Sokakta dövüş sanatları değil kondisyon kurtarır. Patlamaya hazır bomba gibi dolaşan atarlı giderli yurdum erkeklerinin geneli lapacıdır. Dolayısıyla hararetli bir kavga anında çoğunluğu sağa sola rastgele 2-3 yumruk (yumruğumsu) salladıktan sonra beyinlerine oksijen gitmediği için kendilerini kontrol edemezler ve anlamsız bir şekilde bağırıp çağırmaya başlarlar.
Sağlam kondisyona sahip herhangi bir sporcunun kavga ettiği bir ana denk gelirseniz, öncelikle fark edeceğiniz şey avazı çıktığı kadar bağırmayışı ve sakin kalışı olur. Kavgada kendini yırtarcasına bağıran kişiler, yukarıda bahsettiğim üzere beyinlerine oksijen gitmediği için ne yaptıklarını bilmeden, o an tamamen primitif bir refleksle bağırıp çağırarak kavga ettikleri kişiyi bastırmaya çalışan süzme kekolardır. Eli icraat yapan, 2 yumruk salladıktan sonra nefes nefese kalmayan kondisyon sahibi kişiler ise sessiz sedasız çevrelerini kontrol ederek olaya hakim olurlar.
Kondisyon çok önemli arkadaşlar. Kavga tecrübenizin olup olmaması da mühim değil. (Sokak kavgası özelinde söylüyorum) Ayrıca profesyonel bir boksör, ortada sinir uçlarına dokunan bir gerekçe yoksa asla kavga etmez; şayet kavga ortamı başlamak üzereyse "profesyonel boksörüm, uzak durun" diyerek ikaz eder veya bir şekilde ortamdan uzaklaşmaya çalışır. İşin gerçeği ise şu: Hangi dövüş sanatında uzman olursanız olun; isterseniz Bruce Lee'nin kayıp torunu olun, isterseniz Muhammed Ali'nin uzaktan bi akrabası olun, sokakta kavgayla gürültüyle işiniz olmasın. En hafif senaryoda "ben adamı böyle yaparım, bi koyarım çenesini kırarım" diyen adamın götüne bıçağı takarlar 3 ay yerinden kalkamaz. Hafif olmayan senaryoları ise her gün haberlerden izliyoruz işte; kaşının üstünde göz var deyip milletin kafasına sıkıyorlar sokakta.
Yumruk yumruğa dövüş devri bitti artık, at izi it izine karışmış kimin ne olduğu belli değil. En delikanlısı mezarda yatıyor bunu kimse unutmasın. Edit: Konuya örnek teşkil etmesi açısından buraya kısa bir görüntü bırakayım, sokakta yumruğuna güvenen arkadaşlar bu görüntüyü iyi izlesin: [link]
Görüldüğü üzere siyah bereli arkadaş önce yeşil montlu dayıyı indirmiş, sonra da diğerini sağlam bir kroşeyle yere yapıştırıyor, peki sonra? Dayı arkadan silahı çıkartıp ayağına 2 tane atıyor, bereli arkadaş arkasına bakmadan topuk yaylası. Kritik soru şu: Ya ayağına değil de kafasına sıksaydı? Bu sorunun cevabını düşünürken, aynı zamanda şu soruyu da kendinize sorun: "Hayatımda yüzünü belki bir daha görmeyeceğim bir insanla 10 saniyelik erkeklik savaşı için eşimi kocasız, evladımı yetim, anamı babamı evlatsız bırakmaya değer mi?"
Biri size küfür mü etti, he deyin geçin. Yol verme kavgası mı yaşanıyor, alttan alan taraf siz olun. "Alttan alırsam kendini bir halt zanneder, bana üstün geldiğini düşünür, sağda solda hava atar" gibi ergence düşüncelere kapılıp kendi kendinizi tribe sokmayın. Sakin kalın, kendinizi o hararetli anda şöyle sakinleştirin: "Bu kişiyi bir daha görmeyeceğim" bırakın karşınızda aranan, ısrarla kavga isteyen kişi sizden istediğini alamasın. Emin olun bu tarz kaşıntısı olan toksik varlıklar zaten belasını mutlaka bir yerden bulur. Bırakın belasını tıpkı kendi gibi başka bir beladan bulsun.
