Bugün annem bana vasiyetiyle ilgili bir husus paylaştı: “Eğer babandan önce ölürsem beni sakın onun yanına gömmeyin, ne cennette ne cehennemde onun yanında olmak istemiyorum.”
Emin misin dedim. Emindi. Babam 74, annem 69 yaşında. Bunun üzerine boşanmış bir birey olarak mutsuz evliliklerini sonlandırmakla ilgili üç beş kelam etme ihtiyacı duydum.
1) Hayat kısa, kuşlar uçuyor. Hepimize biçilmiş maksimum bir zaman dilimi var. 10 dakika sonra da bu hayata veda etme ihtimalimiz mevcut. Mutsuz, stresli, huzursuz olmak için hayat kısa. Eğer boşanmak gibi bir durum söz konusuysa bir şeylerde sorun vardır. Kendini dinle; genel itibariyle mutlu musun? Kafanı yastığına huzurla mı koyuyorsun? Bir bütün olarak düşün. İstediğin bu mu? Eğer cevabın hayır ise ölümlüsün arkadaşım, zorlama. Hayat kısa, sündürme, seni mutlu edebilecek ihtimaller mevcut olabilir. Umutsuzluğa kapılma.
2) Bazen sevmek yetmeyebilir. Sen elmayı seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda değil. Evet başta birbirinizi seviyordunuz, birlikte olmak istiyordunuz. Ama zamanla sen de, o da değişebilir. Beklentiler, boşa düşebilir, hayata dair yaşanmışlıklar arttıkça edinilen tecrübeyle doğru orantılı olarak düşünceler değişebilir. Ben çok seviyorum ayrılmak istemiyorum diyorsan bunu bir düşün. Sevmek güzel ama bu karşılıklı olmayabilir, karşılıklı olsa bile yeterli olmayabilir.
3) Sevgi ve alışkanlık kavramları birbirine karışabilir. Sevgi bence çok güçlü ve güzel bir duygu. Ama boşanma söz konusu olduğunda burada kafalar karışabiliyor. Sevgiyor musun yoksa alışkanlığından ötürü gitmemek için ayak mı diriyorsun? Evet bir düzenin var. Ama evlenmeden önce de bir düzenin vardı, evlendin ve yeni düzene nasıl alıştın? Yine alışırsın. Kolay mı? Hayır. Ama alışırsın. Eninde sonunda alışırsın, hayatın algoritması bu. İnsan eninde sonunda alışıyor.
4) Bulunduğun yerde mutlu değilsen konfor alanından çıkmalısın. Bu da tamamen değişimden korkmakla alakalı. Alıştığın bir düzen var. Boşanmadan sonra ise belirsizlik.. Mutsuzsun, bilinen bir gerçek, bu elde. Boşandığında ne olacak? Belirsizlik. İnsan belirli bir mutsuzluğu bilinmezliğe tercih edebiliyor. Şu an her şey kötü olsa bile öngörülebilir. Ama boşandığında belirsiz bir alana gireceksin. Gir o alana, korkma. Belirsiz ama en azından "oh be! Dünya varmış!" deme ihtimalin olacak. Ve bence "oh be!" deme ihtimalin çok yüksek.
5) Ama çok emek verdim, boşanmam! Hayatında ilk defa mı bir şeye emek veriyorsun? Ufacık bebektin; emeklemek, yürümek, agu demek için emek verdin. Ayrıca her emeğin karşılığı olsaydı bütün dünya bayram olurdu inan. Emeğin karşılığını alırsın ya da alamazsın, rus ruleti. Takılma bence, devam et.
6) Bekara boşamak kolaydır. Bunu tecrübe etmemiş insanlar atar tutar. Öyle aslan böyle kaplandırlar. Kulak asmayın. Gaza gelmeyin, hisleriniz ve düşünceleriniz konusunda dış etkilerden arınarak emin olun.
7) Ah yavrum biz neler yaşadık, kol kırılır yen içinde kalır. Sen yaşadın (anne, baba, teyze, amca)! Yav bu kol yen içinde kalacak diye sana 1 kereliğine verilmiş hayatı böyle mi yaşayacaksın? Bak sorunsuz ilişki yoktur. Annenle, babanla, evcil hayvanınla hatta kendinle bile sorun yaşarsın. İlişki söz konusuysa çatışma kaçınılmazdır. Ama bunun dozuna tahammül etme konusu da kişiden kişiye değişir. Ters düşmek, tartışmak normal. Diyorum ya kendimizle bile çatışıyoruz. Evet kol kırılır ama bir yere kadar yen içinde kalır. Bunun sınırı sende. Toplum baskısının esiri olma. Hayat senin.
8) Arabesk havalara girebilirsin. Üzüleceksin, yıpranacaksın, ağlayacaksın, kendini veya eşini suçlayacaksın, özleyeceksin aynı zamanda. E normaaaal. Gerekirse dibe vur. Yas süreci bu, yaşaman gerek zaten. İnan bana tüm bunları tecrübe etmek sana bir şeyler katacak. Son olarak sizden boşanmak isteyen partnere eyvallah diyin gidin, çekişme falan yaşamaya sündürmeye gerek yok. İnat etmeyin arkadaşlar. Salın ipini gitsin, hayat kısa, kuşlar uçuyor. "Öldüğümde beni babanın yanına gömmeyin" dememeniz dileğiyle..
