Kafanda çalan müziği kapatamamanın sıkıntısı... Bu müzik bazen o kadar yüksek sesle çalar ki, odanın her köşesinde yankılanır. Her ne kadar sesini kısmaya çalışsan da, bir türlü istediğin seviyeye getiremezsin. Bu durum konsantreyi bozar, huzurunu kaçırabilir.
Bu sorunu yaşayanlar, o müzik sesinin nasıl da sinir bozucu olabileceğini bilir. Odanın her yerinde yankılanan bu ses, bir türlü kontrol altına alınamaz. Sesin kaynağı belirsizdir ve bu da işleri daha da zorlaştırır. Belki de bu müzik, bir yerlerden gelen dış etkenlerle odana sızmaktadır. Ya da belki de o müzik, kendi zihninin derinliklerinden gelmektedir, bir tür iç ses gibi...
Her neyse, bu müzik seni huzursuz etmeye devam eder. Odandaki her şey bu müzikle birlikte ritim tutar gibi hissedersin. O an, odandan kaçmak, huzur bulmak için saklandığın yerin kapısını çizmektir. Belki de o müzik, odanın kapısından içeri sızan dış dünyadan gelen bir hatırlatıcıdır, seni gerçeklikten uzaklaştıran.
Bu sorunu çözmek için çeşitli yollar denersin; kulaklık takmak, başka müzik dinlemek, odanı sessizleştirmek... Ama nafile, o müzik hala orada, kafanda çalar. Belki de bu müzik, seninle yaşamaya mahkûmdur, bir tür içsel eşin gibi. Öyle ya, kabul etmek ve onunla barışmak en iyisi olabilir. Sonuçta, o müzik seninleyken, yalnız olmadığını hissedersin.
Bu sorunu yaşayanlar, o müzik sesinin nasıl da sinir bozucu olabileceğini bilir. Odanın her yerinde yankılanan bu ses, bir türlü kontrol altına alınamaz. Sesin kaynağı belirsizdir ve bu da işleri daha da zorlaştırır. Belki de bu müzik, bir yerlerden gelen dış etkenlerle odana sızmaktadır. Ya da belki de o müzik, kendi zihninin derinliklerinden gelmektedir, bir tür iç ses gibi...
Her neyse, bu müzik seni huzursuz etmeye devam eder. Odandaki her şey bu müzikle birlikte ritim tutar gibi hissedersin. O an, odandan kaçmak, huzur bulmak için saklandığın yerin kapısını çizmektir. Belki de o müzik, odanın kapısından içeri sızan dış dünyadan gelen bir hatırlatıcıdır, seni gerçeklikten uzaklaştıran.
Bu sorunu çözmek için çeşitli yollar denersin; kulaklık takmak, başka müzik dinlemek, odanı sessizleştirmek... Ama nafile, o müzik hala orada, kafanda çalar. Belki de bu müzik, seninle yaşamaya mahkûmdur, bir tür içsel eşin gibi. Öyle ya, kabul etmek ve onunla barışmak en iyisi olabilir. Sonuçta, o müzik seninleyken, yalnız olmadığını hissedersin.