Dünyanın başlıca dinleri ve ruhani gelenekleri az sayıda ana grupta sınıflandırılabilir ancak bu tek tip bir uygulama değildir. Bu teori 18. yüzyılda farklı toplumlardaki göreceli nezaket seviyelerini tanımak amacıyla ortaya çıkmıştır ancak bu uygulama o zamandan beri pek çok çağdaş kültürde itibarını kaybetmiştir Dini kategorilerin tarihi küçükresim|upright=1.36| "Hristiyanlar, Müslümanlar ve Paganlar "ın medeniyet seviyelerine karşılık geldiği 1821 tarihli bir dünya haritası (Haritada Budizm ve Hinduizm arasında bir ayrım yapılmamıştır). küçükresim|upright=1.36| 1883 yılında Hristiyanları, Budistleri, Hinduları, Müslümanları ve Fetişistleri temsil eden renklere ayrılmış bir dünya haritası Hristiyan sınıflandırmaları Başlangıçta Hristiyanların dünya inançları arasında basit bir ikilik vardı: Hristiyan uygarlığına karşı yabancı sapkınlık ya da barbarlık. 18. yüzyılda "sapkınlık", Yahudilik ve İslam olarak açıklığa kavuşturuldu; Paganizm paganizmle birlikte bu, John Toland'ın Nazarenus'u ya da Yahudi, Gentile ve Mahometan Hristiyanlığı gibi üç İbrahimi dini dinin kendi içinde farklı "uluslar" ya da mezhepler olarak temsil eden "gerçek tektanrıcılık" gibi eserleri ortaya çıkaran dörtlü bir sınıflandırma yarattı. Daniel Defoe orijinal tanımı şu şekilde tanımladı: "Din, tam anlamıyla Tanrı'ya verilen İbadettir, ancak aynı zamanda Putlara ve sahte Tanrılara İbadet için de geçerlidir." 19. yüzyılın başında, 1780 ile 1810 arasında, dil önemli ölçüde değişti: "din"in maneviyatla eşanlamlı olması yerine, yazarlar hem Hristiyanlığı hem de diğer ibadet biçimlerini ifade etmek için çoğul "dinler"i kullanmaya başladılar. Bu nedenle, örneğin, Hannah Adams'ın ilk dönem ansiklopedisinin adı An Alphabetical Compendium of the Different Sects...' den A Dictionary of All Religions and Religious Mezhepler olarak değiştirildi. 1838'de, Hristiyanlık, Musevilik, Muhammedilik (İslam'ın eski terimi) ve paganizm'in dörtlü ayrımı, Josiah Conder'in İnsanlık Arasında Günümüze Gelen Tüm Dinlere İlişkin Analitik ve Karşılaştırmalı Görüşü ile önemli ölçüde arttı. Conder'in çalışmaları hâlâ dörtlü sınıflandırmaya bağlıydı, ancak ayrıntılara dikkat ettiğinde, modern Batı imajına benzer bir şey yaratmak için pek çok tarihsel çalışmayı bir araya getiriyor: Dürzileri, Yezidileri, Mandalıları ve Elamlıları içeriyor. muhtemelen tek tanrılı grupların bir listesi altında ve son kategori olan "şirk ve panteizm" altında, Zerdüştlüğü, Hindistan'ın "Vedalar, Puranalar, Tantralar, Reform mezhepleri" ve "Brahminik putperestliği" listeledi. ," Budizm, Jainizm, Sihizm, Lamaizm, "Çin ve Japonya dini" ve diğerleri gibi "okuma yazma bilmeyen hurafeler". Hristiyan olmayanları Hristiyanlarla aynı seviyeye koyan "dünya dini" ifadesinin modern anlamı, Chicago'daki 1893 Dünya Dinleri Parlamentosu ile başladı. Parlamento, insanları dini deneyimlerin çeşitliliği hakkında bilgilendirmek amacıyla özel olarak finanse edilen bir düzine konferansın oluşturulmasını teşvik etti: bu dersler, dünya dinlerinin kamusal anlayışını büyük ölçüde etkileyen William James, DT Suzuki ve Alan Watts gibi araştırmacıları finanse etti. 20. yüzyılın ikinci yarısında, "dünya dini" kategorisi, özellikle çok farklı kültürler arasında paralellikler kurmak ve böylece dinsel ile seküler arasında keyfi bir ayrım yaratmak için ciddi bir sorun haline geldi. İslam kategorizasyonları İslam'da Kuran üç kategoriden bahseder: Müslümanlar, Kitap Ehli ve putperestler. Sınıflandırma Dini gelenekler, karşılaştırmalı dinde, tarihsel kökene ve karşılıklı etkiye göre düzenlenen süper gruplara ayrılır. Semavi dinler Batı Asya'da, Hint dinleri Hint alt kıtasında (Güney Asya) ve Doğu Asya dinleri Doğu Asya'da ortaya çıkar. Bölgeler üstü etkiye sahip diğer bir grup, kökenleri Orta ve Batı Afrika'da olan Afro-Amerikan dinidir . Orta Doğu dinleri: Semavi dinler en büyük gruptur ve bunlar esas olarak Yahudilik, Hristiyanlık, İslam ve Bahai İnancından oluşur. İsimlerini ata İbrahim'den alıyorlar ve tektanrıcılık uygulamasıyla birleşiyorlar. Bugün, en az 3.8milyar insan Semavi dinlerin takipçisidir ve Doğu ve Güneydoğu Asya bölgeleri