İşe girdikten sonra öğrendiğim tür. Önceden mesajlara geç dönsem bile suçlu hissederdim. Kaldı ki hiç dönmemeyi düşünmezdim bile. Ama bakıyorsun adam telefonu açmıyor, mesaj dönmüyor. Sonra hiçbir şey olmamış gibi muhabbete devam edebiliyor, keyfi olunca. Kimseyle samimiyet kuramiyorum, o nedenle insanlar bana kötü davranıyor diye düşünüyorum. Yoksa normal davranış bu olamaz yani. Akşam buluşalım mı diyorum, görüldü atıyor. Ben olsam hemen kabul eder, sonra o gün hasta hissetsem bile bir şekil gider kendime eziyet ederdim. İnsan bunları göre göre şeytan oluyor.