Ca'fer es-Sâdık (Arapça: جعفر الصادق; d. 699 veya 702, Medine - ö. 765, Medine) İsnâaşeriyye'nin altıncı, İsmâiliyye'nin beşinci imamı, Caferilik fıkhının kurucusu. Hayatı 699 veya 702 senesinde Medine’de doğdu. Babası Ali'nin torunu Zeynelâbidîn oğlu Muhammed el-Bakır annesi ise Ebu Bekir'in torunu Kâsım bin Muhammed'in kızı Ümmü Ferve'dir. Künyesi büyük oğlunun İsmail olmasından dolayı Ebu İsmail'dir ancak oğlunun kendisinden önce ölmesinden dolayı daha çok Ebu Abdullah olarak anılmıştır. En meşhur lakabı Sadık olmakla birlikte Tahir, Sabir, Âtır ve Fazıl lakaplarıyla da zikredilmiştir. İlk eğitimini dedesi Zeynelâbidîn ve babasından aldı. Şiilere göre babasının ölümünden sonra imamet görevini 34 yıl devam ettirdi. Şiîlikteki önemi Şiîlik’te On İki İmâmların altıncısı olan "Câʿfer es-Sâdık," İsmâil bin Câ'fer el-Mûbarek ile Musa el-Kâzım’ın da babasıdır. Şiî öğretisine göre Câʿfer-i Sâdık’ın en büyük özelliği ise tam bir rehber öğretmen olmasıdır. Ölümü Şiîlik öğretisine göre, 8 Aralık 765 tarihinde Abbâsî Hâlifesi Ebû Câʿfer "el-Mansûr"'un emriyle zehirletilerek öldürülmüştür. Medine'de meşhur Bâki Mezarlığı'nda yatmaktadır. Kaynakça Dış bağlantılar |- |- |} Kategori:702 doğumlular Kategori:765 yılında ölenler Kategori:8. yüzyıl hekimleri Kategori:Bâki Mezarlığı'na defnedilenler Kategori:Evliyalar Kategori:Medine doğumlular Kategori:Medine'de ölenler Kategori:On İki İmam Kategori:Tebeut tâbiîn