dışında tüm dünyaya yayılmıştır. Birkaç Semavi örgüt, güçlü bir şekilde kendi dinini yayma taraftarıdır . Daha az taraftarı olan İbrahimi dinler arasında Baháʼí Dini, Dürzi inancı, Samaritanizm ve Rastafari yer alır. Kısmen Hint-Avrupa kökenli İran dinleri Zerdüştlük, Yezdânizm, Uatsdin, Yarsanizm, Maniheizm ve Yezidiliği içerir. Gnostisizm, Orta Doğu'da ve diasporada hala canlı olan Mandeizm'in tarihsel geleneklerini içerir. Doğu dinleri: Büyük Hindistan'da ortaya çıkan Hint dinleri ve diğerleri arasında dharma, karma, reenkarnasyon gibi bir dizi anahtar kavramı paylaşma eğilimindedirler. Hindistan alt kıtasında, Doğu Asya'da, Güneydoğu Asya'da ve Rusya'nın izole edilmiş bölgelerinde en fazla etkiye sahipler. Başlıca Hint dinleri Hinduizm, Jainizm, Budizm ve Sihizm'dir. Doğu Asya dinleri, Tao (Çince), Đạo (Vietnamca) veya Dō (Japonca veya Korece) kavramlarını kullanan birkaç Doğu Asya dininden oluşur. Çin dini düşüncesinden etkilenen birçok Çin halk dinini, Taoizm ve Konfüçyüsçülüğü ve Vietnam, Kore ve Japon dinlerini içerir. Her kıtada bulunan yerli etnik dinler, artık dünyanın birçok yerinde büyük örgütlü inançlar tarafından marjinalize ediliyor veya büyük dinlerin gizli akımları ( halk dinleri ) olarak varlığını sürdürüyor. Geleneksel Afrika dinlerini, Asya şamanizmini, Amerikan yerlilerinin dinlerini, Austronesian ve Avustralya Aborijin geleneklerini, Çin halk dinlerini ve savaş sonrası Şinto'yu içerir. Daha geleneksel listelerde bu, tarihsel çok tanrıcılıkla birlikte "putperestlik" olarak anılır. Afrika dinleri: Sahra Altı Afrika'nın kabile halklarının dinleri, ancak eski Orta Doğu'ya ait olduğu düşünülen eski Mısır dini hariç; Orta ve Batı Afrika'nın geleneksel dinlerine dayanan, 16. ila 18. yüzyıllardaki Atlantik köle ticaretinin bir sonucu olarak ithal edilen, Amerika'da uygulanan Afrika diasporik dinleri . Yeni dini hareket, 19. yüzyıldan beri ortaya çıkan, genellikle Ayyavazhi, Mormonizm, Ahmediye, Yehova'nın Şahitleri, çok tanrılı yeniden yapılanma ve benzeri gibi eski geleneklerin yönlerini birleştiren, yeniden yorumlayan veya canlandıran herhangi bir dini inanca uygulanan terimdir. Dini demografi sağ|küçükresim|upright=1.82| Başlıca mezhepler ve dinler haritası Büyük bir dini tanımlamanın bir yolu da mevcut taraftarlarının sayısıdır. Dinlere göre nüfus sayıları, nüfus sayımı raporları ve nüfus anketlerinin (din verilerinin nüfus sayımında toplanmadığı ülkelerde, örneğin Amerika Birleşik Devletleri veya Fransa) bir kombinasyonu ile hesaplanır, ancak sonuçlar soruların ifade edilme şekline, kullanılan din tanımlarına ve anketi yürüten kurum veya kuruluşların önyargılarına bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Gayri resmi veya örgütlenmemiş dinlerin sayılması özellikle zordur. Dünya nüfusunun dindarlık profilini belirlemek için en iyi metodoloji konusunda araştırmacılar arasında bir fikir birliği yoktur. Bir dizi temel husus çözüme kavuşturulmamıştır: "Tarihsel olarak baskın olan dini kültür[ler]"in sayılıp sayılmayacağı Yalnızca belirli bir dini aktif olarak "uygulayan" kişileri sayıp saymamak Bir "bağlılık" kavramına dayalı olarak sayılıp sayılmayacağı Yalnızca belirli bir mezheple açıkça kendini tanımlayanların sayılıp sayılmayacağı İster sadece yetişkinleri sayın, ister çocukları da dahil edin. Yalnızca devlet tarafından sağlanan resmi istatistiklere güvenilip güvenilmeyeceği Birden fazla kaynak ve aralık mı yoksa tek bir "en iyi kaynak(lar)" mı kullanılacağı En büyük dini gruplar Orta ölçekli dinler Bölgeye göre The World Factbook - CIA'ya göre ülkelere göre dinler Bölgeye göre din Afrika'da Din Antarktika'da Din Asya'da Din Orta Doğu'da Din Müslüman dünya (GB Asya ve K Afrika) Avrupa'da Din Avrupa Birliği'nde Din Hristiyan dünyası Kuzey Amerika'da Din Okyanusya'da Din Güney Amerika'da Din Bağlılık eğilimleri Kendinden bildirilen bağlılık haritaları Ayrıca bakınız Dinsizlik Dinlerin ve manevi geleneklerin listesi Dini toplulukların listesi Dini dönüşüm Devlet dini Kaynakça Kaynaklar İleri okumalar Dış bağlantılar Kategori
in demografisi Kategoriinî listeler
in demografisi Kategoriinî listeler