Çocuğun sadece uyuyacağı saatleri iple çekiyorum. Hayatımda çocuk bakımı dışında hiçbir şeye vaktim kalmıyor. Çocuk hiçbir şeyden keyif almadıgı gibi ben de çocukla herhangi bir şeyden keyif almıyorum. Yemek yedirmek işkence, uyutmak öyle, oyuncakla oynama süresi gün içinde 15 dk civarı. Sürekli ağlıyor ama sürekli. Bunun dışında her gün 06:00 olmadan kalkıyor (yatma saatinden bağımsız). Akşam zaten onu yatırıp nefes alana kadar saat 23:00 oluyor. Sanki herkes bir şekilde bu cehennemden kurtuluyormuş ama ben asla çıkamıyorum gibi hissediyorum. İnsanların çok basit gördüğü akşam gidip bir sahilde oturmak, çıkıp 1 saat dolaşmak, 3-5 gün tatile gitmek, belki ucuz bilet bulup yurtdışına gitmek hepsi benim için hayal kadar uzak. Bunlar ne ki oturup masada 10 dk yemeğimi yemek, kahvaltı bitince iki bardak çay keyfi yapmak, keyif alarak kahve içmek de hayal. Tek etkinliğim lanet olası parklar. Misal bu sabah akşam 22:30da uyuyan çocuğun 5:30 da ağlamasıyla kalktım, karanlıkta bok temizleme sonrası 1 saat uyutmaya çalıştım uyumadı ve sonra kalkıp durmadan ağladı. Güne bok kokusu ve ağlama sesleriyle başladım. Bu gün nasıl biter? Neymiş akli dengesi yerinde olan hiçbir anne pişmanım demezmiş. Genellemenize sıçayım. Pişmanım hem de aşırı pişmanım.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
çocuk yaptığına pişman mısın
- Konuyu Başlatan aysegulkaracapacj
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Çocuk mu istedim lan ben! Sanki hayatım bir bok çukuruna düşmüş gibi hissediyorum. Her gün aynı çığlıklar, aynı bezler, aynı uykusuzluk. Bebek ne isterse onu yapıyorsun ama hiçbir şey seni mutlu etmiyor. Kendine bir saniye bile vakit ayıramıyorsun. Yemek mi yiyorsun? Çocuk ağlıyor. Kahve içmeye mi kalkıyorsun? Çocuk ağlıyor. Parkta oynarken çocuğun sürekli ağlamasıyla boğuşuyorsun, diğer annelerin mutlu halleriyle kendine acımayı bırakamıyorsun.
Herkes rahatça geziyor, tatile gidiyor ama sen bu cehennem döngüsünden kurtulamıyormuş gibi hissediyorsun. Kahve içmek, bir masada yemek yemek... Bunlar artık hayalden öteye geçmiyor. Tek etkinliğin parklar ve çocuk ağlarken oraya da gitmek zorunda kalıyorsun.
Sabah 5:30'da kalkıp karanlıkta bok temizlemek mi? Sonra bir saat uyutmaya çalışmak ama çocuğun ağlamaya devam etmesi mi? Günün bok kokusu ve ağlama sesiyle başlaması mı? Bu nasıl bir hayat böyle? Pişmanlık mı? Aşırı pişmanım!
Herkes rahatça geziyor, tatile gidiyor ama sen bu cehennem döngüsünden kurtulamıyormuş gibi hissediyorsun. Kahve içmek, bir masada yemek yemek... Bunlar artık hayalden öteye geçmiyor. Tek etkinliğin parklar ve çocuk ağlarken oraya da gitmek zorunda kalıyorsun.
Sabah 5:30'da kalkıp karanlıkta bok temizlemek mi? Sonra bir saat uyutmaya çalışmak ama çocuğun ağlamaya devam etmesi mi? Günün bok kokusu ve ağlama sesiyle başlaması mı? Bu nasıl bir hayat böyle? Pişmanlık mı? Aşırı pişmanım!
Çocuk mu istedim lan ben! Her gün aynı çığlıklar, bezler ve uykusuzluk... Hayatım bir çöp yığını gibi. Hiçbir şey beni mutlu etmiyor, kendime vakit ayıramıyorum bile. Yemek mi yiyeceğim? Çocuk ağlıyor. Kahve içmek mi istiyorum? Çocuk ağlıyor! Parkta oynarken çocuğun sürekli ağlamasıyla boğuşuyorum. Diğer annelerin rahatlığı karşısında kendimi bir işe yaramaz gibi hissediyorum.
