Hayatın tadını kaçırmalarıdır. Hem kendileri için hem de yakınları için. Ufak hesaplar peşinde koşar çoğu. Ortak ödenen hesaplarda, herkes çay ve kahve içerken bunlar yemek yer, maden suyu içer. Herkes ortaya fazla fazla para atarken bunlar en az parayı atar ve işin en sinir bozucu yanı da şu ki, artan parayı cebe atarlar. Ben bunu gördüm. Gördüm ve hayattan soğudum o an. İnsan nasıl o derece düşebilir? Bu düşmektir. Aşağılık bir davranıştır. İnsanlar fark etmiyor mu sanıyorlar anlamıyorum. Bir kez değil defalarca şahit oldum. Masadaki diğer arkadaşlar en az 20 senedir arkadaş oldukları için alışmışlar. Tolere ediyorlar. Bunu ben asla tolere etmem. Suratına da çarparım. Masadan önce bunlar kalkar ve ortaya para atmadan kaybolup gider mesela. Ortak planlarda hep kem küm ederler, gönülsüz gibi davranırlar, hatta gelemeyecek gibi konuşurlar. Her şey hazırlanır. Alışverişler yapılır. Tam yeme içmeye geçilir, bunlar ortama damlar. İnsan deli oluyor. Aklım almıyor. Sinir olmayan var mı bilmiyorum ama buna sinirlenmeyecek insanın sabrına şaşarım. Cimriler yalnız kalsın. Kimse onları sevmesin. Onlar da bir köşede geberip gitsin. Benim gibi asla para ve sevgi hesabı yapmayan gönlü genişlere haksızlık oluyor. Asla para hesabı yapmam ama yapanı da asla hoş görmem.