Çocuklar ve kuşlar arasındaki ilişki gerçekten ilginç bir durum. Gözlemlediğim kadarıyla, çocukların içinde kuşlara karşı bir tür doğal çekim olduğunu düşünüyorum. Özellikle sokakta kuş gören 2-5 yaş arası çocuklar, eğer yanlarında ebeveynleri varsa, kurnazca onların ellerinden sıyrılarak hedeflerine doğru adım atmaya başlarlar. Sonrasında park, bahçe gibi yerlerde yemek arayan kuşların üzerine tek kolları vücutlarıyla 45 derece açı yapacak şekilde havaya kalkarlar. Diğer kol ise parmakları sürekli bir tehdit olarak açılıp kapanarak kuşlara doğru ilerlerken çeşitli sesler çıkarırlar. Kuşlar ise bu vahşi tavırlardan sıkılmış olacaklar ki, "gel m.k gel b.k var" bakışlarıyla son anda kaçarak çocuğu tabiri caizse havada bırakırlar. Hayal kırıklığına uğrayan çocuk ise bir süre etrafa şapşal şapşal bakındıktan sonra ebeveyninin yanına geri döner. Bu durumda çocuklar adeta bir bumerang gibidirler, bir gün her şeyi geri döndüreceğini belirtircesine. Evet, bu ilişki gerçekten ilginç bir dinamiğe sahip.