Carmen Clemente Travieso

[bullvar_katip]

Carmen Clemente Travieso (1900 Caracas, Venezuela – 1983 Caracas, Venezuela) Venezuelalı gazeteci, yazar, süfrajet, insan hakları aktivistidir. Travieso 'nin ilk mezunudur ve Venezuela'nın ilk kadın muhabir ve gazetecilerinden biridir. Venezuela Komünist Partisi'ne üye olan ve kadınların oy kullanma hakkı için aktif olarak çalışan ilk kadınlardan biriydi. Cezaevi reformu lehine bir kuruluşun kurucularından ve Venezuela Gazeteciler Cemiyetinin kurucuları arasında yer almıştır. Hayatı Carmen Clemente Travieso 24 Temmuz 1900 tarihinde Venezuela'nın başkenti Caracas'ta doğdu. Annesi Mercedes Eugenia Travieso, babası Lino Clemente idi. Babasını çocukluk çağında kaybetti ve anneannesinin evinde diğer dört kardeşiyle birlikte büyüdü. On yedi yaşındayken teyzelerinden biriyle New York şehrine geldi. Burada İngilizce dersleri aldı ve Bucilla Corporation şirketinin nakış fabrikasında çalıştı. Ayrıca kadın haklarıyla ilgilenmeye başladı ve cüzzama yakalanmış kişilere yardım eden bir aktivist oldu. 1927 yılında Caracas'a dönen Clemente, diktatör Juan Vicente Gómez'i tasfiye etmek için düzenlenen ile ilgilenmeye başladı. Rudolph Dolge'nin kütüphanesinde çalışırken öğrencilere ve çatışmaların tutsaklarına yiyecek ve tıbbi malzeme getiren "Madrinas de Guerra" adlı kadınlardan oluşan bir gruba katıldı. Ayrıca Venezuela Komünist Partisi'ni kuran , ve Rodolfo Quintero ile birlikte yer aldı. Onların fikirlerini yaymak için bir çalışma merkezi kurmalarına yardım etti ve bir yıl sonra kadınları partiye kabul etmek için ilk hareketi organize etti. 1932'de "El Martillo" adlı bir yeraltı gazetesinde yazmaya başladı ve bu işbirliği 1941 yılına kadar devam etti. Clemente, Venezuela Merkez Üniversitesi'nden (İspanyolca: Universidad Central de Venezuela) (UCV) mezun olan ilk kadın muhabir oldu. 1936 yılında Agrupación Cultural Femenina'ya (Kadın Kültür Derneği) üye oldu ve Ahora, La Esfera ve El Nacional'da yasal eşitsizlikler ve çocuk koruma kanunlarına ilişkin makaleler yayınladı. Sonraki on yıl boyunca derneğin yöneticisi olarak görev yapmış ve La Cultura de la Mujer dergisinin başında görev yapmıştır. 1930'lu yıllar boyunca hijyen, evsiz çocuklar, kadın eşitliği ve hak yoksunluğu ile sosyal sorunlar üzerine kültürel analiz üzerine yazılar yazdı. 1937 yılında cezaevinde reform arayışı içinde olan Liga Nacional Pro-Presos'un (Tutukluları Destekleme Ulusal Birliği) kurucuları arasında yer aldı. 1940 yılında Clemente, kadınların hukuki ve siyasi eşitliğe ulaşabilmesi için anayasal ve sivil reformlar yapmak amacıyla 11-13 Haziran tarihleri arasında düzenlenen I. Ulusal Kadın Konferansı düzenlenmesine yardımcı oldu. Ertesi yıl, Venezuela Gazeteciler Cemiyeti'nin kurucularından biri oldu. 1945 yılında evinde ikinci bir kadın kongresi için toplantılar düzenledi. Başkan Isaías Medina Angarita'nın desteğini kazandı, ancak bir onu iktidardan uzaklaştırdı. 1946 Anayasa Konvansiyonuna Venezuela Komünist Partisi'nden aday gösterildi. Bu konvansiyon 1947 yılında, on sekiz yaşın üzerindeki kadın-erkek ayrımı gözetmeksizin bütün vatandaşlara oy hakkı tanıdı. Kadın hareketindekilerin bazıları görevlerinin tamamlandığına inanıyorlardı, ancak Clemente hukuki ve ekonomik yasa değişikliklerinin de ele alınması gerektiğine inanıyordu. sonrasında, 1950 yılında Venezuela Komünist Partisi yasaklandı. Clemente, kadın haklarının baskı altında olduğu konusunda eleştirilerini yönelttiği "Mujeres Venezolanas y Otros Reportajes" (Venezuela Kadınları ve Diğer Raporlar) yayınladı. Ertesi yıl diktatörlüğe karşı direnişe katıldı ve evinde gizli toplantılar düzenledi. Bu arada yayınlar vermeye devam etti ve 1953 yılında 'nun biyografisini yayınladı. Clemente siyasi kargaşa devam ederken 1957 yılında sorguya çekildi ancak ertesi yıl, uzun süre sansürden sonra kendisi ve diğer gazeteciler, yine önceki on yıl boyunca yasaklı olan gazeteler için yazmaya başladılar. Clemente 1970'li yıllara kadar yayın hayatına devam etti. Clemente 24 Ocak 1983 günü Caracas'ta hayata gözlerini yumdu. Önemli eserleri Luisa Cáceres de Arismendi (ensayo biográfico) (1942) Mujeres venezolanas y otros reportajes (1951) Teresa Carreño, 1853–1917; ensayo biográfico (1953) Las esquinas de Caracas: sus leyendas, sus recuerdos (1956) Las luchas de la mujer venezolana (1961) Mujeres de la independencia. (Seis biografías de mujeres venezolanas) (1964) Anécdotas y legendas de la vieja Caracas (1971) Las mujeres en el pasado y en el presente (1977) Kaynakça Kaynakça Kategori:1900 doğumlular Kategori:1983 yılında ölenler Kategori:Süfrajetler Kategori:Venezuelalı yazarlar Kategori:Kadın hakları aktivistleri Kategori:Venezuelalı gazeteciler Kategori:20. yüzyıl Venezuelalı yazarları Kategori:Venezuelalı aktivistler