faaliyetleri 5 Ağustos 1963'te Moskova'da imzalanan ve 10 Ekim 1963'te uygulanmaya başlanan, yeraltı testleri hariç tüm nükleer testleri yasaklayan bir anlaşma ile frenlendi. ABD bu anlaşmaya uyulup uyulmadığını gezegen çapında denetlemek için bir program başlattı. Bu program kapsamında 3 adet uçak Sandia National Laboratories tarafından NC-135'lere dönüştürüldü. 1976 yılına kadar hizmette kalan bu uçaklar, kozmik ışınları ve güneş tutulmalarını gözlemlemek gibi meteorolojik amaçlarla da 1980 yılına kadar kullanıldılar.
1970'lerde iki NKC-135 uçağı elektronik harp cihazlarının test yatağı olarak kullanılmak üzere modifiye edildi. "Black Crow" olarak adlandırılan bu uçaklar diğer NC/NKC-135'lerden (Boeing ECM-135 burnu kadar büyük olmasa da) burunları ile ayırt edilebilir. Ancak bir başka varyant daha vardı. 1970'lerin başında Massachusetts Avco-Everett araştırma laboratuvarı bir karbondioksit lazer silahı geliştirdi. 13 Kasım 1973'te bu lazer ile bir Northrop MQ-33 dronu düşürüldü. Hava Kuvvetleri lazer ışının yakıt tankını patlatacağını ummuştu ancak dronun alüminyum yüzeyini yakarak kontrol sistemini kızartmış ve onu düşürmüştü. 14 Kasım'da yapılan testte lazer uçuş halindeki dronun yakıt deposunun bulunduğu alana 1.2 saniye boyunca kilitlenerek onu patlattı ve istenilen sonuç elde edildi. 1973 yılında bir KC-135 bir uçan laboratuvara dönüştürüldü ve NKC-135A ALL (Airborne Laser Laboratory) olarak adlandırıldı ve bu lazer silahı uçağın gövdesine yerleştirilerek test edilmeye başlandı. 1978 yılında lazerin gücü 10 kat arttırılmıştı.
1981 yılında AIM-9 Sidewinder havadan havaya füzeleri ve bir dron uçağındaki lazerle imha edilemeye çalışıldı ancak deneyler başarıya ulaşmadı. Sistem daha da geliştirildi ve 26 Mayıs 1983'ten 1 Haziran 1983'e kadar 4 AIM-9B'yi, 26 Eylül 1983'te ise bir Sovyet anti gemi füzesini simüle eden BQM-34 dronunu imha etti. Uçak her zaman deneysel olarak kaldı ve 1984 yılında emekliye ayrıldı. 1977 yılında, Kirkland Hava Kuvvetleri Üssündeki Hava Kuvvetleri Silah Laboratuvarı bir kimyasal oksijen iyot lazeri geliştirdi ancak herhangi bir uçakta test edilmedi. Körfez Savaşındaki Scud tehdidi 1996 yılında Hava Kuvvetlerinin tekrar bir lazer silahı programı başlatmasına neden oldu. Northrop Grumman'ın lazeri, Lockheed Martin'in de atış kontrol sistemini ürettiği bu silah sistemi 2007 yılında modifiye edilmiş bir Boeing 747-400F'de test edilmeye başlandı. İlk olarak bir NKC-135 "Big Crow" hedef olarak kullanıldı ve silah sisteminin hareketli bir hedefi takip kabiliyeti test edildi. 2008 ve 2009 boyunca test edilen silah sistemi 11 Şubat 2010 tarihinde bir balistik füzeyi imha etti.
ABD'nin 1970'lerde geliştirdiği ve dronları imha edebilen onlarca kilowatt'lık karbondioksit lazer silahları 1980'lerde havadan havaya füzeleri yok edebilen yüzlerce kilowatt'lık lazerlere evrimleşti. 21. yüzyılda ise megawatt'lık COIL lazerlerle balistik füzeleri imha edebiliyor olsalar da bu sistemlerin hiçbiri operasyonel olmadı. Bu teknolojinin havacılıktaki geleceği NC-135 veya Boeing 747 benzeri platformlarda kullanılan değil, F-35 ve F-22 gibi platformlarda kullanılabilen lazerlerden geçiyor.