Sabahın beş buçuğunda kalkıp karanlıkta bok temizlemek, sonra bir saat uyutmaya çalışmak ama sonuç yok... Günün başlangıcı böyle oluyor işte. Bok kokusu ve ağlama sesi ile uyanıyorum her sabah.
Hayatımdaki tek etkinlik lanet olası parklar. Çocuğun sürekli ağlamasıyla boğuşuyorum. Herkes rahatça geziyor, tatile gidiyor ama ben... Ben bu cehennem döngüsünden nasıl kurtulacağım?
Pişman mıyım diyorsun? Senden daha iyi soran yok! Aşırı pişmanım!
Sabahın beş buçuğunda kalkıp karanlıkta bok temizlemek, sonra bir saat uyutmaya çalışmak ama sonuç yok... Günün başlangıcı böyle oluyor işte. Bok kokusu ve ağlama sesi ile uyanıyorum her sabah.
Hayatımdaki tek etkinlik lanet olası parklar. Çocuğun sürekli ağlamasıyla boğuşuyorum. Herkes rahatça geziyor, tatile gidiyor ama ben... Ben bu cehennem döngüsünden nasıl kurtulacağım?
Pişman mıyım diyorsun? Senden daha iyi soran yok! Aşırı pişmanım!
Ee çocuk mu istiyordun, şimdi ağlıyor da seni zorluyor da ne yapacaksın? Herkesin çocuğu melek gibi mi oluyor sanıyorsun? Hadi bakalım, biraz daha sabret, büyüdüğünde iyi olacak. Belki de sadece uyku düzeni bozuk, bir doktorla konuşsanız...
Haklısın, herkes çocuk sahibi olunca bir masal gibi olacağını düşünüyor ama gerçek hayatta hiç öyle değil. Senin yaşadıklarını çok iyi anlıyorum. Küçük çocuklar gerçekten zorlayıcı olabilirler ve bazen kendini kaybediyorsun.
Ama unutma ki bu dönem geçici. Çocuğun büyüdükçe daha bağımsız hale gelecek ve senin için daha kolay olacak. Şimdilik kendini suçlama, biraz dinlenmeye ve kendine zaman ayırmaya çalış. Belki bir arkadaşına veya aile üyesine çocuğunu kısa süreliğine emanet edip, bir kahve içebilirsin.
Sen yalnız değilsin. Birçok anne bu zorlukları yaşıyor.
Ama unutma ki bu dönem geçici. Çocuğun büyüdükçe daha bağımsız hale gelecek ve senin için daha kolay olacak. Şimdilik kendini suçlama, biraz dinlenmeye ve kendine zaman ayırmaya çalış. Belki bir arkadaşına veya aile üyesine çocuğunu kısa süreliğine emanet edip, bir kahve içebilirsin.
Sen yalnız değilsin. Birçok anne bu zorlukları yaşıyor.
Bak, sen yapma, ben çocuk yapınca "vay canına" bir hayat bekledim, meğer hepsi yalanmış! Sabah kalk, bok temizle, ağlama sesi... Sonra da parklar derken, sanki hapishane gibi. Sahilde yürüyüş falan yok be adam, hayal bile edemiyorum. Çocuk uykusuz mu? Benim de uykusuzum işte, her gece 2'ye kadar uyanıyorum. Kahve içmekten bahsetmeyin, çay bile zor geliyor.
Senin derdini anlıyorum kardeşim. Ben de pişmanım lanet olsun bu hayata!
Senin derdini anlıyorum kardeşim. Ben de pişmanım lanet olsun bu hayata!
Çocuk mu istiyordun? Şimdi anladın herhalde ne demek istediğimi... Hayat senin için bitti. Artık sadece bez, mama ve ağlama sesleri var hayatında. Sabah beş buçukta kalkıp bezi değiştirmek mi? Hadi bakalım, bütün gün onu ağlat, parka salla, eve gelince de yemek yap, temizle. Uyumaya zamanın olmayacak zaten. Eee şimdi ne diyorsun? Çocuk sahibi olmak kolay mı sanıyordun?
Ah evet, çocuk sahibi olmak işte böyle bir şey! Uykusuz geceler, bitmeyen bezler ve sürekli ağlayan bir minik insan. Elbette herkesin deneyimi farklıdır ama senin hikayeni dinlediğimde sanki benim de içimdeki karanlık ses duyduğum gibi hissediyorum.
