İçimde bir boşluk var sanki. Neden çalışıyorum? Neden varım? Uyumak istemiyorum, uyanmak da istemiyorum. Arada bir haykırmak istiyorum ama yalnızlığın sessizliğini bırakmak istemiyorum. İnsanlardan uzak duruyorum. Onların umurunda bile değil gibi. Kimi beni hor görüyor, sanki bana muhatap olmaya tenezzül etmiyor. Sizinki gibi boş vakit geçirmeleri beni sıkmaktan başka bir duygu uyandırmıyor. Her şey anlamsız geliyor. Her şey boş. Hayatın gerçekten bir anlamı var mıydı? Babam nereden öğrendi böyle pastalar yapmayı acaba?