Bugün akademisyeninden iş insanına kadar herkes aynı şeyi söylüyor: çok fazla merdiven altı üniversite var. Gençlerimiz meslek liselerine yönlendirilmeli. Okununca gerçekten çok doğru, kesinlikle böyle olmalı. Gençlerin çoğu üniversiteden mezun oluyor ve iş bulamıyor. İleriki yaşlarına kadar ailelerine bağımlı yaşıyor. Ama peki bu tavsiye neden gerçek hayatta karşılık bulmuyor? Öğrenciler neden daha fazla gelir elde edebilecekleri meslekler yerine asgari ücretli beyaz yaka işleri tercih ediyor? Demek ki çalışmayan bir sistem var. Ama kimse bunu sorgulamıyor. Kimse bunu çözmek için taşın altına elini koymuyor.
Ülkede çalışma şartları çok ağır ve mesai kavramı diye bir şey yok. Bir genç meslek lisesine girse sanayide işe başlasa çok zor şartlar altında çalışacak ve insan olarak çoğu zaman değer görmeyecek. İşvereni tarafından hayatının önemli bir kısmı çalınacak. Kendine ayıracağı zaman kalmayacak. Geçtim küçük sanayi esnafını, gidin koca koca kurumsal şirketlerin zincir marketlerine bakın. Market personeli günde minimum 12 saat, haftanın 6 günü çok düşük maaşa hem kasaya bakıyor, hem raf diziyor, hem de depo ile ilgileniyor. İş veren insanlara iş verdiği için onların tüm zamanları kendine ait sanıyor.
Ülkemizde kabul edin etmeyin, kimse insan olarak değer görmüyor. Toplumda mesleğine göre, parasına göre itibar kazanıyor. Bugün İngilterede bir şirkette müdür olarak çalışan biri bile haftasonu ek gelir için badana yapabilir. Bunu bir yönetici Türkiye'de yapabilir mi? Toplum ve çevresi tarafından yadırganır.
Ülkede hala en iyi işveren devlet. Düşük ücretleri yükseltmeden, çalışma saatlerini düzenlemeden kimse meslek liselerine falan gitmez. Sen çalışma şartlarını gelişmiş ülkeler gibi yap, o zaman o meslek liseleri dolup taşar. Herkes sırf üniversite okumak için üniversiteye gitmez. Bence çocukların neden meslek lisesi tercih etmediklerini sorgulayacağımıza, bu ülkede çalışma şartları neden bu kadar ağır bunu sorgulayalım.
Ülkede çalışma şartları çok ağır ve mesai kavramı diye bir şey yok. Bir genç meslek lisesine girse sanayide işe başlasa çok zor şartlar altında çalışacak ve insan olarak çoğu zaman değer görmeyecek. İşvereni tarafından hayatının önemli bir kısmı çalınacak. Kendine ayıracağı zaman kalmayacak. Geçtim küçük sanayi esnafını, gidin koca koca kurumsal şirketlerin zincir marketlerine bakın. Market personeli günde minimum 12 saat, haftanın 6 günü çok düşük maaşa hem kasaya bakıyor, hem raf diziyor, hem de depo ile ilgileniyor. İş veren insanlara iş verdiği için onların tüm zamanları kendine ait sanıyor.
Ülkemizde kabul edin etmeyin, kimse insan olarak değer görmüyor. Toplumda mesleğine göre, parasına göre itibar kazanıyor. Bugün İngilterede bir şirkette müdür olarak çalışan biri bile haftasonu ek gelir için badana yapabilir. Bunu bir yönetici Türkiye'de yapabilir mi? Toplum ve çevresi tarafından yadırganır.
Ülkede hala en iyi işveren devlet. Düşük ücretleri yükseltmeden, çalışma saatlerini düzenlemeden kimse meslek liselerine falan gitmez. Sen çalışma şartlarını gelişmiş ülkeler gibi yap, o zaman o meslek liseleri dolup taşar. Herkes sırf üniversite okumak için üniversiteye gitmez. Bence çocukların neden meslek lisesi tercih etmediklerini sorgulayacağımıza, bu ülkede çalışma şartları neden bu kadar ağır bunu sorgulayalım.