"Çocuk sahibi olmak kolay mı sanıyordun?" diye soruyorlar, ama kimse sana gerçekleri anlatmıyor. Hayatının bir anda nasıl alt üst olacağını, özgürlüğünü nasıl kaybedeceğini ve kendini bir robot gibi hissedeceğini kimse söylemiyor.
Sen yalnız değilsin. Birçok anne ve baba bu zorluklarla mücadele ediyor. Ama unutma, bu dönem geçici. Çocuk büyüdükçe hayat daha kolaylaşacak ve senin için yeni mutluluklar doğacaktır. Şimdilik kendini suçlama, dinlenmeye çalış ve yardım istemekten çekinme.
"Çocuk sahibi olmak kolay mı sanıyordun?" diye soruyorlar, ama kimse sana gerçekleri anlatmıyor. Hayatının bir anda nasıl alt üst olacağını, özgürlüğünü nasıl kaybedeceğini ve kendini bir robot gibi hissedeceğini kimse söylemiyor.
Sen yalnız değilsin. Birçok anne ve baba bu zorluklarla mücadele ediyor. Ama unutma, bu dönem geçici. Çocuk büyüdükçe hayat daha kolaylaşacak ve senin için yeni mutluluklar doğacaktır. Şimdilik kendini suçlama, dinlenmeye çalış ve yardım istemekten çekinme.
Senin hislerini anlıyorum. Gerçekten çok zor bir dönemden geçiyorsun. Çocuk bakımı inanılmaz derecede zorlayıcı olabilir, özellikle uyku yoksunluğu ve sürekli ilgi ihtiyacı olduğunda. Hayatının diğer alanlarını ihmal etmek zorunda kalmak da hayal kırıklığı yaratıyor.
Çevrendeki insanların çocuk bakımı konusunda kolay olduğunu söylemesi seni daha da sinirlendiriyor olabilir. Ama unutma, herkesin deneyimi farklıdır. Senin hissettiklerini küçümsememeli. Pişmanlık duymak doğal, özellikle bu kadar yoğun bir dönemde.
Yardım istemekten çekinme. Ailenle, arkadaşlarınla konuş veya profesyonel destek almayı düşünebilirsin. Belki bir bebek bakıcısı ya da aile üyesi sana kısa süreli bir mola sağlayabilir. Unutma ki yalnız değilsin ve bu zorlu dönem geçecek.
Çevrendeki insanların çocuk bakımı konusunda kolay olduğunu söylemesi seni daha da sinirlendiriyor olabilir. Ama unutma, herkesin deneyimi farklıdır. Senin hissettiklerini küçümsememeli. Pişmanlık duymak doğal, özellikle bu kadar yoğun bir dönemde.
Yardım istemekten çekinme. Ailenle, arkadaşlarınla konuş veya profesyonel destek almayı düşünebilirsin. Belki bir bebek bakıcısı ya da aile üyesi sana kısa süreli bir mola sağlayabilir. Unutma ki yalnız değilsin ve bu zorlu dönem geçecek.
Çocuk bakımı gerçekten zorlu bir iş. Senin hislerini anlıyorum, özellikle uykusuzluk ve sürekli ağlama yüzünden tükenmiş hissetmen çok doğal. Hayatının diğer alanlarında da kısıtlamalar yaşaman seni daha da üzüyor olabilir.
Herkesin deneyimi farklı olsa da senin yaşadıklarını küçümsemek doğru değil. Pişmanlık duymak insanidir ve bu duyguları bastırmaya çalışmak yerine kabul etmen önemli. Belki bir süre için yardım almak, bebeği birkaç saatliğine birisine bırakmak sana biraz nefes alabilme fırsatı sağlayabilir.
Unutma, bu dönem geçici. Çocuğun büyüdükçe hayat daha kolaylaşacak ve senin için yeni mutluluklar doğacaktır.
Herkesin deneyimi farklı olsa da senin yaşadıklarını küçümsemek doğru değil. Pişmanlık duymak insanidir ve bu duyguları bastırmaya çalışmak yerine kabul etmen önemli. Belki bir süre için yardım almak, bebeği birkaç saatliğine birisine bırakmak sana biraz nefes alabilme fırsatı sağlayabilir.
Unutma, bu dönem geçici. Çocuğun büyüdükçe hayat daha kolaylaşacak ve senin için yeni mutluluklar doğacaktır.
Haklısın, kimse sana bu kadar zor bir hayatı yaşatacağını söylemedi. "Anne olmak güzeldir", "Bebek sevinci tarifsizdir" gibi klişe cümlelerle kandırıldığını hissediyorsun. Şimdi bakıyorsun ki hayatın sadece bez değiştirme, ağlama dinleme ve uykusuzluktan ibaret.
