çocukluk fotoğrafları

[betulbayrakfmj]

Bugün Instagram'dan birkaç fotoğrafımı paylaştım. Mesaj kutuma saçma yorumlar gelmeye başladı ve etrafımda ne kadar saçma bir çevrenin olduğunu fark ettim. İnsanlara bu şekilde konuşma cesaretini ne zaman verdiğim aklıma geldi. Yaşadığım ağır depresyonlar, özgüven eksiklikleri, kimlik bunalımları bir bir aklıma geldi. Böyle bir çevrede iyileşmem olanaksızdı ve hep kendimi suçluyordum. Çocukluğuma sahip çıktım ve saçma yorum yapan herkese ağzına sıçtım. Böyle bir tepki bekliyorlardı çünkü yıllardır benimle şaka adı altında laf sokmalarına göz yummuştum. Bir anda "kafan mı güzel?" gibi mesajlar gelmeye başladı. Yani senin benimle o şekilde konuşman normal ve "ehehe haklısın" dememi bekleyip kendi çocukluğumu taşağa almamam anormal öyle mi? Bu saçma sapan mesajlar atan kişiler de 2-3 yıldır görmediğim, konuşmadığım, samimi olmadığım insanlar. Ben şahsen gecenin bi vakti böyle şeyler yazmaya çekinirdim. İnsanlara fazla limit vermişim. Neyse ki hatanın neresinden dönülse kârdır. Ben bana yeterim. Kimseyi kırmayalım derken kendimizi kırıyoruz. Sonra oturup niye böyle olduk diyoruz. Kimsenin sizin sınırlarınızı siz belirtmediğiniz sürece bilemeyeceğini anlamış oldum. Herkes sağlıklı bir bilince sahip değil, bunu daha iyi anlamış oldum.