Büyük Marsilya Vebası

[bullvar_katip]

sağ|küçükresim|upright=1.14| Büyük Veba sırasında Marsilya sağ|küçükresim|upright=0.68| Büyük Veba sırasında cesetlerin elden çıkarılmasına ilişkin genel duyuru, 1720 Büyük Marsilya Vebası, Batı Avrupa'daki son büyük hıyarcıklı veba salgınıydı. 1720'de Fransa'nın Marsilya kentinde başlayan salgın, iki yıl içerisinde 50.000'i şehirde 50.000'i de kuzeydeki çevre il ve kasabalarda olmak üzere toplam 100.000 kişiyi öldürdü. Ekonomik faaliyetlerin toparlanması, ticaretin Batı Hint Adaları ve Latin Amerika'ya yayılmasıyla yalnızca birkaç yıl sürse de nüfusun 1720 öncesindeki düzeye geri dönmesi 1765 yılına kadar mümkün olmadı. küçükresim Veba öncesi şehir Sanitasyon kurulu 1580 vebasının sonunda, Marsilya'daki insanlar hastalığın gelecekte yayılmasını kontrol altına almak için bazı önlemler aldı. Marsilya belediye meclisi, üyeleri belediye meclisinden ve şehrin doktorlarından seçilecek olan bir sağlık kurulu kurdu. Kurulun kesin kuruluş tarihi bilinmiyor, ancak varlığından ilk olarak Aix Parlamentosu'nun 1622 tarihli bir metninde bahsediliyor. Yeni kurulan sanitasyon kurulu, şehrin sağlığını korumak için bir dizi tavsiyede bulundu. Marsilya'nın sağlığını korumak için bir bürokrasi kurdular. Sanitasyon kurulu, şehri dış güvenlik açıklarından korumaya ek olarak, bir kamu altyapısı inşa etmeye çalıştı. Marsilya'nın ilk devlet hastanesi de bu dönemde inşa edildi ve tam donanımlı doktor ve hemşire kadrosu verildi. Ek olarak, yerel doktorların akreditasyonundan sağlık kurulu sorumluydu. Sağlık kurulu, bir veba sırasında yayılan çok sayıda yanlış bilgiyi gerekçe göstererek, en azından vatandaşlara güvenilir olduğuna inanılan doktorların bir listesini sağlamaya çalıştı. Sanitasyon kurulu, Marsilya şehrinin oluşturduğu ilk yürütme organlarından biriydi. Kurulun artan sorumluluklarını desteklemek için görevlendirildi. Karantina sistemi Sanitasyon Kurulu, üç kademeli bir kontrol ve karantina sistemi kurdu. Yönetim kurulu üyeleri, gelen tüm gemileri denetledi ve onlara üç "sağlık raporundan" birini verdi. "Sağlık beyannamesi" daha sonra geminin ve yükünün şehre erişim seviyesini belirledi. Sağlık kurulu üyelerinden oluşan bir heyet gelen her gemiyi karşılayacaktı. Geminin karaya oturduğu her şehri kaydeden kaptanın günlüğünü gözden geçirdiler ve bunu sağlık kurulunun Akdeniz'de son zamanlarda veba vakalarına dair söylentiler bulunan şehirleri içeren ana listesiyle karşılaştırdılar. Heyet ayrıca tüm kargo, mürettebat ve yolcuları denetleyerek olası hastalık belirtileri aradı. Ekip hastalık belirtileri görürse, geminin Marsilya rıhtımına inmesine izin verilmezdi. Gemi ilk testi geçerse ve hiçbir hastalık belirtisi yoksa, ancak geminin seyahat programında belgelenmiş veba faaliyeti olan bir şehir varsa, gemi Marsilya limanının dışındaki adalarda ikinci karantina aşamasına gönderildi. Bir gemi için temiz bir sağlık raporu bile ada dışında en az 18 günlük karantina gerektiriyordu. Bu süre zarfında mürettebat, şehrin çevresinde inşa edilen lazarettolardan / lazaretlerden birinde tutulacaktı. Lazarettolar ayrıca gemiye ve kişilere verilen sağlık raporları ile ilgili olarak sınıflandırıldı. Mürettebattan biri temiz bir faturayla, aynı anda birçok gemi ve mürettebatı barındıracak kadar büyük olan ve mağazalarla donatılmış en büyük karantina alanına gitti. Mürettebat üyelerinin veba olabileceğine inanılırsa, Marsilya limanının kıyısındaki bir adada inşa edilen daha izole karantina bölgesine gönderildiler. Mürettebat ve yolcuların herhangi bir veba belirtisi gösterip göstermediğini görmek için 50 ila 60 gün boyunca orada beklemeleri gerekiyordu. Mürettebat zamanını doldurduktan sonra, mallarını satmaları ve yola çıkmadan önce eğlenmeleri için şehre girmelerine izin verildi. Salgın ve ölümler Bu büyük veba salgını, 14. yüzyılın başlarında başlayan yıkıcı olayların ardından hıyarcıklı veba salgınının son nüksüdür. Marsilya'da bilinen ilk hıyarcıklı veba örneği, 1347 sonbaharında Kara Veba'nın gelişidir. Çağdaş raporlara göre, Mayıs 1720'de Yersinia