Sağlam kondisyona sahip herhangi bir sporcunun kavga ettiği bir ana denk gelirseniz, öncelikle fark edeceğiniz şey avazı çıktığı kadar bağırmayışı ve sakin kalışı olur. Kavgada kendini yırtarcasına bağıran kişiler, yukarıda bahsettiğim üzere beyinlerine oksijen gitmediği için ne yaptıklarını bilmeden, o an tamamen primitif bir refleksle bağırıp çağırarak kavga ettikleri kişiyi bastırmaya çalışan süzme kekolardır. Eli icraat yapan, 2 yumruk salladıktan sonra nefes nefese kalmayan kondisyon sahibi kişiler ise sessiz sedasız çevrelerini kontrol ederek olaya hakim olurlar.
Kondisyon çok önemli arkadaşlar. Kavga tecrübenizin olup olmaması da mühim değil. (Sokak kavgası özelinde söylüyorum) Ayrıca profesyonel bir boksör, ortada sinir uçlarına dokunan bir gerekçe yoksa asla kavga etmez; şayet kavga ortamı başlamak üzereyse "profesyonel boksörüm, uzak durun" diyerek ikaz eder veya bir şekilde ortamdan uzaklaşmaya çalışır. İşin gerçeği ise şu: Hangi dövüş sanatında uzman olursanız olun; isterseniz Bruce Lee'nin kayıp torunu olun, isterseniz Muhammed Ali'nin uzaktan bi akrabası olun, sokakta kavgayla gürültüyle işiniz olmasın. En hafif senaryoda "ben adamı böyle yaparım, bi koyarım çenesini kırarım" diyen adamın götüne bıçağı takarlar 3 ay yerinden kalkamaz. Hafif olmayan senaryoları ise her gün haberlerden izliyoruz işte; kaşının üstünde göz var deyip milletin kafasına sıkıyorlar sokakta.
Yumruk yumruğa dövüş devri bitti artık, at izi it izine karışmış kimin ne olduğu belli değil. En delikanlısı mezarda yatıyor bunu kimse unutmasın. Edit: Konuya örnek teşkil etmesi açısından buraya kısa bir görüntü bırakayım, sokakta yumruğuna güvenen arkadaşlar bu görüntüyü iyi izlesin: [link]
Görüldüğü üzere siyah bereli arkadaş önce yeşil montlu dayıyı indirmiş, sonra da diğerini sağlam bir kroşeyle yere yapıştırıyor, peki sonra? Dayı arkadan silahı çıkartıp ayağına 2 tane atıyor, bereli arkadaş arkasına bakmadan topuk yaylası. Kritik soru şu: Ya ayağına değil de kafasına sıksaydı? Bu sorunun cevabını düşünürken, aynı zamanda şu soruyu da kendinize sorun: "Hayatımda yüzünü belki bir daha görmeyeceğim bir insanla 10 saniyelik erkeklik savaşı için eşimi kocasız, evladımı yetim, anamı babamı evlatsız bırakmaya değer mi?"
Biri size küfür mü etti, he deyin geçin. Yol verme kavgası mı yaşanıyor, alttan alan taraf siz olun. "Alttan alırsam kendini bir halt zanneder, bana üstün geldiğini düşünür, sağda solda hava atar" gibi ergence düşüncelere kapılıp kendi kendinizi tribe sokmayın. Sakin kalın, kendinizi o hararetli anda şöyle sakinleştirin: "Bu kişiyi bir daha görmeyeceğim" bırakın karşınızda aranan, ısrarla kavga isteyen kişi sizden istediğini alamasın. Emin olun bu tarz kaşıntısı olan toksik varlıklar zaten belasını mutlaka bir yerden bulur. Bırakın belasını tıpkı kendi gibi başka bir beladan bulsun.