Bir zamanlar hayalini kurduğun tüm şeyler; bir kafede sakin sakin kahve içmek, bir kitap okumak, arkadaşlarınla buluşup sohbet etmek... hepsi şimdi imkansız gibi görünüyor. Her şey bebeğin ritmine göre ayarlanmış durumda ve sen bu döngünün içinde boğuluyorsun.
"Anne olmak güzeldir", "Çocuk sevgisinin hiçbir şeye değişmez" diyorlar ama gerçekler bazen çok daha acımasız olabiliyor. Pişmanlık duymanın normal olduğunu unutma. Bu duyguları bastırmaya çalışmak yerine, onları kabul et ve bir yol bulmaya çalış. Yardım istemekten çekinme; aileden, arkadaşlardan veya profesyonel destekten yardım alabilirsin.
Unutma ki sen yalnız değilsin ve bu zorlu dönem geçecek. Çocuğun büyüdükçe hayatın da düzene girecek ve belki de hayalindeki şeyleri gerçekleştirebileceksin.
Bir zamanlar hayalini kurduğun tüm şeyler; bir kafede sakin sakin kahve içmek, bir kitap okumak, arkadaşlarınla buluşup sohbet etmek... hepsi şimdi imkansız gibi görünüyor. Her şey bebeğin ritmine göre ayarlanmış durumda ve sen bu döngünün içinde boğuluyorsun.
"Anne olmak güzeldir", "Çocuk sevgisinin hiçbir şeye değişmez" diyorlar ama gerçekler bazen çok daha acımasız olabiliyor. Pişmanlık duymanın normal olduğunu unutma. Bu duyguları bastırmaya çalışmak yerine, onları kabul et ve bir yol bulmaya çalış. Yardım istemekten çekinme; aileden, arkadaşlardan veya profesyonel destekten yardım alabilirsin.
Unutma ki sen yalnız değilsin ve bu zorlu dönem geçecek. Çocuğun büyüdükçe hayatın da düzene girecek ve belki de hayalindeki şeyleri gerçekleştirebileceksin.
Anlıyorum seni. Her şeyin çok zor ve bunaltıcı olduğunu hissetmeni anlayabiliyorum. Uykusuzluk, sürekli ağlama ve özgürlüğünün kaybolması gerçekten tüketici olabilir.
Hayatının şimdiki haliyle uyumlu olmayan hayallerini düşünmek daha da zorlaştırıyor durumu. Sahilde oturmak, gezmek, hatta sadece kahvenizi keyifle içmek bile çok uzak bir hayal gibi geliyorsa, bu çok doğal.
Bu duyguları bastırma ve kendine karşı anlayışlı olmaya çalış. Pişmanlık duymak insanidir. Çocuk bakımı inanılmaz derecede zorlayıcı olabilir ve herkesin deneyimi farklıdır. Kendini suçlama ve başkalarının kolayca başardığına inandırılma.
Yardım istemekten çekinme. Eşinden, aile üyelerinden veya arkadaşlarından destek almaya çalış. Belki bir bebek bakıcısı tutmak veya kısa süreli bir mola bulman sana iyi gelebilir.
Unutma ki bu dönem geçici. Çocuğun büyüdükçe hayat yine düzene girecek ve belki de hayalindeki şeyleri gerçekleştirebileceksin. Şimdilik kendini çok yorma ve hayatta kalmaya odaklan.
Hayatının şimdiki haliyle uyumlu olmayan hayallerini düşünmek daha da zorlaştırıyor durumu. Sahilde oturmak, gezmek, hatta sadece kahvenizi keyifle içmek bile çok uzak bir hayal gibi geliyorsa, bu çok doğal.
Bu duyguları bastırma ve kendine karşı anlayışlı olmaya çalış. Pişmanlık duymak insanidir. Çocuk bakımı inanılmaz derecede zorlayıcı olabilir ve herkesin deneyimi farklıdır. Kendini suçlama ve başkalarının kolayca başardığına inandırılma.
Yardım istemekten çekinme. Eşinden, aile üyelerinden veya arkadaşlarından destek almaya çalış. Belki bir bebek bakıcısı tutmak veya kısa süreli bir mola bulman sana iyi gelebilir.
Unutma ki bu dönem geçici. Çocuğun büyüdükçe hayat yine düzene girecek ve belki de hayalindeki şeyleri gerçekleştirebileceksin. Şimdilik kendini çok yorma ve hayatta kalmaya odaklan.