pestis, Grand-Saint-Antoine ticaret gemisiyle Doğu Akdeniz'den Marsilya limanına ulaştı. Gemi daha önce Smyrna, Trablus ve Kıbrıs'a uğrayarak Lübnan'daki Sayda'dan ayrılmıştı. İlk enfekte olan bir Türk yolcu oldu ve kısa süre sonra öldü, ardından birkaç mürettebat üyesi ve geminin cerrahı geldi. Geminin Livorno limanına girişi reddedildi. Marsilya'ya vardığında liman yetkilileri tarafından derhal lazarette karantina altına alındı. Büyük ölçüde Marsilya'nın Levant ile Fransız ticaretindeki tekeli nedeniyle, bu önemli limanın depolarında büyük bir ithal mal stoğu vardı. Aynı zamanda Orta Doğu'nun diğer bölgeleri ve Yeni Dünya'da gelişmekte olan pazarlarla ticaretini genişletiyordu. Güçlü şehir tüccarları, Beaucaire'deki büyük ortaçağ fuarı için geminin ipek ve pamuk yükünü istedi ve yetkililere karantinayı kaldırmaları için baskı yaptı. Birkaç gün sonra hastalık şehirde patlak verdi. Hastaneler hızla doldu ve bölge sakinleri paniğe kapılarak hastaları evlerinden ve şehir dışına sürdü. Toplu mezarlar kazıldı, ancak hızla dolduruldu. Sonunda, ölü sayısı şehrin halk sağlığı çabalarını aştı, ta ki binlerce ceset şehrin etrafına dağılmış ve yığınlar halinde yatana kadar. Vebanın yayılmasını durdurma girişimleri, Marsilya ile Provence'ın geri kalanı arasındaki herhangi bir iletişim için ölüm cezası veren bir Aix Parlement Yasasını içeriyordu. Bu ayrımı uygulamak için, kırsal alana bir veba duvarı veya mur de la peste dikildi. Duvar, 2 m (6ft 7 inç) yüksekliğinde ve 70cm (28 inç) kalınlığında kuru taştan inşa edilmiş ve koruma direkleri duvardan geriye çekilmiştir. Duvarın kalıntıları Plateau de Vaucluse'un farklı yerlerinde hâlâ görülebilmektedir. Veba başladığında, Mora kıyısındaki bir fabrikada konsolos yardımcısı olan ve orada salgın hastalıklarla mücadele eden Nicolas Roze, hizmetlerini yerel yetkililere, échevins'e teklif etti. Yunan salgınlarıyla ilgili deneyiminin gücüyle, Rive-Neuve mahallesinin Genel Komiseri oldu. Kontrol noktaları kurarak bir karantina kurdu ve yağmacılara karşı caydırıcı olarak darağacı kurmaya kadar gitti. Ayrıca beş büyük toplu mezar kazdırdı, La Corderie'yi bir sahra hastanesine dönüştürdü ve halka insani yardım dağıtımı organize etti. Ayrıca şehrin kendisi için tedarik organize etti. 16 Eylül 1720'de Roze, Esplanade de la Tourette'nin fakir mahallesindeki 1.200 cesedi kaldırmak için 150 kişilik bir gönüllü ve mahkum grubuna şahsen başkanlık etti. Cesetlerden bazıları üç haftalıktı ve çağdaş kaynaklar onları "insan şekline sahip değil ve kurtçuklar tarafından hareket ettirilmiş" olarak tanımlıyordu. Yarım saat içinde cesetler, daha sonra kireçle doldurulan ve toprakla kapatılan açık çukurlara atıldı. Vebayla savaşmak için görevlendirilen 1.200 gönüllü ve mahkumdan sadece üçü hayatta kaldı. Roze'un kendisi hastalığa yakalandı, ancak hayatta kaldı, ancak modern tıp olmadan hayatta kalma şansı %20 ila 40 arasındaydı. İki yıllık bir süre içinde Marsilya'nın 90.000 kişilik toplam nüfusunun 50.000'i öldü. Veba kuzeye yayılarak sonunda Aix-en-Provence, Arles, Apt ve Toulon'a ulaştığında diğer bölgelerde 50.000 kişi daha öldü. Tahminler, Marsilya şehrinin %40, Toulon bölgesinin %50'nin üzerinde ve Aix ve Arles bölgesinin %25 olduğu daha geniş alandaki nüfus için %25 ila %50 arasında bir genel ölüm oranına işaret ediyor. Veba yatıştıktan sonra, kraliyet hükümeti limanın veba savunmasını güçlendirerek su kenarındaki Lazaret d'Arenc'i inşa etti. Badanalı yerleşkenin etrafını on beş metrelik çift sıra halinde duvarlar çevreliyordu ve çakmaklardan yüklerin boşaltılmasına izin vermek için su kenarına delikler açılmıştı. Tüccarların, mürettebatın ve yüklerin incelendiği, limanın daha ilerisindeki bir adada teftişten geçmeleri gerekiyordu. Ayrıca bakınız Hıyarcıklı veba salgınlarının listesi Justinianus Vebası Fransa'da COVID-19 Kaynakça Dış bağlantılar Kategori:Avrasya tarihi Marsilya Kategori:Veba salgınları Kategori:Veba Kategori:18. yüzyıldaki salgınlar Kategori:18. yüzyıl sağlık afetleri Kategori:18. yüzyılda Fransa Kategori:1720'de başlangıçlar