Çocukluk deneyimi: Masumiyetin Gücü

[meliskocuk2]

Babam, özel bir birimde kuvvet komutanlığında çalışıyordu ve sık sık "hane taşınmayan garnizon bölgeleri"ne tayin oluyordu. Bu süreçte biz, onun nerede olduğunu bilmeden beklerken, kardeşim dünyaya geliyordu. Her dönüşünde yine beraber olmaya başlıyorduk ama babamın bu görevlerden sonra değiştiğini görebiliyordum. Evde kavga gürültü eksik olmazdı. Ben, doğal olarak babamı örnek alarak geçimsiz bir çocuk oldum. Ancak ergenlikle birlikte fark ettim ki aslında kullandığım sözler, babamınkilerdi. Artık yetişkin sayılıyorum ama hala eksik hissediyorum. Çocukluğumun sorunsuz ve mutlu geçmediğini anlayabiliyorum. Babam da çocukluğunu tam olarak yaşayamamıştı. Küçük yaşta annesini kaybetmiş, dedesinin ani ölümüyle hayatı değişmişti. Beni çok seven dedem hayattayken çocukluğum daha renkliydi. Ancak dedemi de erken kaybettim ve onun adını taşıyorum. Babam, yaşadığı eksiklikleri benimle tamamlamaya çalıştı, oyuncaklarım hiç eksik olmadı. Ancak huzur konusunda eksikliğim vardı. Bu yüzden, eğer bir gün çocuğum olursa, ona prenses gibi bir çocukluk yaşatmayı arzu ediyorum. Bu satırları ağlayarak yazıyorum, çünkü yaşanmamış çocukluğumun etkisi hala üzerimde. Çocukken duygusal anlamda beni etkileyen 2 şarkı var ki sadece sevdiklerim bilir. Çocuk olmak aslında hiç de kolay değil. Herkesin hayatını tam olarak bilmeden yargılamamak gerekiyor. Gerçekleri bildiğinizde ise üzülebilirsiniz.