Çocuk yapmakla iyi yapıp yapmadığına karar vermek için ilk 20 yılını bekle. Bebeğe bakarak karar verme. Evladin hayırlısı makbuldur, Harvard mezunu değil. Hırs yapma çocuğun okulundaki başarı ya da başarısızlıkları için. En çok seni sevmesinin ve saymasının bir yolunu bul, çocuk yetişkin yaşta geldiğinde.. Tüm bakım evleri, çocuğu olan yaşlılarla dolu, unutma. Çocukta hayat boyu yerleşmiş travmalar için en kötüsü, annenin kızına uyguladığı psikolojik şiddettir. Ya da ebeveynlerden tekisinin ya da ikisinin iyilik yapmış gibi sanarak çocuğa uyguladığı psikolojik şiddettir. Ve tuhaf olan bu anneler, gayet modern görünümlü ve eğitimli de olabilirler... Dışardan bakınca, çekirdek ailede her şey olması gerektiği gibi gibidir.. Modern genç anne-baba + evde büyüyen çocuklar.. Anne; kızını, ergenliğe yaklaştıkça daha da yakın takip alarak onu korumaya çalışır .. Oysa ki, ergenlikteki kızını yanından hiç ayırmadan, her ayrıntısını programlayarak titizlikle, çok yakından takip ederek büyütmesi, "zaman kötü" deyip, kızına hiç "alan" bırakmaması, kendi kendine düşünmeyi öğretmemesi, kızını büyürken her kararını kızı adına alması, kızını büyütürken max özgüvensiz, korkak, forever endişeli ruh halinde, cesaretsiz, atılım yapamayan hatta pisirik hale getirecek ve artık yetişkin olmuş genç hanıma hep hatalı kararlar verdirecektir.. Genç ve eğitimli annelerin hatırlaması gereken: Zaman her devirde kötüydü.. Tabii ki çocuklarınızı illa ki takip edeceksiniz. Ama az uzaktan.. Ve en geç 9-10 yaşından itibaren, kızınıza/oğlunza kendi kişisel alanını da açarak.. Kendi hatalarını yapmalarına olanak tanıyarak.. İleride, en kötü evlilikleri yapanlar, kendi çocuklarını da mutsuz bireyler haline getirenler ve hatta mustakbel kocası tarafından ezilecek olanlar, kendi annesi/babası tarafından cam fanusta büyütülmüş olanlar. Bu yukardaki yazı anne-oğul ilişkisi içinde böyledir. (Kızı yazan yerlere, oğul koyup okuyun, anne yazan yerlere baba koyupta okuyun.)