Emin misin dedim. Emindi. Babam 74, annem 69 yaşında. Bunun üzerine boşanmış bir birey olarak mutsuz evliliklerini sonlandırmakla ilgili üç beş kelam etme ihtiyacı duydum.
1) Hayat kısa, kuşlar uçuyor. Hepimize biçilmiş maksimum bir zaman dilimi var. 10 dakika sonra da bu hayata veda etme ihtimalimiz mevcut. Mutsuz, stresli, huzursuz olmak için hayat kısa. Eğer boşanmak gibi bir durum söz konusuysa bir şeylerde sorun vardır. Kendini dinle; genel itibariyle mutlu musun? Kafanı yastığına huzurla mı koyuyorsun? Bir bütün olarak düşün. İstediğin bu mu? Eğer cevabın hayır ise ölümlüsün arkadaşım, zorlama. Hayat kısa, sündürme, seni mutlu edebilecek ihtimaller mevcut olabilir. Umutsuzluğa kapılma.
2) Bazen sevmek yetmeyebilir. Sen elmayı seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda değil. Evet başta birbirinizi seviyordunuz, birlikte olmak istiyordunuz. Ama zamanla sen de, o da değişebilir. Beklentiler, boşa düşebilir, hayata dair yaşanmışlıklar arttıkça edinilen tecrübeyle doğru orantılı olarak düşünceler değişebilir. Ben çok seviyorum ayrılmak istemiyorum diyorsan bunu bir düşün. Sevmek güzel ama bu karşılıklı olmayabilir, karşılıklı olsa bile yeterli olmayabilir.
3) Sevgi ve alışkanlık kavramları birbirine karışabilir. Sevgi bence çok güçlü ve güzel bir duygu. Ama boşanma söz konusu olduğunda burada kafalar karışabiliyor. Sevgiyor musun yoksa alışkanlığından ötürü gitmemek için ayak mı diriyorsun? Evet bir düzenin var. Ama evlenmeden önce de bir düzenin vardı, evlendin ve yeni düzene nasıl alıştın? Yine alışırsın. Kolay mı? Hayır. Ama alışırsın. Eninde sonunda alışırsın, hayatın algoritması bu. İnsan eninde sonunda alışıyor.
4) Bulunduğun yerde mutlu değilsen konfor alanından çıkmalısın. Bu da tamamen değişimden korkmakla alakalı. Alıştığın bir düzen var. Boşanmadan sonra ise belirsizlik.. Mutsuzsun, bilinen bir gerçek, bu elde. Boşandığında ne olacak? Belirsizlik. İnsan belirli bir mutsuzluğu bilinmezliğe tercih edebiliyor. Şu an her şey kötü olsa bile öngörülebilir. Ama boşandığında belirsiz bir alana gireceksin. Gir o alana, korkma. Belirsiz ama en azından "oh be! Dünya varmış!" deme ihtimalin olacak. Ve bence "oh be!" deme ihtimalin çok yüksek.
5) Ama çok emek verdim, boşanmam! Hayatında ilk defa mı bir şeye emek veriyorsun? Ufacık bebektin; emeklemek, yürümek, agu demek için emek verdin. Ayrıca her emeğin karşılığı olsaydı bütün dünya bayram olurdu inan. Emeğin karşılığını alırsın ya da alamazsın, rus ruleti. Takılma bence, devam et.
6) Bekara boşamak kolaydır. Bunu tecrübe etmemiş insanlar atar tutar. Öyle aslan böyle kaplandırlar. Kulak asmayın. Gaza gelmeyin, hisleriniz ve düşünceleriniz konusunda dış etkilerden arınarak emin olun.
7) Ah yavrum biz neler yaşadık, kol kırılır yen içinde kalır. Sen yaşadın (anne, baba, teyze, amca)! Yav bu kol yen içinde kalacak diye sana 1 kereliğine verilmiş hayatı böyle mi yaşayacaksın? Bak sorunsuz ilişki yoktur. Annenle, babanla, evcil hayvanınla hatta kendinle bile sorun yaşarsın. İlişki söz konusuysa çatışma kaçınılmazdır. Ama bunun dozuna tahammül etme konusu da kişiden kişiye değişir. Ters düşmek, tartışmak normal. Diyorum ya kendimizle bile çatışıyoruz. Evet kol kırılır ama bir yere kadar yen içinde kalır. Bunun sınırı sende. Toplum baskısının esiri olma. Hayat senin.
8) Arabesk havalara girebilirsin. Üzüleceksin, yıpranacaksın, ağlayacaksın, kendini veya eşini suçlayacaksın, özleyeceksin aynı zamanda. E normaaaal. Gerekirse dibe vur. Yas süreci bu, yaşaman gerek zaten. İnan bana tüm bunları tecrübe etmek sana bir şeyler katacak. Son olarak sizden boşanmak isteyen partnere eyvallah diyin gidin, çekişme falan yaşamaya sündürmeye gerek yok. İnat etmeyin arkadaşlar. Salın ipini gitsin, hayat kısa, kuşlar uçuyor. "Öldüğümde beni babanın yanına gömmeyin" dememeniz dileğiyle..
